Zo is het nu met Lotte en Rob: 'Het is net alsof we in ons moodboard zijn gestapt'

Ruim een jaar lang heeft het jonge stel week in week uit naar hun nieuwe thuis gezocht. Waar Lotte het liefst in haar Den Bosch wilde blijven wonen, zag Rob zichzelf in een groenrijk dorp nabij de stad van de Bossche bol settelen. Waar ze beiden best wat water bij de wijn wilden doen, lukte het hen maar niet om er tussen te komen. Vaak hadden ze nét niet het hoogste bod, zelfs niet als er met €50.000 werd overboden. 

Lotte: "We hadden standaard maximaal zes en minimaal twee bezichtigingen per week. Echt verschrikkelijk veel! Toen Rob een baan in Ede kreeg, kwam er meer druk achter onze zoektocht te zitten. Hoe gezellig ook, met huisgenoten zitten is dan niet meer ideaal." 

We spraken het stel over hun deelname en vroegen hoe het nu met ze gaat.

'We worden het toch niet' 

Best gedurfd om je geld uit handen te geven. Toch kwamen Lotte en Rob op het punt dat ze het de spanning waard vonden. Althans, Lotte. Zij gaf hen namelijk op zonder dat Rob er in eerste instantie van afwist. "We zaten helemaal in de huizenmarkt, maar het lukte gewoon echt niet. Op een gegeven moment stuurde een vriendin mij het inschrijfformulier voor Kopen Zonder Kijken door. Binnen no time had ik het ingevuld, want ik dacht 'we worden het toch niet.' Dat had ik goed mis." Op het moment dat Lotte de vraag kreeg om een vlog te maken, moest ze het haar vriend wel vertellen. Ook toen dacht ik nog 'we worden het toch niet.' 

Tot hun verrassing stond Martijn opeens op de stoep om hen te vertellen dat ze dit seizoen één van de gelukkige stellen waren. Hoewel het koppel het programma kende, geeft Rob aan het niet wekelijks op de voet te volgen. Wist hij waar hij 'ja' op had gezegd? "Toen het serieuzer werd, ben ik toch eens veel afleveringen gaan terugkijken. Ik had 'A' gezegd, dus dan doen we 'B' ook."

Duveltje uit een doosje

Was het stel de wanhoop naar hun eerste koophuis zo nabij, dat ze hun geld uit handen durfden te geven? Lotte: "Toegegeven, we waren best wel wanhopig, ja. Ik had ook zoiets van 'koop maar gewoon iets', dan zijn we klaar. We hadden veel vertrouwen in Bob en Roos en ik dacht 'ze maken er toch wel wat van.' Het was ons zo moeilijk gemaakt om op de huizenmarkt ertussen te komen, dus met het idee van ons geld uit handen geven, had ik snel vrede." Rob vult aan dat hij iets kalmer was en wist dat het goed zou komen. "Ik ben altijd vrij optimistisch. De hele tijd zei ik al tegen Lotte 'let maar op, als de concessieklok (nieuw onderdeel in Kopen Zonder Kijken) straks is afgelopen, dan komen ze goed nieuws brengen.' Naarmate de klok afliep, begon ik 'm toch een beetje te knijpen. Uiteindelijk bleek mijn voorgevoel te kloppen, gelukkig!" 

Het koppel was heel opgelucht toen ze op het moment dat de concessieklok afliep van Alex te horen kregen dat ze geen concessies hoefden te doen, maar ze een huis hadden gekocht. Lotte: "Het aflopen van de concessieklok betekende dat we nog meer concessies moesten doen. Omdat we zo snel mogelijk een huis wilden hebben, hadden we voor onszelf al zoveel concessies gedaan. Op dat moment zakte de moed wel een beetje in de schoenen, want wat willen ze nu nog meer? We waren ontzettend blij toen we het goede nieuws van Alex kregen. Geloven konden we het niet!" 

