Zo is het nu met Lynn & Martijn: 'Ik ben helemaal niet enthousiast’
Lynn & Martijn zijn het laatste koppel dat dit seizoen meedeed aan de rollercoaster van Kopen Zonder Kijken. Het jonge stel uit Apeldoorn was al 1,5 jaar op zoek naar een woning en kon de juiste plek maar niet vinden. Met de tekst: 'Moet je nou eens horen wat ik heb gedaan', kreeg Martijn uiteindelijk de mededeling dat zijn vriendin hen had opgegeven voor het programma en zo stapte ook dit stel in het avontuur.
Je aanmelden voor Kopen Zonder Kijken zonder dat je partner daarvan afweet. Daar was Eva vorige week erg goed in en ook deze week is het verhaal niet anders. Lynn gaf hen op zonder dat Martijn het doorhad. Naja, eigenlijk besloot ze het zelf ook in een opwelling.
Ze zag de oproep op TV voorbijkomen en bedacht zich geen moment. Dit zou namelijk wel eens de oplossing kunnen zijn voor de huizenjacht. Vijf minuten later was de aanmelding compleet en sprongen ze -zonder dat ze het echt doorhadden- in het diepe.
Met de mededeling ‘moet je nou eens horen wat ik heb gedaan’ kwam Lynn die avond thuis en ‘dat gaan we sowieso niet doen’ was dan ook de eerste reactie van Martijn. Toch werd zijn nieuwsgierigheid aangewakkerd en hij stapte er uiteindelijk vrij luchtig in.
Nog dezelfde avond namen ze een vlogje op en daarna ging het snel. Zo snel zelfs, dat Martijn -op het moment dat het team zou langskomen- de productiemaatschappij belde om alles af te zeggen. Hij vond het te spannend. Toen hij te horen kreeg dat het team al onderweg was, liet hij het toch doorgaan. Dat heeft zo moeten zijn.
Ook deze keer spraken we het stel natuurlijk uitgebreid en vroegen ze naar deze unieke ervaring.
Misselijk, slecht slapen en nachtmerries
Al je geld aan vreemden geven om een huis van te kopen dat je nog nooit hebt gezien, in een buurt die je niet kent. Dat moet bizar en spannend zijn. Hoe voelde dat voor jullie?
Lynn: “Het hele proces heeft bijna een jaar geduurd en vooral de tijd zorgde voor spanning. We dachten na een poosje echt dat ze voor ons geen huis konden vinden. We gaven ons op in oktober en pas in april hadden ze het huis gevonden. Je denk dan na een tijdje: ‘zul je net zien dat wij het enige stel zijn waarbij het niet lukt.’ Ik heb daar echt van wakker gelegen.
Uit elkaar of een nieuw plan
Voor Martijn zat de spanning hem voornamelijk in het moment na de eerste concessie (jaja, ook deze keer af te strepen op de bingokaart). Een huis vinden in de wijk waar de twee het liefst wilden wonen, voor onder de 400.000 euro, dat ging Alex namelijk niet lukken. En dus moest het anders. Drastisch anders. ‘Doe je het nu niet, dan kom je hier niet meer weg’ waren de harde woorden van onze favoriete makelaar en dus gaf het stel alles uit handen.
Martijn: “We hadden heel specifiek in ons hoofd wat we graag wilden en waar. Toen Alex kwam en ons vertelde dat we dat echt los moesten laten, vond ik dat spannend. Je weet dan echt niet welke kant het op gaat.”
Een vrijstaand huis, met een enorme tuin maar…
Wie de aflevering gezien heeft, weet dat het stel uiteindelijk in een superidyllisch en typisch Apeldoorns huisje komt te wonen. Maar om nou te zeggen dat ze daar in eerste instantie blij mee waren..
Lynn: “Met 4 muren en een dak ben ik eigenlijk al blij, maar het huis moest wel voelen als een nieuwe stap en dat was het voor mij niet. Ik vond dat wel moeilijk en zag echt niet in hoe ze de bovenverdieping in 3 slaapkamers konden verdelen. Ik was dan ook echt niet enthousiast toen we het huis de eerste keer zagen.”
“Je weet ook niet hoeveel geld er nog over is om de verbouwing van te kunnen doen”, vult Martijn haar aan. “Maar ik wist Lynn ook gerust te stellen. Je kent het programma ondertussen en je weet dat ze altijd hun best doen en de potentie zien.”
“Dat klopt ook wel”, gaat Lynn verder “alleen kon ik dat niet meteen zien. De dag dat we het huis zagen was voor mij zo intens. De spanning was opgebouwd en ik kon niet meer helder nadenken. Gelukkig gingen we daarna een weekend weg. Konden we even uitzoomen en weer met een positief gevoel verder.”
Op de vraag of ze het huis zelf ook hadden gekocht beantwoorden ze beide, nee! Naja, op basis van de buitenkant wel. De tuin is top, de oprijlaan is heel fijn, je kunt de auto naast het huis parkeren en het huis staat vrij, maar van binnen was de klus voor de twee veel te groot geweest. Martijn: “Er moest nog veel te veel gebeuren en we zagen het niet omdat het boven echt te klein was.”
