Zestig jaar oude liefdesbrieven gevonden in huis: 'Van verschillende meisjes'

De flinke stapel brieven stamt uit het begin van de jaren zestig. Benjamin vond de brieven op zolder, die nu tijdelijk als woonkamer dient vanwege een verbouwing. Zijn moeder, Susanne Eertink, was blij verrast door de vondst. "Ik dacht wow, dit is gewoon een hele stapel. Daar moeten we wat mee", vertelt ze aan EditieNL. 

De kracht van sociale media 

Eertink plaatste een post in de buurtgroep op Facebook. "Ik merkte dat het leefde en dat iedereen het een leuk verhaal vond", zegt ze. Een paar berichtjes verder kwam ze in contact met de dochter van Bas van Helden, de eigenaar van de brieven. "Iemand had haar op mijn post gewezen. Die heb ik woensdag geplaatst en ik had donderdag al contact met de dochter. Dat is de kracht van sociale media." 

In de tussentijd heeft Eertink een aantal brieven gelezen. Dat voelde niet ongepast, omdat de brieven zo oud waren. "Er stond niets pikants of dramatisch in", vertelt ze. Het waren volgens haar hele nette lieve brieven van een paar verschillende meisjes.

Ze vindt het vooral leuk dat de brieven zo'n ander tijdsbeeld schetsen. "Er stonden dingen als 'mieters' of 'ben je beduveld' in." Ook de grote rol die religie speelde was duidelijk terug te zien: "Een meisje stuurde Bas een brief dat ze hem niet meer mocht zien omdat ze katholiek was."

De ontmoeting 

Gisteren was de overhandiging van de brieven aan de vrouw en dochter van Bas. "Ze kwamen met taart en een boek voor de kinderen: De Zolderkinderen", vertelt Eertink. Bas kon er zelf niet bij zijn door ziekte, maar zette wel een klein tekstje in het boek voor Benjamin. "Hij schreef dat hij even terug is in de tijd en bedankte Benjamin voor zijn goede speurneus."

Diezelfde middag kreeg Eertink een foto. "Op die foto had Bas de brieven vast en was hij ze aan het lezen. Dat ontroerde me wel even", zegt ze. Om Bas toch nog even 'mee te nemen' in zijn ouderlijk huis, stuurde Eertink nog wat foto's. De dochter en vrouw van Bas herkenden het huis in elk geval nog wel. "Zijn dochter herkende de lamellen van haar opa en oma nog. Die zijn er altijd blijven hangen." 

'Voelt vertrouwd' 

Eertink zegt dat het meteen vertrouwd voelde om met Bas en zijn brieven aan de haal te gaan. "Mijn moeder appte ook dat we zo met Bas bezig zijn dat hij bijna een beetje als een familielid voelt", vertelt ze. De naam Bas komt toevallig ook in hun familie veel voor. "Mijn vader heette Bas, mijn broer heet Bas en de zoon van mijn zus heet Bas. Dat vind ik wel bijzonder."

Mocht het voor Bas ooit nog mogelijk zijn om zijn ouderlijk huis te bezoeken, dan kan hij rekenen op een warm onthaal. "Mijn dochter heeft een briefje geschreven aan Bas en ik een kaartje. Daarin staat dat hij altijd welkom is om langs te komen, als zijn situatie het toelaat."