Waarom maken katten een krakend geluid als ze een vogel zien?
Heb je thuis een kat rondlopen, dan heb je het vast wel eens gehoord: zodra ze een vogel – of een andere prooi – zien, komt er een krakend geluid uit hun bek. Dit wordt ook wel ‘kekkeren’ of 'mekkeren' genoemd en is bijzonder vermakelijk om te zien en horen. Maar waarom doen katten dat eigenlijk?
Dat die ‘krakende katten’ zo grappig zijn om te zien, dat blijkt ook uit het aantal volgers van het Instagram-account @ekekekkekkek. Het account dat bijna dagelijks filmpjes van kekkerende en krakende katten deelt, wordt namelijk door ruim een miljoen mensen gevolgd.
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Krakende, kekkerende en mekkerende katten
Zodra een kat een (al dan niet onbereikbare) prooi ziet, beginnen de meeste katten te ‘kekkeren’ of 'mekkeren', zoals het kraken ook wel wordt genoemd. De kat heeft z’n prooi in het vizier, maar het smakelijke hapje is (nog) onbereikbaar. Er wordt vanwege dat onbereikbare aspect dan ook vaak gedacht dat het een combinatie van jachtinstinct en frustratie is. Bijvoorbeeld wanneer de kat buiten een vogel ziet, maar zelf binnen achter het raam zit. Of wanneer de vogel hoog in de boom zit waar de kat niet zomaar bij kan. De kat trekt z’n mondhoeken schokkerig naar achter en klappert vaak met de tanden en keel, waardoor het krakende geluid ontstaat.
Waarom maken katten zo’n krakend geluid?
Wat de exacte betekenis van dit gedrag is, is tot op heden nog niet helemaal duidelijk, maar katten- en hondenvoerproducent Royal Canin schrijft dat het bijbehorende verschijnsel van het zwiepen met de staart een uiting is van opbouwende spanning. Ook schrijft de katten- en hondenvoerproducent dat uit observaties van wilde katachtigen, zoals jaguars en poema’s, eerder naar voren is gekomen dat zij de geluiden van hun prooien imiteren om ze te lokken. Of er bij gewone huiskatten ook sprake is van een soortgelijke jachtstrategie is nog niet officieel aangetoond of onderzocht.
Kattengedragsdeskundige Liesbeth Puts was zelf ook nieuwsgierig en deed onderzoek naar dit gedrag. Zij concludeert dat het niks met 'frustratie omdat de kat er niet bij kan' te maken heeft. Volgens haar is de meest waarschijnlijke verklaring dat het simpelweg opwinding is bij het zien van een prooi, mede door de zwiepende staart. 'Of misschien een autonome respons, een fysiologische reactie van het lichaam bij een bepaalde prikkel.' Maar dat het hoe dan ook natuurlijk gedrag is dat samenhangt met het jachtinstinct van de kat staat dus vast.
Tot slot nog eentje dan:
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
