Manuel bouwt terras op, maar houdt de tap dicht: 'Het is niet verstandig'

Jansen is de eigenaar van Restaurant De Limus in Nijmegen, gespecialiseerd in de combinatie van bier en spijs. Op het moment dat we hem bellen is hij nog druk in de weer om zijn terras in orde te maken.

Hij is op weg terug naar huis, want het afzetlint was vergeten. Vreemd genoeg misschien wel het belangrijkste onderdeel van zijn terras vandaag. Want er mag niemand plaatsnemen.

Symbolisch

Jansen heeft lang gewikt en gewogen over wat hij zou doen vandaag. Het terras open voor publiek? Een afhaalloket? Na overleg met de gemeente koos hij ervoor om puur symbolisch zijn terras klaar te maken, want de wet overtreden, daar ziet hij niks in.

"Ik mag geen alcohol verkopen. Een supermarkt mag het wel, maar wij niet", zegt Jansen. "Eigenlijk wilde ik koffie-to-go aanbieden voor de verkoop, maar het gaat niet om centjes verdienen. Daar verdien je het ook niet mee. Ik wil laten zien dat we er zijn." 

Voorbijgangers kunnen nu gratis een beker alcoholvrij bier krijgen en boterkoek.

Jansen wil zichzelf op een andere manier laten zien dan met een open tap. "Het is onverstandig om open te gaan. De besmettingen gaan stijgen, en dan krijg je straks de schuld."

En Jansen heeft trouwens ook geen illusies over het effect van het signaal dat hij en andere collega's vandaag uitsturen. "Ik ben wel zo nuchter: dit gaat de besluitvorming niet veranderen. Daar zijn andere belangen mee gemoeid."

"Het is meer een gevoel dat je iets doet. Want je kan niks. We zitten al een jaar met de handen gebonden. In de zomer hebben we gedraaid met een hand op de rug. Gelukkig was het heel druk, daarom zijn we er nu nog."

Maar als het niet om de omzet gaat, en niet om invloed op de politiek uit te oefenen. Waarom staat Jansen dan op zijn opgebouwde terras alcoholvrij bier weg te geven?

Begrip

Eigenlijk is hij vooral op zoek naar een beetje begrip. Begrip voor hoe lastig het nu is om ondernemer te zijn. "Het is heel moeilijk voor een gewone persoon om zich in te leven in hoe het is."

Jansen runt zijn zaak nu 2,5 jaar. Na lang als chefkok gewerkt te hebben in andere restaurants durfde hij de stap te maken. "Je moet veel geld lenen en de eerste 5 jaar verdien je niet zoveel. Je bent vooral schulden aan het aflossen." Dat is normaal al een flinke kluif, maar nu worden de plannen bruut onderbroken.

Grote verantwoordelijkheid

En dan is er nog het personeel. De verantwoordelijkheid voor zijn mensen, weegt ook zwaar op Jansen. Een van zijn koks heeft hij met pijn in het hart moeten ontslaan, ondanks de overheidssteun. Ook voor het bedienend personeel, dat niet in vaste dienst is, is er al tijden geen werk. En ondertussen stapelen de schulden zich op.

"Je moet inventief en creatief zijn als ondernemer, maar we kunnen niet zoveel." Voorlopig houdt Jansen de moed er nog in: "Het is een mooie dag, we gaan er wat van maken." Maar het houdt een keer op, zegt hij.

Optimisme ebt weg

Want inmiddels begint ook Jansens optimisme om te slaan, geeft hij toen. Als het einde echt in zicht komt, hoopt hij de tent te verkopen in plaats van een faillissement, dat is het grootste schrikbeeld van de ondernemer.

Voor nu rest hem even niets dan afwachten en hopen op betere tijden. "Daar zit je dan."