'Hij trapte het meisje steeds harder. Toen greep ik in'

In de rij voor de populaire attractie was het bikkelen. Er was al twintig minuten geen prikkel geweest bij de meeste bezoekers, want zo lang stonden we al in de rij, en dus werden de telefoons uit broekzakken gehaald en zakken chips opengetrokken. 

Voor ons stond een groepje pubers, een paar jongens en meiden van een jaar of dertien, veertien. Bleek, pukkeltjes, onhandig lange ledematen en onzekere blikken in de ogen. De meisjes giechelden, de jongens van het gezelschap scrolden in zo’n rap tempo door hun mobieltjes dat ik er sterretjes van zag.

Puk (10) en Olle (8) wilden ook iets eten, iets kijken, iets dóén, maar ik had ze niet meer te bieden dan een geplette krentenbol en een flesje water. Olle besloot uit verveling ondersteboven aan het rek te gaan hangen, Puk keek vermoeid voor zich uit.

De jongens voor ons raakten in discussie met de meisjes. Waarover, geen idee, maar blijkbaar had één meisje van de groep iets gezegd waardoor een van de jongens zwaar geïrriteerd raakte. Met zijn filmpjes nog afspelend op zijn telefoon gaf hij haar een duw. En nog een. 

De knop was om

Het meisje werd door de anderen afgeschermd, maar veel zin had het niet. De knop bij de jongen was om. Hij maalde met zijn kaken, keek onrustig om zich heen, probeerde op allerlei manieren bij het meisje te komen, die - om de boel te sussen - inmiddels snoep uitdeelde.

We stapten in de attractie, we stapten weer uit. "Nu al klaar?!", vroeg Olle verbaasd en ik knikte van ja. We sloften achter de pubers aan richting de volgende berg attracties. We hadden nog een lange dag te gaan. 

Het joch was nog altijd nijdig. Manlief keek me wanhopig aan met een je-gaat-je-hier-niet-mee-bemoeien-blik, maar daarvoor was het al te laat. De jongen begon het meisje te trappen, steeds harder. Zijn vriendjes durfden inmiddels niets meer te doen. Ik stoof naar voren en pakte ’m in zijn kraag.

"Wat doe jij?", vroeg ik streng. "Ben je hier niet gekomen om een leuke dag te hebben?" De jongen keek naar de grond. "Kijk me aan als ik tegen je praat", hoorde ik mezelf zeggen, en: "Meisjes sla je niet. Ben je mal. Ga gewoon een leuke dag hebben", en ik liet ’m los. Ik had daarbij heel graag het gebaar gemaakt 'Ik houd je in de gaten' door mijn vingers in v-vorm naar mijn ogen en naar hem te laten gaan, maar hij sprintte weg. 

'Cringe, ik schaam me dood'

Puk en Olle kwamen uit de bosjes. "Cringe, ik schaam me dood", klonk het. "Ja, heel gênant wat mama doet", zei ik. "Maar als een van jullie zulke harde trappen zou krijgen, zou ik toch echt hopen dat een ouderwets strenge boomer zou ingrijpen. Kom, we gaan een hotdog halen", zei ik. En gelukkig vond iedereen dat dan wél weer een goed idee van die stokoude cringy mama.  

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.