Oost west, asbest
Als klap op de vuurpijl had ook dit huis meer dan voldoende asbest om zenuwachtig van te worden. De klus zou voor de twee dus echt te groot geworden zijn. Gelukkig hadden ze wel alle vertrouwen in het team, want voor extra stress heeft het niet gezorgd.
Martijn: “Alex belde ons met de mededeling: ‘schrik niet’, dus dat deden we ook niet. In eerste instantie was het ook het idee om het te laten zitten. Maar dat ging uiteindelijk het door. Het bleek op veel meer plekken aanwezig te zijn en dus moest het eruit.”
“Toen hing Bob aan de telefoon met de mededeling dat het overal zat en ze extra geld nodig hadden. Serieus geld en niet zomaar een klein bedrag. Daar werden we -gelukkig- ook niet zenuwachtig van want we hadden op dat moment ons oude huis heel goed verkocht. Het enige waar we van baalden is dat we het liever aan leuke dingen hadden uitgegeven, maar dat lijkt me logisch.”
Lynn: “we stonden er ook vrij nuchter in. Je kan er enorm van gaan balen, maar daar schiet je niets mee op. Het moet gebeuren.” “Het was ook fijn dat het meteen kon en niet later nog eens hoefde” vult Martijn haar nog aan.
De ‘WAUW’ factor!
Na maanden wachten was het dan eindelijk zover. Zou het kleine huisje nog steeds zo klein zijn of had Bob er echt wat aan toegevoegd? In de aflevering zie je het stel de hoek om lopen en vol verbazing naar de gigantische dakkapel kijken. Wat een verschil en wat een extra ruimte!
Lynn: “Het eerste gevoel was meteen, wauw, wauw, wauw. Dit kan toch niet en dit is toch niet normaal?! Het klopte meteen en elke deur was echt een verassing om open te maken. Het voelt alsof je jarig bent en één groot cadeau mag uitpakken.”
Martijn: “Als je in de hal meteen de eerste deur opendoet en in het toilet al je vakantiespullen ziet, dan voelt het meteen goed.” “Ja, elke ruimte was mooi om te zien” vult Lynn hem aan.
Martijn: “Er is geen enkele muur wit en dat is heel gezellig. Dat hadden we zelf nooit aangedurfd.”
Lynn: “Ik hecht echt waarde aan spullen, zoals het bruine kastje van Martijn zijn opa in de woonkamer. Dat die er staat doet zoveel. En inderdaad alle souvenirs van de reizen. Vrienden zeggen ook echt ‘het voelt als jullie’. Superleuk om alle die dingen overal in huis terug te vinden.
The next morning
Martijn: “Toen het hele team weg was stonden onze ouders al op de stoep. Je loopt de hele avond door het huis en ontdekt telkens wat nieuws. De volgende ochtend hadden pas de rust om ook samen even er doorheen te gaan.”
Lynn: “Ik heb de eerste nacht echt als een blok geslapen, heerlijk! En de roze wasbakken vind ik fantastisch. Ik had alles zelf kunnen kopen.
Martijn: “De roze wasbakken vind jij inderdaad heel mooi, die had ik niet gekozen maar ik vind het wel prima staan. Hetzelfde met de roze stoel, alhoewel hij echt superlekker zit! Ik zei nog tegen Lynn: ‘doe nou geen roze in de moodboard’, maar gelukkig is niet alles roze geworden.
Lynn: “Ik hou wel van roze. Roos heeft ook alles zo gematcht dat het past en klopt, dat had ik nooit kunnen doen en ik vind het superleuk!
Martijn: “We hebben ook nog niets veranderd. We wonen er nu 4 weken en maken nog dagelijks het bed zo op als tijdens de oplevering. Je wilt het het liefst zo lang mogelijk mooi houden.” “We hebben bank een keer verschoven omdat we ergens bij moesten en hebben op foto’s teruggekeken hoe alles stond om het weer precies goed terug te zetten, heel grappig!” springt Lynn bij.
Niet hoeven wennen
Waar alle andere stellen van het seizoen echt moesten wennen aan hun nieuwe plek, was dat voor deze twee niet aan de orde. Martijn voelde zich meteen helemaal thuis en ook Lynn zit er goed in. Het park in de buurt is super om met het nieuwe hondje te wandelen en wanneer Martijn naar de voetbal gaat kan hij weer met vrienden meerijden. Extra gezellig!
De buurt kenden ze al goed, de buren zijn heel aardig en ze weten waar ze naartoe moeten. Ook is er nog voldoende mogelijkheid om uit te bouwen, een extra dakkapel te plaatsen en de tuin heeft nog alle potentie. De twee kwamen hier thuis en zijn dolblij.
Martijn: “In zo’n af huis komen we nooit meer. Je hangt je jas op en je kan er wonen. Perfect!”
