Ruben Annink eert Wieteke van Dort tijdens Nationale Herdenking
Ruben Annink (26) speelt donderdagavond tijdens de Nationale Herdenking 15 augustus 1945 het nummer 'Liedje van verlangen' van Wieteke van Dort. De zangeres en actrice overleed vorige maand op 81-jarige leeftijd aan kanker. "Wat het extra beladen maakt", zegt Ruben tegen het ANP. "Maar daardoor is het een heel mooi eerbetoon."
"Mijn oma vindt dat het mooiste liedje dat er is"
Ruben heeft zelf net als Wieteke Indische roots en is daar trots op. Het bracht hem ertoe om een mailtje te sturen naar de organisatie achter de Nationale Herdenking, die ieder jaar op 15 augustus de bevrijding van Nederlands-Indië van de Japanners centraal stelt. "Ik ben normaal niet zo brutaal", zegt hij over het bericht dat hij graag wilde komen zingen. "Het is heel erg on-Indisch om naar de voorgrond te treden om jezelf zo aan te bieden. Maar ik ben blij dat ik het gestuurd heb."
Toen het idee ontstond om de bijdrage van Ruben om Wieteke te laten draaien, leefde de zangeres en actrice nog. "Ik was er zelf niet van op de hoogte dat ze al ziek was", zegt Ruben. "Maar eigenlijk vroegen ze het aan mij en ik zei meteen: 'Dan doe ik 'Een liedje van verlangen''. Dat is eigenlijk het Nederlands-Indisch volkslied. Het beschrijft goed hoe veel Indiërs in Nederland zich voelen. Mijn oma vindt dat het mooiste liedje dat er is."
Wieteke zong het nummer zelf als het Indische typetje Tante Lien - een 'stereotype' erkent Ruben - over haar verlangen naar Nederlands-Indië, het Indonesië toen dat nog gekoloniseerd was. "Natuurlijk heeft de geschiedenis twee kanten en twee kleuren", zegt Ruben daarover. "Maar ik herdenk echt het einde van de Japanse bezetting."
"Mijn opa en oma zijn opgegroeid in een land waar ze ineens weg moesten", zegt de zanger ook. "Iedereen met een band met Nederland moest ineens weg en alles achterlaten. Op zo'n dag als donderdag zit mijn oma voor de tv en laat ze een traantje voor wat ze heeft moeten achterlaten. En ook vanwege familie, ze denkt bijvoorbeeld aan haar oom die daar gebleven is. En zij is niet bevrijd op 4 mei, dat is de dag voor de andere kant van mijn familie, maar zij is op 15 augustus bevrijd. Het is toch belangrijk om daarbij stil te staan."
Daarnaast is 15 augustus voor Ruben een moment om stil te staan bij wie hij is. "De Indische identiteit is iets waar ik mee opgevoed ben, dat ik er echt trots op moet zijn", zegt hij. "Over het algemeen zijn Indische mensen heel beleefd en veel bezig om het mensen naar de zin te maken. Maar het is niet meer zo dat we niet willen opvallen. Je mag nu trots zijn op je afkomst en je gemengde bloed."