Van klushuis naar kant-en-klaar huis

Zelf was het jonge stel niet voor hun huis gevallen. Rob: "Het ligt niet per se aan het huis, maar voor Lotte zou het een probleem zijn geweest dat het in een dorp was, denk ik." "En de hoogglans witte keuken", vult Lotte lachend toe. Rob: "Voor mij was het huis al te af en niet in onze smaak. Het klussen zou geen probleem zijn, maar het zou dan als kapitaalvernietiging voelen om de keuken en alles eruit te slopen. Dus dan ga je eerder verder kijken naar een klushuis waar alles nieuw moet." 

'Voelde gelijk als thuis' 

Ondanks dat de twee wegens praktische redenen niet zelf een bod op het huis hadden uitgebracht, zijn ze heel blij en voelt het gelijk als hún huis. Wat vonden ze het allerleukste moment tijdens hun deelname? "Het huis zien was heel leuk", vertelt Rob enthousiast. "Je loopt naar binnen en het hele huis is gewoon af. Een heel bijzonder moment." "Euforisch", vult Lotte aan. "Het is nog steeds bijzonder hoe dit is gegaan."

Voor zowel Rob als Lotte voelde het vanaf de eerste kennismaking met hun huis goed. Rob: "Ik merkte dat er veel spanning van me afviel. Het huis waarin ik met Lotte in Den Bosch woonde, is nooit echt als thuis gaan voelen. Ik zat - om het zo maar te zeggen - altijd met één bil op de bank. Toen ik hier binnenliep, voelde het meteen als thuis." Lotte vult aan dat haar familie van tevoren had gezegd dat het vast zou voelen alsof ze in een hotel woonden. "Dat was het totaal niet. De eerste avond gingen we om de tien minuten eventjes naar beneden om te kijken hoe het er ook alweer uitzag. Geen moment heb ik hoeven te wennen. Dat is een heel goed teken!"

Bont met bloemen

Het stel is ontzettend blij met hun huis in het Gelderse Rossum en vonden het de spanning meer dan waard. Lotte: "Het huis is net alsof je mijn moodboard instapt! Ik vind het behang heel tof, maar ik denk dat ik het zelf niet had aangedurfd. En nu het er is, ben ik zo blij dat Roos het risico heeft durven te nemen. Ik had er wel voor gekozen, maar niet gedurfd. Ik vind het echt fantastisch!" Ook Rob vond het behang én de roze bank bij het uitwisselen van de eerste blikken vrij heftig. "Als ik er voor had gestaan in de winkel, dan was het niet gebeurd." "Dank je wel Roos", lacht Lotte. 

Wat het koppel zelf ook niet snel had bedacht, was het hele huis een roze tint geven. Rob: "Het was even wennen, maar uiteindelijk vind ik dat het rust uitstraalt. Het klopt gewoon." Lotte: "De bank zullen veel mensen spuuglelijk vinden, maar het past gewoon in het huis." Hoe goed Roos er ook in is geslaagd om met nieuwe spullen een thuis te creëren, is het stel ook blij oude vertrouwde items terug te zien. "Dat is echt wel heel fijn. Neem schilderijen en foto's, dat maakt dat je denkt 'dit is wel gewoon mijn huis.' 

Op de vraag of er dingen zijn die het stel heeft veranderd, nadat de camera's weg waren, antwoordt Rob: "Eigenlijk zijn het alleen pietluttige dingen geweest. Het gaat vooral om accessoires van Roos haar hand. Zo hadden we een Chinees zwaaiend gelukskatje, maar die heeft Lotte meteen verdoezeld. Mij stoorde 'm niet." 

Maand één, check

Inmiddels woont het tweetal er een krappe maand. Hoe bevalt het? Lotte: "Ja, heel erg goed! Het voelt als een feestje om na werk thuis te komen." Rob voegt er met een knipoog aan toe: "Ik moet ook zeggen dat ik nog geen enkele keer de verkeerde afslag heb gepakt."

Voorlopig ziet het stel zich hier lekker wonen. Rob: "Mocht er over een paar jaar weer een kans op de stoep staan, dan - laten we eerlijk zijn, het is qua uiterlijk van het huis niet ons droomhuis -, dan gaan we daar natuurlijk dan wel naar kijken. Maar het is niet iets wat nu op de planning staat." Lotte: "Totaal niet, we zitten hier hartstikke goed!"

Fotocredits

• Interieurfoto's woning Rossum: Sonja Velda
• Overige foto's: privéfoto's