Van djembés tot tongpiercings: dít zijn de vergeten Nederlandse songfestival-inzendingen
Claude (21) vertrekt vandaag naar Basel om zich klaar te stomen voor het Eurovisiesongfestival. Een spannende missie, want de verwachtingen zijn hoog. Niet elke inzending van Team Nederland is in het collectieve geheugen blijven hangen. Sterker nog, sommige artiesten zijn de fans compleet vergeten.
Treble- 'Amambanda' (2006)
Drie vrouwen, rammend op djembés en een hoop energie: dat was Treble in 2006. Caroline Hoffman samen met zussen Niña van Dijk en Djem van Dijk brachten het mysterieuze 'Amambanda' ten gehore – in een zelfverzonnen taal, welteverstaan. Europa begreep er weinig van en de dames strandden op een 20e plek in de halve finale. Inmiddels zijn de bandleden solo actief in de muziek.
Esther Hart – 'One More Night'(2003)
Ze liet niemand minder dan Gordon achter zich in de nationale finale en mocht naar Letland voor het songfestival. In een fonkelend gouden pak zong Esther Hart de sterren van de hemel. 'One More Night' haalde helaas geen toppositie, maar Esther is nog lang niet klaar met muziek. Tegenwoordig is ze vocal coach en organiseert ze songfestivalconcerten. Een echte 'Hart' voor het liedjesfestijn heeft ze nog.
Mrs. Einstein – 'Niemand heeft nog tijd' (1997)
Een vijfkoppige vrouwenband die een lekker meerstemmig lied op de planken neerzet. Dat zou een succes kunnen worden. 'Niemand heeft nog tijd' werd alleen niet bepaald een klassieker: de dames eindigden ergens onderaan. Ze hebben slechts vijf punten voor al hun inspanning weten te bemachtigen in Dublin. Wellicht hadden wat vrolijkere outfits ietwat beter meer punten op kunnen leveren. Sinds 2010 bestaat de groep alleen nog uit Saskia van Zutphen en Paulette Willemse.
Michelle Courtens – 'Out On My Own' (2001)
Ze was piepjong, vol bravoure en had een dijk van een stem. Michelle Courtens vertegenwoordigde Nederland in 2001 met het nummer 'Out On My Own'. Met knikkende knieën betrad de destijds 19-jarige dame het podium. Vooral vielen veel mensen over haar outfit, maar dat lag volgens de zangeres zelf aan het lage budget dat zij ontving van de organisatie. Michelle wist dan ook niet de Europese harten sneller te laten kloppen. Na haar avontuur verdween ze langzaam uit de spotlights vanwege de felle kritiek die zij door haar deelname heeft ontvangen. Nu werkt zij inmiddels in de zorg.
Joan Franka – 'You and Me' (2012)
Ze was onmiskenbaar, letterlijk: met een indianentooi op haar hoofd en een akoestisch liefdesliedje wist Joan Franka in 2012 alle aandacht te trekken. 'You and Me' werd in Nederland nog een kleine hit, maar Europa gaf niet thuis – Joan haalde de finale niet. Daarna verdween Joan naar de achtergrond. Achteraf bleek haar songfestival-ervaring allesbehalve rooskleurig.
Bill van Dijk - 'Jij en Ik' (1982)
In 1982 stond Bill van Dijk op het Eurovisiepodium met 'Jij en ik', vergezeld door drie achtergrondzangeressen. Zijn liefdeslied wist Europa niet te raken. Toch verdween Bill niet uit beeld. Sterker nog: hij bleef Nederland op zijn eigen manier vertegenwoordigen, want jarenlang zong hij het Wilhelmus voorafgaand aan de wedstrijden van Oranje in volle voetbalstadions.
In 2013 schitterde Anouk op het songfestival met het nummer 'Birds': een optreden dat fans nog altijd bijblijft. Dit jaar overwoog de zangeres opnieuw een gooi te doen naar een plek op het podium om Nederland te vertegenwoordigen. Uiteindelijk viel de keuze echter op Claude.