André van Duin zag op tegen bekendmaking nieuwe liefde
Twee jaar na het overlijden van zijn echtgenoot Martin Elferink lacht het liefdesgeluk André van Duin (75) weer toe. Toch zag de komiek ertegen op om het nieuws wereldkundig te maken, zo vertelt hij aan 'Privé'.
"Ik denk dat we samen heel gelukkig kunnen zijn, de hopelijk vele jaren die ons nog zijn gegeven"
André heeft zijn 75ste verjaardag afgelopen weekend niet alleen in het bijzijn van een select groepje vrienden gevierd, maar ook met zijn nieuwe liefde aan zijn zijde. Met danser Fernando Reyes, een oude bekende van André, is de vonk overgesprongen. André, die toegeeft niet graag alleen te zijn, biecht nu in Privé op dat hij bang was dat het publiek het 'te snel' zou vinden.
Aan de andere kant is André zich ervan bewust dat Fernando en hij niet meer alle tijd hebben om van elkaar te genieten. "Juist Fernando - die ik al zo lang ken, heel veel van me weet en die zelfs mijn ouders nog heeft gekend - is onder de gegeven omstandigheden het beste wat me kon overkomen. Ik denk dat we samen heel gelukkig kunnen zijn, de hopelijk vele jaren die ons nog zijn gegeven."
Martin Elferink, de echtgenoot van André, overleed in januari 2020 aan de gevolgen van kanker, wat voor groot verdriet bij de geliefde presentator zorgde. "Martin blijft mijn grote liefde, dat zal nooit veranderen en dat weet Fernando ook. Dat gevoel zal nooit veranderen. Hij kan daarmee leven. Want natúúrlijk is die rouw allemaal nog niet verwerkt. Maar ik ben ook niet iemand die heel lang alleen kan zijn. We kennen elkaar nog uit de tijd dat ik in een lange relatie zat met Wim van der Pluym, die ook overleden is. Toen was hij al een huisvriend van ons", aldus André.
Hoewel André en Fernando elkaar uit het oog verloren waren, kregen ze weer contact nadat Martin overleed. Fernando: "Ik las in de krant dat André zijn man had verloren. Toen heb ik hem een condoleancebericht gestuurd, maar dat heeft hij in de duizenden berichten die hij kreeg, en met al het verdriet, niet onder ogen gekregen. En toen stierf kort daarna ook nog eens Corrie van Gorp, die ik goed gekend heb uit de danswereld en die me ooit heeft aangeraden me op de Spaanse dans te oriënteren. Door haar ben ik toen in Madrid terechtgekomen en later op Mallorca, waar ik al 35 jaar woon. Toen stuurde ik weer een berichtje en daarmee werd het contact een beetje hersteld. 'Ben je nog wel eens hier?' vroeg André, en: 'Als je in Amsterdam bent, kom eens langs dan.' Dat hebben we gedaan. En nog eens, en nog eens. Het klikte gewoon, we hebben ook samen oud en nieuw gevierd en ja, we merkten dat we steeds vaker bij elkaar wilden zijn."
