Zo is het nu met Thom & Iris: 'Van de spanning heb ik nachten niet geslapen'
Wanneer je van nature een twijfelkont bent, heb je het in de huidige huizenmarkt extra moeilijk. Thom & Iris wilden niets liever dan samen een huis kopen, maar het twijfelen van Iris bracht ze niet veel verder. Voelt een woning wel echt goed? Wat heb je allemaal nodig? Wat vinden we van de buurt? Dat soort vragen kun je je tegenwoordig niet meer permitteren.
Kijken, bieden en door is wat momenteel de klok slaat en het liefst op dezelfde dag. Dat is voor de meesten bijna niet te doen. Dit vrolijk duo besloot dan ook -na 1,5 jaar intensief zoeken- om zich in te schrijven voor Kopen Zonder Kijken. Een vervangend avontuur.
Het originele plan was namelijk om in de zomer van 2020 even pauze te nemen van de huizenjacht en 12 weken te reizen door Indonesië, Maleisië, Borneo en alles wat erbij zou kunnen komen. De planning was helemaal open.
Uiteraard gooide Covid-19 roet in het eten en gingen de paspoorten terug in de kast. Dat was het moment voor de twee om zich opnieuw op het kopen van een huis te storten.
Thom en Iris zijn 27 en 26 als ze aan het programma besluiten mee te doen en hadden nooit gedacht dat ze überhaupt door de screening zouden komen. We spraken de twee uitgebreid en vroegen ze -net als alle andere kandidaten- hoe ze de afgelopen maanden hebben beleefd.
'Wij zijn toch veel te normaal?'
Het idee om mee te doen kwam van Iris maar uiteraard ging het in overleg met Thom. Die was -net als velen- in het begin best wat sceptisch. Logisch ook want je eerste gedachte is ‘zo koop je toch geen huis?’. Een vooronderzoek door het kijken van wat afleveringen volgde en daarna was hij om. Zijn gedachte was vooral ‘we worden het toch niet’ en toen ging de telefoon.
Thom: "Ik dacht echt dat we niet speciaal genoeg zouden zijn om aan Kopen Zonder Kijken mee te doen. Waarom zouden ze ons -twee mensen uit Tilburg met een vrij standaard lijstje- aannemen om mee te doen. We zijn maar hele gewone mensen."
"Maar we wilden het wel echt. We waren starters die vanuit huur naar een koopwoning wilden gaan. Jong, goed gespaard, maar dat geeft nog steeds veel problemen in de huidige markt omdat je nog geen overwaarde hebt." Vult Iris hem aan.
"We zaten in een vicieuze cirkel, waar we maar niet uit leken te komen. Mijn gevoel zat vaak in de weg voor het neerleggen van een heel hoog bod en we wisten dat Alex heel realistisch zou zijn. Zowel qua aanbod als het in het uiteindelijke bod en dat zou ons enorm verder helpen. Hij denkt rationeel, wij denken emotioneel. Het leek ons de beste optie."
De kleinste lijst ooit
Het stel wilde in Tilburg blijven en had 5 wijken op de lijst gezet. Niet per direct een lijst waar Alex mee uit de voeten kan, zou je denken. Zo beperkt heeft hij nog nooit gezocht. Maar het gevreesde concessiegesprek bleef uit en al vrij snel werd er een huis gekocht.
Thom: "We waren zo blij dat we niet over een dorp hoefden na te denken. Daar zijn we echt nog niet klaar voor."
Iris: "Mijn ouders wonen in Hilvarenbeek en nadat we daar even gewoond hebben omdat we ons huurhuis al uit moesten, wisten we ook zeker dat dat echt nog niet bij ons past. Het voelt daar altijd als vakantie, maar dat is nu nog niet nodig."
Kopen, kopen, niet slapen
Als we kijken naar de afgelopen weken zullen we het asbestverhaal van Bas en Sofie niet gauw vergeten en ook de schrik van Merel bij het zien van hun huis 400m verderop, voelden we diep vanbinnen. Het onveilige huurhuis van Daan & Caglayan was er een voor in de boeken en zo ook het gezicht van Lumanda toen ze besefte dat ze in Urk echt ging verlaten.
Deze week hebben we enorm te doen met Iris op de dag van de onthulling van het huis. Want dat ze van de spanning niet heeft geslapen, hoeven we niet te raden.
Iris: "Ik vond meedoen aan het programma helemaal niet spannend, totdat we die week moesten wachten tussen de puzzeltocht en de onthulling in. Dat was zo bizar en heftig! Je hebt dan helemaal niets meer onder controle en ik had zoveel spanning dat ik weinig tot niet sliep. Ik werd helemaal gek."
Thom: "Ik had dat -gelukkig- een stuk minder maar moest ook stabiel blijven omdat Iris zichzelf er anders echt in kan verliezen. Ik kon het ook een stuk makkelijker uitzetten. Meer van ‘we zien wel, we kunnen er niets meer aan veranderen’. Maar, het is wel veel moeilijker als je meedoet dan wanneer je het programma op de bank bekijkt. We dachten van tevoren nog, ‘dat overkomt ons niet’, maar konden het in realiteit veel minder goed loslaten.
