Astrid Holleeder openhartig over haar leven
Astrid Holleeder heeft in RTL Boulevard een voorproefje gegeven van haar nieuwste boek Familiegeheimen. Ze leest meerdere fragmenten voor en daaruit blijkt dat het gevaar voor Astrid, haar zus Sonja en Sandra allesbehalve is geweken.
"Was ik maar alleen"
De zus van Willem Holleeder beschrijft een angstaanjagend voorval. Nadat ze met haar moeder bij dochter Miljuschka is geweest, merkt ze dat ze op de terugweg worden achtervolgd door een motor. "Het geeft me een onbehaaglijk gevoel”, beschrijft Astrid. Haar eerste instinct is dan ook om de motor af te schudden. “‘Mam,’ zeg ik, ‘die motor achter ons, dat is niet goed.’ Ze kijkt om en wordt zenuwachtig. Ik moet hem afschudden. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik de jongen zonder helm druk heen en weer bewegen.”
Astrid besluit om een u-bocht te maken, op deze manier wil ze achterhalen of de motor haar daadwerkelijk volgt, of dat ze doorrijden en dan is er niks aan de hand. “Ik gooi het stuur om en keer de auto zo snel mogelijk. Ik kijk naar links, de motor stopt. Achterop zit de jongen zonder helm. Een ielig ventje. Ik kijk hem aan: groezelig uiterlijk, smal gezicht, stoppelbaardje. Hij kijkt naar mij, schreeuwt tegelijkertijd tegen de bestuurder en tilt iets in zijn rechterhand omhoog. Het is donker en ik kan niet zien wat het is. (...) ‘We gaan het niet redden, mam,’ zeg ik tegen mijn moeder. Ik kijk naar haar. Ineengekrompen, angstig. Was ik maar alleen.”
Niet alleen het leven van Astrid staat op zijn kop, het heeft ook effect op haar dochter Miljuschka. Als zij meedoet aan het programma Dance Dance Dance, wordt Astrid gevraagd of ze aanwezig kan zijn tijdens de opnames. “‘Nee,’ zeg ik. Ik vind het vreselijk om haar zo teleur te stellen. Maar ze zegt dat ze het begrijpt.” Als Miljuschka’s partner haar belt en haar uitlegt dat haar aanwezigheid erg belangrijk is voor Miljuschka, raakt dat haar. “Als ik ‘nee’ zeg is het ‘nee’, en daar ga ik niet over in discussie. Alsof ik dit wil. Mijn bloed kookt: wat denkt hij wel, me zo op mijn tekortkomingen te wijzen? Want zo voel ik het, ik schiet tekort”, schrijft Astrid hierover. Uiteindelijk besluit Astrid om toch aanwezig te zijn en Miljuschka te zien dansen. “Zonder dat iemand weet dat ik er ben, zit ik in een achterafkamertje bij de staf. Trots als een pauw kijk ik naar een televisiescherm waarop ik mijn kind zie dansen op het podium achter me.”
Het nieuwe boek van Astrid Holleeder, Familiegeheimen, is vanaf vandaag te koop.