Kelly de Vries tegen verdachte bij spreekrecht: 'Ik wil dat jij mij aankijkt'

Tijdens de inhoudelijke behandeling van de strafzaak dinsdag tegen de twee, kwamen de zoon en dochter van de misdaadverslaggever uitgebreid aan het woord. “Aanvankelijk had ik het idee om mij vandaag te richten tot de verdachten in deze zaak. Om mijn gevoelens - en die van mijn familie - bij hen over te brengen. Om mijn verdriet, mijn boosheid, te uiten. Of om een snaar bij hen te raken. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat dit volkomen zinloos zal zijn”, zo startte Royce zijn verhaal.

Kelly pakte het anders aan: “In tegenstelling tot mijn broer Royce zou ik mij vandaag wel willen richten tot de twee verdachten. Niet omdat ik denk dat het zin heeft, maar vooral omdat ik hier zelf behoefte aan heb. Delano, Ik wil dat jij mij aankijkt. Ik wil dat jij mij aankijkt zoals jij mijn vader niet durfde aan te kijken door hem van achter aan te vallen. Kamil, ik noem jou bij jouw naam, in plaats van de verschrikkelijke woorden hoe jullie mijn vader noemden in jullie sms'jes.”

De dochter van Peter R. vertelde dat ze walgt van de verdachten, maar dat ze toch ervoor kiest om ze menselijk te behandelen. “Waarom? Omdat ik zo ben opgevoed. Opgevoed door twee geweldige ouders die stonden voor het juiste, ook al was dat niet de makkelijke weg. Die durfden op te staan voor mensen die onrecht is aangedaan ook al kon het ze zelf schaden. En jullie, jullie hebben van een van mijn ouders het leven afgenomen. Mijn allerliefste vader, mijn maatje, vertrouwenspersoon en de zorgzame opa van mijn kind”, zei Kelly in de volle zittingszaal.

Royce sprak in zijn betoog over de kant van zijn vader die minder mensen zagen voor zijn dood. De liefdevolle vader, echtgenoot en opa die hij iedere dag was voor zijn naasten. “Mijn vader was een harde werker, iemand bij wie de werkweek niet stopte na veertig uur. Toch was hij er altijd voor ons. Geen vader die zondag het vlees sneed, maar een vader die iedere zaterdag met mij hand in hand naar de voetbalclub liep, coach van mijn pupillenteam werd, en iedere avond na het eten met mij op straat ging voetballen tot mijn moeder geërgerd naar buiten riep dat ik naar bed moest”, tekende hij op uit zijn gedachten.

Hij stond ook stil bij de band die zijn moeder nog steeds had met zijn vader, ondanks dat ze uit elkaar waren. “Mijn vader was een echtgenoot die mijn moeder iedere trouwdag, ieder jaar, een bos rozen stuurde. Eén roos voor ieder jaar dat ze getrouwd waren. Hij bleef dit doen, ook nadat zij zijn gescheiden. Een gezin zijn wij immers altijd gebleven. Afgelopen 23 april zou mijn moeder 40 rozen van mijn vader hebben gehad. Ze kreeg ze nu voor het eerst niet van mijn vader, maar van mijn zus, van mij en haar kleinkinderen.”

Ook sprak hij over zijn vaders strijd voor rechtvaardigheid en zijn onvoorwaardelijke steun aan velen. “Mijn vader was er altijd voor ons, onze rots in de branding, zoals hij dat ook was voor nabestaanden, slachtoffers en eenieder die in de verdrukking zat en een beroep op hem deed. Voorzitter, ik ben er dan ook van overtuigd als de verdachte op 6 juli in de Lange Leidsedwarsstraat mijn vader om hulp had gevraagd, mijn vader ook hem had geholpen. In plaats daarvan haalde de verdachte van achteren de trekker over”, vertelde Royce.

Kelly sprak over de gevolgen van de moord. “Ik kan jullie nu vandaag wel gaan vertellen wat dit allemaal met mij gedaan heeft, maar dat heeft geen zin. Als je kan doen wat jullie hebben gedaan, dan maakt mijn gevoel - iemand die jullie niet kennen - al helemaal niks uit. Dus daarom wil ik wat anders meegeven. Een gedachten waar jullie de komende tientallen jaren over kunnen nadenken. Mijn vader schreef er zelfs ooit een boek over: Een moord kost meer levens.”

Ze vervolgde: "De moord die jullie hebben gepleegd kostte niet alleen het leven van mijn vader, maar veel meer levens. Ja onze levens, zijn familie, geliefden, zijn vrienden en zijn collega’s die hem voor altijd moeten missen. De nabestaanden van vele kindermoorden en verdwijningen die nu niet meer dankzij zijn doorzettingsvermogen kunnen vasthouden aan hoop. De Nederlander die nu een genuanceerde en doordachte mening moet missen, maar daarnaast kost het ook de levens van jullie dierbaren, jullie ouders, jullie partners en jullie kinderen: jouw zoon, Delano, en jouw pasgeboren dochter, Kamil."

Met bijzondere woorden sloot ze af: "Peter Rudolf de Vries zal voor altijd de geschiedenisboeken in gaan, net zoals jullie, maar over mijn vader zullen ze schrijven dat hij een held was."

Eerder vandaag besloot Kelly tijdelijk de zaal te verlaten, nadat de rechtbank had aangegeven de schokkende beelden van de moordaanslag op Peter R. te tonen.