Waarom kunnen we maar geen genoeg krijgen van seriemoordenaars?
De ene na de andere bloederige moord, een nietsonziende moordenaar, het mysterie waarom hij of zij zo lang zijn gruwelijke gang heeft kunnen gaan. Liefhebbers van true crime-series over de misdaden van seriemoordenaars kunnen al een tijdje hun hart ophalen. Vanaf vandaag is er weer een nieuwe docuserie, 'Het Beest van Harkstede', op Videoland te zien. Waarom kunnen we hier maar geen genoeg van krijgen?
Het was al een bloederig en plastisch gebeuren met series als 'Conversations with a killer' over de misdaden van de Amerikaanse seriemoordenaar Ted Bundy, 'The Confession Killer' over seriemoordenaar Henri Lee Lucas en 'Mindhunter': de Netflix-serie over de FBI die zich verplaatst in het brein van beruchte moordenaars. Daar komt vanaf vandaag, op Videoland, de documentaire over de Nederlandse seriemoordenaar Willem van Eijck bij.
Dopamine en thrills
Filmmaker Tim Koomen, die net zelf een horrorfilm over een seriemoordenaar heeft gemaakt, snapt helemaal waarom 'we' hier zo van smullen. "Mensen vinden het gewoon heerlijk om zien hoe een moordenaar dit allemaal heeft gepland. Mensen zijn gefascineerd door het 'kwaad'. Als we afschuwelijke beelden zien of horen, komt dopamine vrij dat zorgt voor opwinding en spanning. Hierin zijn we op zoek naar een steeds grotere thrill", zegt Koomen tegen Editie NL.
Volgens Koomen geven true crime series ons de mogelijkheid om even in contact te komen met ons meest beangstigende gevoel: gedood worden. "Maar dan vanaf een veilige afstand. Bovendien zijn we enorm nieuwsgierig naar welke mensen dit soort moorden plegen. Wat beweegt iemand? En hoe gaan de nabestaanden hiermee om?"
Plezier uit moorden
De meeste series en documentaires gaan over buitenlandse beulen, en dat is niet zo vreemd, zegt criminoloog Jasper van der Kemp. "Moordenaars die meer dan twee of drie slachtoffers hebben gemaakt, zijn in Nederland eigenlijk vrij uitzonderlijk. Daar kennen we maar enkelen van. Bijna niemand moordt meer dan één keer. En iemand die vaker moordt en daar ook nog eens plezier uithaalt, is helemaal bijzonder. Zo iemand was Willem van Eijck."
Toch sluit Van der Kemp niet uit dat er meer Nederlandse seriemoordenaars zijn. "Het kan dat het er meer zijn maar dat de verbanden tussen verschillende moorden nog niet gelegd zijn. Een moord in Maastricht koppelen aan een moord in Groningen is lastig."
Prostituees
"Bovendien kiezen daders vaak onbekende slachtoffers, zoals prostituees of immigranten, mensen die minder snel gemist worden of minder snel naar de politie stappen. Dan duurt het best lang voordat er melding wordt gedaan en maakt dat het extra lastig om een seriemoordenaar te herkennen", aldus Van der Kemp.