Mike en Eliza over Kopen Zonder Kijken: 'Als controlfreak alles loslaten? Dat is lastig'

Nu, anderhalve maand na de oplevering van hun nieuwe woning, voelen Mike en Eliza zich 'helemaal thuis' in Hengelo. "Het is een stuk rustiger, mensen maken echt een praatje. Je loopt hier over de markt en bent zo drie uur verder," zegt Mike. "Het is een andere manier van leven, maar eentje die ons goed past."

Ze zijn maar wat blij met hun nieuwe stulpje. Ze missen dan ook weinig aan hun vorige woning. "Misschien wat kastruimte. Maar verder? Nee. Dit is gewoon ons huis." Eliza beaamt dit: "Het voelt als thuiskomen, elke dag weer. We gaan hier echt niet weg, sorry jongens."

Tekst loopt verder onder de video, waarin Mike en Eliza terugblikken op het avontuur.

Het avontuur begon in januari 2024, toen presentator Martijn Krabbé plotseling op de stoep stond. "Het lukte ons maar niet. Bij bezichtigingen waren huizen altijd of te klein, of te groot, of te oud. We waren het nergens over eens. Dus ik zei voor de grap: 'Ik geef ons gewoon op voor Kopen Zonder Kijken'. Mike dacht in eerste instantie dat ik een geintje maakte, maar uiteindelijk zijn we er voor gegaan", vertelt Eliza.

Mike, die zichzelf omschrijft als 'een controlfreak', vond het hele avontuur 'behoorlijk spannend'. "Je geeft alles uit handen. Dat vond ik pittig. Ik vertrouwde Bob, Roos en Alex wel, maar dat is echt niet altijd even makkelijk."

De spanning zat volgens het koppel vooral in het ellenlange wachten. "Dat was soms zwaarder dan verwacht", vertelt Eliza. "Je tekent een koopcontract en dan… stilte." Mike vergelijkt het proces met 'een rit tussen Walibi en de Efteling'. "Van een rollercoaster naar een sprookje." Het koppel ging door een stressvolle periode. "De ene dag was Mike gespannen en ik relaxed, en de andere dag precies andersom. Maar we hadden veel aan elkaar."

Dat de zoektocht niet eenvoudig zou zijn, dat wisten ze. "Onze wensenlijst was groot: alles gelijkvloers, een groot atelier, en we hadden een zoekgebied van Apeldoorn tot Doetinchem", vertelt Mike. Toch bleven ze realistisch. "Als zelfs Alex het moeilijk vindt, dan weet je dat het niet makkelijk is. Dat gaf ons alleen maar de bevestiging dat het logisch was dat het ons ook nog niet was gelukt."

Uiteindelijk was Alex er over uit: het huis in Hengelo is het droomhuis van Mike en Eliza. Al waren zij daar tijdens de puzzelrit nog niet van overtuigd. "Het was oogstdag," herinnert Mike zich. "Tractors reden af en aan, en het was zo druk dat de cameraploeg bijna omver werd gereden. Dus we dachten allebei: dit wordt het vast niet." 

Bij het moment van de grote onthulling herkenden ze het huis dan ook niet meteen. "Ik stond daar en ik hoorde helemaal niks, het was zo stil. Dus ik had nooit verwacht dat we voor dit huis stonden. De oogstdagen waren dus gelukkig voorbij", vertelt Eliza lachend.

Het gevoel dat het huis hun droomhuis was, werd sterker bij de grote onthulling. "Toen ik binnenkwam had ik meteen het idee dat ik mij hier enorm thuis zou voelen. Al helemaal toen ik de eetkamer zag met het mooie uitzicht op de tuin, daar werd ik warm van", aldus Eliza.

De twee vertellen dat het directe 'thuisgevoel' ook kwam vanwege de 'lieve buren'. "Toen we binnenkwamen stond er een enorme mand met welkomstcadeautjes, allemaal van mensen uit de buurt. Zo lief! Dat kennen wij niet in Lelystad."

Door de jaren heen verzamel je een heleboel spullen, zo ook Mike en Eliza. Ze noemen de verhuizing dan ook 'een monsterklus'. "We zijn allebei erg gehecht aan spullen en we zijn creatievelingen, dus we hadden heel veel," zegt Eliza. "En daarbij komen ook de spullen van onze dochters, die vrij klein wonen in Amsterdam." 

Mike vult aan: "Dat is denk ik nog het meest gekke van het Kopen Zonder Kijken-avontuur: dat je in je huis komt en anderen jouw spullen weg hebben neergezet. Het was een soort puzzel: waar zijn de keukenkruiden? Waar is mijn ondergoed gebleven? En waar is de kurkentrekker?"

Als de twee een favoriete ruimte moeten kiezen, is het antwoord snel gegeven. De eetkamer is Eliza's favoriete plek. "Heerlijk licht, uitzicht op de tuin en ruimte voor vrienden." Mike is vooral blij met het atelier. "Dat was echt een van de hoofdredenen om mee te doen. En het is onwijs goed gelukt."

Hobbytechnisch zitten ze dus helemaal gebakken. "We pikken elkaars ruimte niet in, we sluiten gewoon een deur als het te druk wordt", zegt Mike. En hoewel zijn werkruimte nog 'lichte chaos' is, is hij tevreden. Eliza: "Ik zit elke dag wel even in mijn atelier. Klei heeft ook dagelijks aandacht nodig en daar heb ik nu helemaal de ruimte voor."

Het koppel heeft gelukkig geen 'echte dieptepunten' meegemaakt, ze hebben dan ook nooit aan stoppen gedacht. Maar er was wel een emotioneel moment. "Toen we via social media hoorden dat Martijn ziek was", vertelt Mike. "We hadden in korte tijd een bijzondere band met hem opgebouwd. Dat raakte me echt." 

Ook Eliza was van slag door het nieuws: "Hij heeft zo’n warme energie. Binnen een paar minuten voelde het alsof hij een goede vriend was. Het kaartje van Martijn heeft daarom ook een mooie plek in huis gekregen."

Het hele seizoen van Kopen Zonder Kijken kun je terugkijken bij Videoland.