Heftig verhaal: Barrie Stevens werd de kast uitgeduwd
In Beter Laat Dan Nooit wordt heel wat afgelachen met de vier heren, maar er is ook plek voor serieuze gesprekken. Zo heeft presentatrice Olcay Gulsen een bijzonder gesprek met Barrie Stevens over zijn coming-out.
"Toch had ik zo graag gewild dat hij ook één keer tegen me gezegd zou hebben dat hij van me hield..."
Barrie vertelt dat hij als kind graag rondliep in vrouwenkleding. Iets waar zijn ouders niet zo blij mee waren. "Die vonden dat niet zo leuk, nee. Die hadden een beetje zoiets van: wat moeten we daar nou mee?"
De houding van zijn ouders tegenover homoseksualiteit zorgde ervoor dat Barrie besloot om zijn geboorteplaats te verlaten. "Ik ben in een kleine omgeving in Engeland opgegroeid. En ik worstelde heel erg met mijn homoseksualiteit. In Engeland was het zelfs crimineel, je werd weggestopt als je homoseksueel was. Daarom ben ik ook naar Nederland gekomen."
Barrie dacht zijn ouders te sparen door te vertrekken uit Engeland, maar zijn geheim kwam alsnog uit. "Toen is het op een hele vervelende manier bij mijn ouders terechtgekomen dat ik homo ben. Mijn relatie met mijn vriend was net voorbij en hij heeft toen een brief naar mijn ouders geschreven. Mijn moeder heeft ontdekt dat ik homo ben omdat mijn ex in de brief geschreven heeft dat hij zoveel van haar zoon houdt."
Het Beter Laat Dan Nooit-gezicht vertelt aan Olcay vreselijk te balen van zijn niet geplande coming-out. "Ik vond het heel belangrijk om dit persoonlijk aan mijn ouders te vertellen."
In Nederland had Barrie het na deze coming-out behoorlijk moeilijk. De danser ging door een diep dal. "Ik ben best wel eenzaam geweest, ja. Ik kon mijn gevoelens niet delen."
"Ik denk wel dat ik in Holland ben gaan wonen om mijn ouders te sparen. Dat ze niet bang hoeven te zijn voor wat andere mensen over mij denken, omdat het daar een hele andere wereld is."
Jaren later kreeg de vader van Barrie te kampen met Alzheimer. Een slopende ziekte die veel invloed heeft gehad op Barrie. "Ik had de afspraak met mezelf dat ik zoveel mogelijk van Nederland naar Engeland zou gaan om voor hem te zorgen. Dat was een opdracht die ik voor mezelf wilde vervullen. Het geeft me een voldaan gevoel dat ik tot aan de laatste dag voor hem heb kunnen zorgen."
"Het voelde ergens als een plicht, maar ook als een soort van iets teruggeven, de liefde die ik altijd voor hem had maar nooit heb kunnen uiten of uitspreken. Toch had ik zo graag gewild dat hij ook één keer tegen me gezegd zou hebben dat hij van me hield..."