Eén grote adrenaline kick
Wie de aflevering gekeken heeft, zag ook dat de deelname van Thom en Iris vrijwel vlekkeloos is verlopen. Ook wel eens fijn! En dus gaan we al vrij snel richting de onthulling. Want al die spanning is maar goed voor één ding: het uiteindelijke resultaat en wonen op je nieuwe plek. De leukste vraag van allemaal: wat voelde je toen je binnenkwam?
Iris: "Ik had zoveel adrenaline en continu het gevoel van ‘hoezo is dit nu ons huis?!’ Het is zo gek om mee te maken en zo gaaf. Als je het programma kijkt op TV heb je ook niet zo door dat je daarna in je eentje achterblijft als de camera’s weg zijn en dan is het ‘ineens’ je huis."
"Het voelde echt onwerkelijk en ook meer als een hotel", vult Thom haar aan. "We hadden ook bijna geen spullen mee en juist omdat Roos veel gekocht heeft voelde het nog onwennig. Meteen nadat iedereen weg was kwamen onze ouders en terwijl je die rondleidt, ontdek je zelf ook nog nieuwe dingen. Ik had geen idee meer wat er ook alweer achter al die deuren zat."
Iris: "Het was echt leuk dat iedereen meteen kwam kijken. Ouders, vrienden, het ging avonden zo door. Alleen pakten we daardoor zelf te weinig tijd om het allemaal eigen te maken. Dat hadden we na een poosje wel echt nodig. We gingen na een paar weken dan ook op vakantie en toen we terugkwamen voelde het gelukkig wel meteen als thuis."
‘Wow die had ik niet uitgekozen’
Juist omdat het hele huis gedaan is en alles een verrassing is, zit er vast wel iets bij dat ze zelf nooit gekocht zouden hebben, maar wel echt heel blij mee zijn.
Iris, meteen: de bank! "Een bank zonder leuningen, dat zou niet eens bij mij opkomen. Geen idee waarom maar die zou ik in eerste instantie nooit nemen. Ook is de bank 4m lang, supergroot! Dat hadden we zelf nooit gekozen. Maar ik ben er echt zo blij mee. Hij maakt de kleine ruimte namelijk veel groter. Het is zo knap hoe Roos dat doet."
Thom heeft het daarnaast ook over de lampen en dat snappen we wel. Echt heel mannelijk zijn ze niet. Maar ze maken wel een statement in het huis!
Thom: "Ik moest echt even wennen aan de lampen. Met Roos bespreek je vooraf heel kort wat je wel en niet mooi vindt, maar over lampen hebben we het helemaal niet gehad. Ik had ze denk ik zelf niet gekozen maar vind ze nu heel leuk. Ze komen overal in het hele huis terug als een soort thema en geven een hele mooie schaduw op de muur wanneer ze aan staan."
Iris: "Dat zijn eigenlijk de leukste dingen in het huis. De items waar je niet voor zou kiezen en die je dan verrassen. We hadden het er met Roos ook over gehad dat onze moodboards wat braaf waren en dat de inrichting wel wat meer ‘out of the box’ mocht zijn. Niet in de dingen die je niet makkelijk kunt veranderen, maar wel in al het andere. Het heeft precies goed uitgepakt!"
"Ik ben ook echt nog niets tegengekomen wat niet bij ons past", gaat Thom nog verder. "Alles is supervet. Beneden hebben alle muren een andere kleur en het past allemaal bij elkaar."
Ssst..
Om het meer eigen te maken hebben de twee ook nog een beetje geklust. Zo hebben ze de overloop van een leuke kleur voorzien, lijstjes opgehangen in de gang en extra kussens voor op de bank gekocht.
Thom loopt momenteel dan ook niet meer ’s nachts door het huis alsof het een hotel is. Daar betrapte hij zichzelf in het begin nog wel eens op: "Als je naar de WC loopt probeer je ook nog zachtjes te doen. Maar voor wie doe je dat eigenlijk. Het is je eigen huis."
Ook liggen er al plannen om in het voorjaar de tuin aan te pakken.
Gaan ze nog weg?
Voorlopig zeker niet! Het stel zou geen reden zien waarom. Thom: "Of iemand moet er flink voor betalen. Nee, grapje! Het is precies zoals we het hadden gedacht en gedroomd en eigenlijk nog beter. Het is een superleuke straat, een heerlijk huis en een fijne plek. Het voelt écht als een lot uit de loterij. Alles in dit gebied zit gewoon mee voor ons."
Iris: "We beginnen ons ook steeds meer te realiseren hoeveel geluk we hebben gehad en dat het zo cool is dat we het gedurfd hebben. Het was een risico en heeft op alle fronten heel goed uitgepakt. Als we dit niet hadden gedaan was de kans dat we op dit moment nog geen woning hadden gehad echt heel groot geweest. We zijn dan ook super dankbaar dat we mee mochten doen."
Thom: "De tendens van het programma is ook helemaal omgeslagen. Voorheen dacht iedereen 'waarom zou je je opgeven' en nu willen mensen in onze omgeving het allemaal. Het is ook echt bijzonder en kijk nou even wat je ervoor terug krijgt! Wij zijn hele gelukkige deelnemers."
