Rossana Kluivert schoot vluchtelingen te hulp: ‘Iedereen verklaarde me voor gek’
Rossana Kluivert (49) heeft er geen problemen mee om tegen de stroom in te gaan. Toen er een paar jaar geleden vluchtelingen in haar woonplaats werden opgevangen, waren veel inwoners boos. Rossana gooide het over een andere boeg en besloot juist om de vluchtelingen te hulp te schieten, zo vertelt ze in een interview met 'Flair'.
"Maakt me dat een idealist? Ongetwijfeld"
Volgens Rossana hebben haar ouders haar altijd op het hart gedrukt dat iedereen gelijk is en dat achtergrond niet belangrijk is. "Ik wil vooral aan mijn kinderen meegeven dat het niet moeilijk is om iets voor een ander te doen." En als je je kinderen zoiets wil leren, dan kun je natuurlijk het beste zelf het goede voorbeeld geven.
"Patrick en ik zijn opgegroeid met veel minder luxe dan onze kinderen en vinden het belangrijk dat ze dat dus niet als iets vanzelfsprekends ervaren. We laten zien dat je hard moet werken om iets te bereiken. We wonen op een mooie plek en hebben een fijn huis, maar dat hebben we niet zomaar cadeau gekregen. Thuis hebben we een schoonmaakster die helpt, maar Shane moet zelf zijn kamer opruimen en zijn eigen voetbaltas inpakken. En als Nino en Demi bij ons zijn, of de kinderen van Patrick, dan helpt iedereen mee de tafel afruimen en de keuken opruimen."
Daarnaast probeert Rossana naar eigen zeggen alles zo positief mogelijk te benaderen. "Je schiet er echt niks mee op als je de hele tijd vanuit boosheid of angst reageert. Toen een aantal jaar geleden vluchtelingen werden opgevangen in Laren, waar we destijds woonden en waar we nog veel zijn omdat mijn moeder er woont, gingen mensen uit het dorp uit hun dak. Ze schetsten vreselijke doemscenario’s over wat er zou gebeuren." Rossana wilde dat juist níet doen.
"Ik ben naar de sporthal gegaan met stapels ondergoed die ik had gekocht, want daar was een enorme behoefte aan. Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik weigerde mee te gaan in hun waanideeën. Natuurlijk ging ik helpen. Ik dacht alleen maar: hoe zou ik het vinden als ik in angst op een boot had gezeten, niet wetende wat me te wachten stond en dan in een sporthal in een vreemd land word gedropt? Dan zou ik het ook fijn vinden als iemand zegt: hoe gaat het met je? Wat heb je nodig? Maakt me dat een idealist? Ongetwijfeld. Daar is niks mis mee, toch? En ik ben thuis niet de enige die er zo over denkt, Patrick doet gewoon met mij mee, haha."
Rossana raakte een tijdje geleden in opspraak met haar stichting. Haar zoon vertelt in deze video hoe het nu met de stichting verder zal gaan: