Rob Goossens kreeg kippenvel van optreden Suzan & Freek: 'Festivalterrein transformeerde in zee van troost'
Rob Goossens (34) schrijft in 'Rob Reageert' over alles wat hem is opgevallen in medialand. Deze week: het eerste optreden van Suzan & Freek sinds bekend werd dat Freek ongeneeslijk ziek is. In moeilijke tijden bieden weinig zaken zoveel steun als muziek. Met een perfect gecomponeerde setlijst gaven Suzan & Freek het publiek op de Zeeuwse Brouwersdam een indrukwekkende masterclass, zag Rob.
"Als iets deze festivalzomer onvergetelijk gaat maken, dan zijn het deze twee artiesten wel"
De timing van Lichtje Branden had vrijdagavond nauwelijks beter gekund. Terwijl de zon net voor 9 uur 's avonds ver genoeg gezakt was om het licht van de duizenden telefoons beter over te laten komen, zetten Suzan & Freek het nummer in dat buiten hun eigen fanschare tot kort geleden nog niet veel bekendheid had. De afgelopen weken ging het hard: op Spotify, op de radio, in de Top 40. Vrijdagavond konden tienduizenden fans en sympathisanten het nummer moeiteloos woord voor woord meezingen.
Maar het waren niet eens de lichtjes waar ik kippenvel van kreeg: het was de golf aan onderdrukt verdriet die zich in één klap losmaakte in de menigte. Hoe toepasselijk, op een festival met de naam Concert at SEA, transformeerde het festivalterrein daarop in een zee van troost. Tot aan de horizon waren er ineens overal schouders voor die mensen die er op dat moment eentje nodig hadden.
Niemand minder dan Freek zelf had enkele tellen daarvoor de aanzet gegeven. De zanger vertelde dat ze het nummer schreven het voor 'iedereen die een lichtje nodig heeft'. Daarom wilden ze het 'heel graag opdragen aan iedereen die ook zo hart aan het vechten is'. "Aan iedereen die samen met iemand aan het vechten is. En aan iedereen die iemand moet missen die zo hard gevochten heeft. Dit is voor al die mensen, want misschien moet al het mooie nog beginnen.”
Dat het allesbehalve gemakkelijk is om ziek te zijn voor het oog van de natie, wordt wat mij betreft te weinig besproken. Neem het brute feit dat Suzan & Freek nog geen 24 uur kregen om Freeks diagnose zelf te verwerken, omdat er drie concerten voor het daaropvolgende weekend geannuleerd moesten worden en enige uitleg niet kon uitblijven. Wijlen Martine Bijl gaf ooit een nog pijnlijker voorbeeld. Zij biechtte op hoe lastig ze het vond om tijdens haar revalidatieproces te worden aangesproken door mensen die het 'fijn' vonden dat zij 'ook' een hersenbloeding had gehad. Het viel Bijl niet kwalijk te nemen dat het leed van de wereld te zwaar was voor haar frêle schouders alleen.
Des te indrukwekkender is het dat Freek, maar laten we Suzan zeker ook niet uitvlakken, ervoor kiest om hun zo zichtbare leed te versmelten met de onzichtbare zorgen van hun trouwe fans - én met het geluk dat het leven zelfs op de moeilijkste momenten nog te bieden heeft. Volleerd entertainers als ze zijn, bogen ze de tranen ogenschijnlijk eenvoudig om in een lach door Lichtje Branden via een korte peptalk te laten volgen door hun megahit De Overkant.
We hebben in Nederland het spreekwoord: van het concert des levens krijgt niemand het program. Vrijdagavond bewezen Suzan & Freek het tegenovergestelde: dat program is er wel, namelijk de exacte setlijst waarmee ze de Brouwersdam betoverden. Gemakkelijk was het voor hen allesbehalve, zo bewees de stem van Suzan die bij vlagen haperde. Maar dat we het met zijn allen goed konden gebruiken, bewees de emotionele achtbaan waar de massa zich een uur lang aan overgaf.
Als iets deze festivalzomer onvergetelijk gaat maken, dan zijn het deze twee artiesten wel. En laten we toch in godsnaam hopen dat Freeks afsluitende woorden profetisch blijken te zijn: tot volgend jaar.
