Coco (55) is dolgelukkige 'oudere' moeder: 'Mijn kinderwens was te groot'

Een kind, dat komt wel, dacht Coco als twintiger. En als dertiger. Ze had drie studies gedaan, veel gereisd, een goede baan. Rond haar 35e wilde ze net als haar vriendinnen zwanger worden. Alleen was haar partner er nog niet klaar voor en later bleek hij vruchtbaarheidsproblemen te hebben.

Dat het uiteindelijk tien jaar zou duren en het een traject zou worden vol hormonen spuiten, vruchtbaarheidstesten, ivf-behandelingen, wachten, hopen, geluk (ze was meerdere keren zwanger) en veel verdriet (ze kreeg vier miskramen en verloor acht embryo's), had niemand voorspeld.

'Wacht niet te lang'

Wacht niet te lang, wil Coco alle vrouwen van midden dertig meegeven vanaf haar woning op Ibiza, waar ze een tweede huis kocht voordat ze zwanger was van Elvis. Achter haar schittert de zon op het water van haar zwembad. Elvis is nu zeven jaar en gaat er in de buurt naar school. "Als hij straks weer thuis is, ga ik hup, mee dat zwembad in."

Coco had altijd drukke banen in de marketing en communicatie. Ze keek veel op haar telefoon omdat werk zo belangrijk was. Om minder stress te hebben en beter voor zichzelf te zorgen, besloot ze haar leven radicaal om te gooien. Ze verhuisde van Amsterdam naar Ibiza, stopte met wijn en koffie drinken en pakt nog elke dag een paar gewichtjes om fit te blijven. 

Ze voelt zich goed. Fit en vitaal. "Ik heb er een paar rimpels bij, daar kan ik niks aan doen, maar met een gezonde levensstijl hoop ik Elvis zo lang mogelijk in zijn leven te begeleiden", vertelt Coco. In ieder geval tot hij 18 jaar is. "Dan ben ik 67 jaar en is hij volwassen."

"Ik leef nu op een 'natural high', zonder alcohol, cafeïne en recreatiedrugs, maar ik dans jonge mensen er makkelijk uit", lacht Coco. Ze heeft geluk – nog steeds die glimlach - niemand heeft nog aan haar gevraagd of ze de oma van Elvis is. "Ik kan me voorstellen dat als Elvis later naar de middelbare school gaat en ik hem een keer ophaal, hij vraagt of ik om de hoek wil wachten. Dat zijn de consequenties die ik moet incasseren door op latere leeftijd moeder te worden."

Vooroordelen

Natuurlijk krijgt ze daar weleens opmerkingen over, of ze leest de oordelen via reacties op Facebook. "Iemand schreef: 'Als het te lang duurt, dan neem je toch een hond?' Of: 'Wat doe je jezelf en je kind aan.'" Zulke opmerkingen doen haar weinig meer, "maar leuk is het niet en ik hoop dat mensen niet te snel hun mening ventileren zonder het hele verhaal te kennen." 

Coco vertelt hoe moeilijk het is om tijdens het traject te bepalen hoe ver je gaat om zwanger te worden. Of wanneer het moment daar is dat je stopt met het vruchtbaarheidstraject en afscheid neemt van je kinderwens, die zo diepgeworteld zit. De grenzen zijn rekbaar, weet Coco. "Het duurde twee jaar voor we er achter kwamen dat het bij ons niet op de natuurlijke manier ging lukken. Een paar jaar later belandden we in het medische circuit." 

Het ivf-traject was stressvol. "En het was nou niet bepaald romantisch", zegt ze. "Al die behandelingen, die hormonen, seks moest op gezette dagen." Het had een weerslag op haar relatie en ze besloten uit elkaar te gaan. "Hij liet me uit liefde gaan. Ik was inmiddels 42 en had geen tijd meer te verliezen, mijn vruchtbaarheid was erg afgenomen."

Miskramen

Die rekbaarheid van grenzen wil ze graag toelichten. "Eerst wilde ik alleen een kind met mijn eigen eicel, die wens moest ik loslaten. Dus ging ik voor anonieme eiceldonatie." Ze bezocht klinieken in Nederland, later in Italië, Denemarken en Spanje. Ze werd meerdere keren zwanger, ook met nieuwe liefdes op een natuurlijke manier, maar keer op keer liet haar lichaam haar in de steek. Jaar in, jaar uit probeerde ze het opnieuw. "Mensen om me heen hebben vast gedacht: waarom ga je er mee door, laat het los. Maar mijn wens was te groot."

