Carel Kraayenhof was 'niet verbaasd' over traan Máxima
Woensdag is het precies twintig jaar geleden dat Willem-Alexander (54) en Máxima (50) elkaar het ja-woord gaven in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Carel Kraayenhof (63) zorgde destijds als bandoneonist voor een van de meest emotionele momenten tijdens die dag, toen Máxima moest huilen toen hij het nummer Adiós Nonino speelde. Aan 'De Telegraaf' laat Carel weten 'daar niet verbaasd over te zijn geweest'.
"Dat hele moment is uiteindelijk prachtig in beeld gebracht"
"In tegenstelling tot 'ons Europeanen', zijn Zuid-Amerikanen minder snel bang om hun tranen te laten zien" zo vertelt Carel. "Ze zijn daar heel open in en het heeft ook wel iets moois. Regisseur Rudolf Spoor, die met deze grootste opdracht uit zijn carrière afscheid nam, kwam daar tijdens de repetities ook achter. Zijn vrouw fungeerde daarbij als stand-in van Máxima en raakte precies op hetzelfde moment als waar onze huidige koningin later brak, ook in tranen. Toen wist Rudolf: 'Dit is 'm. Dit is het moment waarop ik straks moet inzoomen op Máxima’s gezicht.' Wat een vakman was dat. Dat hele moment is uiteindelijk prachtig in beeld gebracht en mijn bandoneon heeft nooit mooier geklonken,'" aldus Carel.
De toenmalige verloofde van Willem-Alexander had helemaal bedacht hoe Adiós Nonino onderdeel moest worden van het koninklijk huwelijk en na een paar weken sleutelen kwam Máxima naar Carel toe in Middenbeemster om een eerste indruk te krijgen. "Mijn muzikale partner Ed had die dag de verkeerde trein gepakt en kwam in Alkmaar terecht. Is mijn vrouw als een speer naar het station gereden om hem op te halen. Máxima zelf had ook oponthoud, dus uiteindelijk kwamen ze alsnog gelijktijdig aan. We dronken een kop koffie met elkaar en speelden ter plekke de tango om haar een eerste indruk te geven. We oefenden zodoende bij mij thuis."
De muzikant heeft nog altijd warme gevoelens voor de Oranjes. "Ik ken ze persoonlijk, niet zoals de gemiddelde Nederlander. Dat maakt het anders. Het is prima dat mensen kritisch naar de monarchie kijken en zich afvragen of staatshoofd worden op basis van de plek waar je wordt geboren nog wel van deze tijd is, maar ik kijk daar toch niet op dezelfde manier naar. Puur omdat ik Willem-Alexander en Máxima heb leren kennen als mensen van vlees en bloed. Als prinses Amalia, vanwege haar Argentijnse moeder, op haar huwelijk ook de bandoneon wil horen, dan kom ik deze met alle liefde voor haar bespelen. Al denk ik dat dit minder voor de hand ligt. De jeugd van tegenwoordig grijpt misschien toch eerder naar andere muziek."
Máxima moest niet zo lang geleden ook een traantje wegpinken, op deze speciale dag van prinses Amalia:
