Chantal Bles kon ziekte Jada niet geloven

Chantal twijfelde aan de ene kant lang om haar verhaal zo in de media te delen. Aan de andere kant voelde ze zich ook verplicht naar buiten te treden. "Mensen kunnen dingen ook niet aanvoelen", aldus de blondine.

In LINDA. vertelt Chantal openhartig over de duistere periode in haar leven. Jada was al een tijdje aan het kwakkelen, maar iedereen in haar omgeving ging ervan uit dat het slechts een fase was. "Tegelijkertijd wilde ik haar beschermen. Waartegen wist ik niet precies, maar dat voelde ik heel sterk”, deelt Chantal mee. Binnen zes weken spreken Chantal en Robert zes verschillende kinderartsen, maar telkens weer worden ze naar huis gestuurd met dat ze nog maar een paracetamol moet slikken. Hoewel Chantal meerdere keren vraagt om een echo, worden haar verzoeken telkens afgewezen omdat het 'te belastend zou zijn' voor het meisje. “Zij zijn de baas. En je wilt niet de overbezorgde moeder zijn."

Als ze uiteindelijk serieus worden genomen, blijkt dat het meisje een tumor heeft van twaalf bij twaalf centimeter in haar buik. "Ik begon te huilen en te schreeuwen tegelijk: ‘Nee! Dat kan niet, niet mijn kind’ Ik heb de art zelfs geslagen, heel erg. Maar ik was zo in paniek, mijn lichaam begon te shaken, niet normaal, alsof ik in shocktoestand was.” Robert, die op dat moment in Londen is, zakt in elkaar als hij het nieuws hoort. En dan gaat de knop om. “Met maar één allesoverheersende gedachte: ik laat mijn kind niet gaan. Nooit.”

Jada krijgt uiteindelijk één jaar lang chemo, die de tumor en uitzaaiingen moeten bestrijden. Ondertussen is Chantal ook nog hoogzwanger. Omdat ze koste wat het kost bij de eerste bestraling van Jada aanwezig wil zijn, haalt ze haar keizersnede naar voren. Maar zodra de kleine Josh wordt geboren, blijkt dat het ventje vocht achter zijn longen heeft, een risico dat hoort bij een vervroegde keizersnee.”Ik weet alleen nog dat ik Robert aankeek van: waarom hebben wij kinderen gekregen? Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Wat hebben wij in godsnaam gedaan om dit te verdienen?”, legt Chantal uit. "En continu dat schuldgevoel: dit is gebeurd, omdat ík wilde dat hij eerder werd geboren. Alsof ik tussen twee kinderen had gekozen."

Na een nieuwe ronde chemo en nog een operatie is de kanker weg. Maar de onzekerheid blijft. Zo moet Jada elke drie maanden worden gescand, tot haar achttiende. “Met die terugkerende spanning zullen we moeten leren leven. En sowieso zal Jada nooit een rock-’n- roll leven kunnen leiden. Met kanker heb je levenslang.”

Ondanks alle dieptepunten heeft haar relatie met Robert er nooit onder geleden. “Er is geen moment geweest dat wij elkaar niet hebben kunnen steunen. Godzijdank, want ik had het niet aangekund om hem ook nog te verliezen.”

Het hele interview met Chantal Bles lees je in de nieuwe editie van LINDA.