Ruud de Wild snapt kritiek op zijn rol in The Passion
Opgegroeid in een streng christelijke omgeving die hij zelf geregeld 'een sekte' en 'traumatisch' heeft genoemd, is Ruud de Wild (52) misschien niet de eerste aan wie je denkt voor een rol in 'The Passion'. Toch is de radio-dj donderdag de verteller tijdens de live-uitzending van het paasspektakel op tv. "Zo rigide is het niet. Ik werk voor een omroep waar alles kan", vertelt hij in gesprek met het ANP.
"Ik ben de zoon van Lucifer genoemd"
"Toen ik zei dat ik wel wat vraagtekens heb bij de Bijbel, zeiden ze bij KRO-NCRV: dat is precies de reden waarom we jou gevraagd hebben. Toen had ik nog weinig overtuiging nodig, hoor!", zegt Ruud, voor wie die vrijheid voor eigen interpretatie een van de redenen was om het te doen. "Ze kwamen er zelf mee. Vertel het vanuit je eigen persoonlijke beleving. Maar het verhaal is het verhaal, ik ben er niet om opeens een heel ander paasverhaal te vertellen."
Bij KRO-NCRV zijn ook minder positieve reacties van kijkers op zijn deelname binnengekomen, zegt de radio-dj. "Ik ben de zoon van Lucifer genoemd, begreep ik", aldus Ruud, die daar om moet lachen en het ergens ook wel begrijpt. "Ik snap wel dat er mensen zijn die moeite hebben met mij als verteller. Dat is omdat ik scherp kan zijn, ook op het geloof. Want zo mooi als het kan zijn, zo eng kan het ook zijn. Ik heb een broer van 60 jaar en die droomt nog steeds over wat we vroeger allemaal hebben meegemaakt, dat is toch niet goed?"
Ruud is blij dat hij op zijn eigen manier nu een bijdrage kan leveren aan het christelijke tv-evenement. "The Passion is vrijer geworden en toegankelijker gemaakt dan het in het begin was. De oudere achterban bekijkt dat met argusogen en denkt: welke kant gaat het op? De nieuwe lichting programmamakers kan daar heel goed mee omgaan. In plaats van elkaar de maat te nemen, vragen zij zich af waarom ze iets juist wel in plaats van niet zullen doen", zegt hij.
Enige zenuwen zijn er trouwens wel voor de NPO 1-uitzending die live vanuit Doetinchem in miljoenen huishoudens te zien is. "De omroep stuurt mij met een boodschap en dat wil ik goed doen. Wat dat betreft ben ik een vakidioot", lacht Ruud.
Dat hij stottert helpt ook niet, zegt hij. "Zolang ik er niet aan denk, gaat het goed. Tegelijkertijd, als het wel gebeurt is dat ook niet erg. Het is wat het is, en het hoort ook wel weer bij mij." Over waar hij het meest naar uitkijkt, is hij duidelijk. "Naar donderdagavond 22.15 uur als ik met een ijskoud biertje in de hand sta te genieten dat het klaar is!"