Ze had zichzelf een einddoel gesteld: op haar 48e zou ze stoppen. "Vanwege mijn leeftijd, ik vond mezelf te oud worden, maar ik voelde me na jarenlang hormonen spuiten inmiddels een junkie XL en het geld was ook aardig op." Nog één keer vloog ze naar Spanje. In een kliniek in Barcelona werd ze op haar 47e alsnog zwanger na een eicel- en spermadonatie. "Die eerste echo, het hartje dat ik hoorde kloppen. De eerste keer dat ik hem voelde bewegen. Het was magisch."

Leeftijdsgrens ivf

In Nederland ligt de leeftijdsgrens voor vruchtbaarheidsbehandelingen met eigen eicellen rond 45 jaar. De meeste klinieken hanteren een leeftijdsgrens rond de 42 jaar, dit omdat na je 42e de kans op een zwangerschap met eigen eicellen heel klein is. Verzekeraars vergoeden vruchtbaarheidsbehandelingen daarom ook tot een maximale leeftijd (van de vrouw) van 42 jaar.

De wettelijke leeftijdsgrens voor terugplaatsing van eerder geoogste eicellen of van donoreicellen, is 49 jaar. In het buitenland kunnen deze leeftijdsgrenzen afwijken.

Bron: Freya

"Mijn kind is zó gewild en geliefd. Dit neemt niemand van me af", vervolgt Coco. Het is overbodig te zeggen hoe gelukkig ze met hem is. "De hele zwangerschap voelde ik me geweldig en de babyperiode met borstvoeding was heel speciaal."

Ze had in die tijd een relatie met een man die de (niet-biologische) vader van Elvis is. "Mijn ex-partner heeft Elvis als vader erkend en Elvis ziet hem als zijn vader. Mijn ex-man is zijn peetvader, heel bijzonder." 

Andere levensfase

Inmiddels is haar zoon 7 jaar en gaat hij elke dag naar school. De kinderen van haar vriendinnen zijn tussen 12 en 22 jaar. "Ik ben fysiek en mentaal helemaal in balans. Ik durf zelfs te zeggen dat ik door Elvis een beter persoon ben geworden, zachter, liever. Sommige vriendinnen moeten er niet aan denken om nu nog een jong kind te hebben. Zij zitten in een andere levensfase. Zij gaan, nu de kinderen ouder zijn, meer los en meer reizen. Ik heb dat feesten en reizen al gedaan en ben veel rustiger geworden."

Coco is zich ervan bewust dat Elvis later vragen heeft. Daarom heeft ze zijn DNA in een databank gezet. "De donoren waren anoniem, maar mochten ze contact willen, dan kan dat via die databank. Dit geldt ook voor halfbroers of -zusjes."

Twee jaar geleden kreeg ze op de Spaanse Moederdag, die is een week eerder dan in Nederland, een bericht. Er was een match met een directe neef en met een halfbroer, die in hetzelfde jaar is geboren. De halfbroer en Elvis hebben dezelfde mannelijke donor. "Via Facebook ben ik met de neef verbonden. Ik doe er nu niks mee, maar mocht Elvis het later willen, dan kan hij contact zoeken en wellicht een speciale band opbouwen."

Coco heeft van zwanger worden haar beroep gemaakt. Ze helpt andere vrouwen met hun kinderwens, of ze helpt hen bij het afscheid nemen van die wens. "Het lijkt alsof we in een maakbare maatschappij leven waar je als vrouw eerst carrière kunt maken en dan een kind kunt krijgen, maar de natuur kan meedogenloos zijn en moeder worden is niet iedereen gegund."

Daarnaast is zo'n jarenlang traject slopend, emotioneel en vol oordelen, weet Coco. "Een oude moeder, jonge moeder, twee moeders, mensen hebben vaak een mening als je afwijkend bent van de norm. Heb je geen kind? Dan moet je dat verantwoorden: lukte het niet of wilde je niet? Alsof er iets mis met je is. We leven inmiddels in een tijd dat er meer is dan een standaard gezin van vader, moeder, zoon, dochter. Ik pleit voor meer openheid en acceptatie. Laat iedereen zijn eigen weg bewandelen, hoe moeilijk of makkelijk die ook is."

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.