Dayenne overleefde triple-negatieve borstkanker: 'Pas later besefte ik hoe ernstig het was'

Dayenne kreeg eind 2018 de diagnose borstkanker. Ze voelde een knobbeltje in haar borst, maar had nergens last van. De huisarts wist ook niet wat het was, maar stuurde haar door. Diezelfde middag nog onderging ze allerlei onderzoeken. En de uitslag was in eerste instantie goed, ze zou geen kanker hebben. 

Totdat ze de dag erop aan het werk was, bezig met een fotoshoot. ''Ik werd gebeld door het ziekenhuis, zag ik. Ze zeiden dat er een fout was gemaakt en vroegen of ik naar het ziekenhuis kon komen. Ik bleek toch kanker te hebben.''

Triple negatief

Het bleek meteen de zwaarste variant. ''De arts vertelde dat er drie soorten borstkanker waren: twee vielen goed te behandelen en eentje was minder goed te behandelen. Ik bleek die variant te hebben: triple-negatieve borstkanker.''

Patiënt vaak jonger dan 40

Ieder jaar krijgen in Nederland zo'n 18.000 mensen de diagnose borstkanker. Zo'n 1700 daarvan zijn triple-negatief. Het is een variant die twee keer vaker voorkomt bij zwarte vrouwen dan bij witte vrouwen. Vaak zijn de patiënten onder de 40 jaar.

Het Koningin Wilhelmina Fonds (KWF), dat zich sterk maakt tegen kanker, ziet het belang van onderzoek onder een zo divers mogelijke populatie. ''We hechten er veel waarde aan dat in onderzoek een zo representatief mogelijk beeld van de samenleving wordt geschetst'', zegt woordvoerder Linda Sumner.

Het KWF laat weten zich bewust te zijn van het belang dat mensen met diverse achtergronden meedoen aan onderzoek. ''Omdat je op die manier een zo breed mogelijk beeld krijgt van de ziekte en mogelijke behandelingen op maat voor iedereen.''

Op de website van Pink Ribbon, onderdeel van KWF, valt te lezen hoe je jezelf preventief kunt controleren op borstkanker. Het Amerikaanse onderzoek is hier terug te vinden.

Dayenne vertelt hoe ze een tijdlang niet echt goed besefte hoe ziek ze was. ''Zodra ik hoorde dat ik triple-negatief was, heb ik gevraagd of het te behandelen viel. Toen de arts daar positief op reageerde, heb ik mijn bokshandschoenen aangedaan en alleen maar gevochten. Pas later kwam het besef hoe ernstig het was.''

Angst voor een doemscenario was er ook nauwelijks. ''Het klinkt misschien gek, maar ik voelde dat ik niet zou overlijden. Het leek voor mijn gevoel wel bijna goddelijk ingegeven dat dat niet zou gebeuren.''

Chemokuur

Hoewel Dayenne aangeeft geen moment in zak en as te hebben gezeten, waren er toch ook momenten dat ze er even doorheen zat. Dat was bijvoorbeeld toen ze hoorde dat ze naast een chemokuur ook nog een stamceltransplantatie zou ondergaan. 

Maar wat er echt inhakte, was toen ze te horen kreeg dat haar dochter voortaan ook ieder jaar getest zou moeten worden. ''Het is een genetisch iets. Daardoor heeft zij nu ook een verhoogde kans op borstkanker. Ik weet dat ik er niets aan kan doen, maar ik voelde me als moeder zo rot.''

Tijdens haar ziekte vond Dayenne veel steun bij haar familie, vrienden en in haar geloof. ''Die steun van mensen om je heen is echt belangrijk. Het lachen met mijn kinderen of vriendinnen, de steun van mijn man of het oplezen van een gebed en het zingen van gospelliedjes. Het maakte het allemaal toch wat makkelijker.''

Zwarte lucht met sterretjes

Die hele periode omschrijft ze als een 'zwarte lucht met heel veel sterretjes'. Ze geeft aan dat het op veel momenten erg zwaar was, maar dat er ook heel veel mooie momenten tussen zaten. ''Er zaten dagen tussen dat ik terugkwam uit het ziekenhuis en helemaal vermoeid was, maar vijf minuten later maakte iemand thuis een grap en lagen we allemaal dubbel.''

Die momenten waren voor Dayenne het belangrijkst, daardoor lukte het haar positief te blijven. En dat laatste is dan ook de boodschap die ze wil meegeven aan mensen die op dit moment triple-negatief zijn, maar 'eigenlijk aan iedereen': ''Het is misschien cliché, maar ik heb echt geleerd om nooit op te geven. Ook op momenten dat je twijfelt of je het wel gaat redden, hou vol en blijf ervoor gaan tot het allerlaatste moment.''