Autisme maakt Larissa onzeker in Vier Handen op één Buik: 'Hoe ga ik dat doen?'
In een nieuwe aflevering van 'Vier Handen op één Buik' staat Heleen van Royen (59) de 20-jarige Larissa bij. Voor Larissa komt de zwangerschap als een verrassing, maar ze is er desondanks erg blij mee. Toch maakt ze zich ook zorgen: ze heeft een autistische stoornis en vraagt zich af hoe het straks zal gaan als de baby er eenmaal is. Gelukkig heeft Heleen ook het één en ander meegemaakt na haar bevalling en weet ze precies hoe ze Larissa kan geruststellen.
"Er gaat zoveel adrenaline door je heen, dat je daar eigenlijk niet aan denkt"
Larissa heeft er een bewogen periode op zitten. Ze heeft erg veel last van het feit dat haar ouders uit elkaar zijn gegaan en wordt op school heel erg gepest. Hierdoor wordt ze depressief en besluit ze uiteindelijk zelf van een viaduct te springen. Ze breekt haar rug, maar overleefd het wonderbaarlijk genoeg wel. Na deze heftige gebeurtenis gaat ze in therapie en na een lang traject krijgt ze de diagnose autisme.
Omdat ze niet op zichzelf kan wonen, gaat ze ergens begeleid wonen. Ze ontmoet hier ook haar vriend Lorenzo en raakt uiteindelijk in verwachting van hem. Ze heeft gemengde gevoelens over haar zwangerschap: enerzijds is ze heel blij, maar ze weet niet goed hoe ze met autisme een kind kan opvoeden. Ze heeft vooral behoefte aan structuur, maar realiseert zich ook dat alles straks heel onvoorspelbaar zal zijn.
Gelukkig krijgt ze hulp van Heleen van Royen, die weet hoe het is om in moeilijke omstandigheden moeder te worden. In een eerder aflevering van Vier Handen op één Buik vertelde ze hier eerder al over. "Ik kreeg een psychose na de geboorte van mijn dochtertje. Ik ben toen opgenomen en heb zelfs in een isoleercel gezeten.” Heleen is vastberaden om Larissa te helpen en heeft de hulp van een autismecoach ingeschakeld.
"Ik ben dus heel gevoelig voor de textuur van dingen", zo legt Larissa de coach uit. "En een baby die net uit je komt heeft natuurlijk een heel vette huid, hoe doe ik dat dan straks?" De coach stelt haar gerust. "Er gaat zoveel adrenaline door je heen, dat je daar eigenlijk niet aan denkt. En als het echt niet fijn voelt kun je altijd nog vragen of ze de baby in een doekje willen wikkelen."
De coach blijkt gelijk te hebben, want als de dag van de bevalling is aangebroken, twijfelt Larissa geen moment als haar baby geboren is. Ze legt de baby direct op haar borst en maakt zich niet druk om de vettige huid van de baby of het bloed. En ook na de bevalling blijkt het goed te gaan. De baby slaapt goed en drinkt goed, maar Larissa merkt wel dat ze haar mentale toestand goed in de gaten moet houden. "Ik ben daar heel waakzaam voor. Ik ben toch wel bang dat de depressieve gevoelens terugkomen, dus daar slik ik medicatie voor." Heleen is trots op Larissa: "Je bent een geboren moeder", zo prijst ze haar.