Wim woonde jarenlang naast een seriemoordenaar: 'Ik vond zelfs een lijk'

In de vroege ochtend van maandag 12 november 2001 werd Wim Alberts wakker van de vele voertuigen die langs zijn huis stoven. Hij was beheerder van de roeibaan en woonde aan de rand van die baan in het Groningse Harkstede. Midden in de polder. "Het leek een militaire invasie, er reden politieauto’s, ME-busjes, containers, vrachtwagens en zelfs een graafmachine voorbij."

Verbaasd keek Wim naar de colonne die stopte bij zijn buurman, driehonderd meter verderop. Niet veel later ging zijn telefoon. Het was iemand van de recherche in Groningen: "Wim, we hebben Van Eijk vanmorgen van zijn bed gelicht. Vandaar dat het zo druk is."

'Hij had er meer dan één doodgemaakt'

Wim ontdekte al snel dat zijn nieuwe buurman een moordenaar was. De man moest langs Wims huis naar zijn boerderij even verderop. Zijn brievenbus stond bij Wim voor de deur. De nieuwe buurman had zich voorgesteld als Willem en gezegd dat hij in de Van Mesdagkliniek had gewerkt, een tbs-kliniek in Groningen.

Maar van een andere buurman, die precies tussen Wim en Willem in woonde en op zijn jachtterrein weleens iemand van het openbaar ministerie mee uit jagen nam, hoorde hij dat Willem er niet had gewerkt, maar had gezeten, twaalf jaar. "De buurman vertelde me dat Willem er meer dan één had doodgemaakt."

In tbs-kliniek getrouwd

Ach, dacht Wim, die twee moorden waren in de jaren zeventig gepleegd. Van Eijk was behandeld, dus het zal wel loslopen. "Het was een zonderling figuur. We kwamen niet veel verder dan goeiemorgen en goeiemiddag."

Eén keer is Wim bij zijn buurman binnen geweest. "Het was één grote beestenboel", vertelt hij. Willem woonde toen samen met Adrie, een vrouw die hij ontmoet had terwijl hij in de tbs-kliniek zat. Ze zijn in de kliniek met elkaar getrouwd.

'Het was vies binnen'

Adrie werkte bij de dierenambulance. In en om het huis wemelde het van de parkieten, hangbuikzwijnen, kippen en konijnen. "In een slaapkamer lag zelfs stro op de grond waar honden en katten sliepen. Het was zo vies, ik heb de koffie afgeslagen."

De relatie met Adrie hield geen stand. Willem dronk veel en ging regelmatig naar de tippelzone in de buurt. Zodra Adrie na een flinke ruzie haar biezen had gepakt, kwamen de tippelaars ook bij hem thuis.

Beest van Harkstede

Willem van Eijk vermoordde in 1971 Cora Mantel (15) en in 1974 Aaltje van der Plaat (44). Vooral Aaltje werd vreselijk toegetakeld. Ze werd gewurgd, haar borst werd eraf gesneden en haar buik opengesneden. Willem is veroordeeld voor deze twee moorden en belandde in de Van Mesdagkliniek.

In 1990 werd Willem vrijgelaten. Drie jaar later vermoordde hij Michelle Fatol (23). In 1994 volgde Annelies Reinders (31) en in 2001 Sasja Schenker (34). Alle drie de vrouwen werkten in de prostitutie.

Lijk gevonden

Van die tippelaars wist buurman Wim weinig. Pas nadat een collega iets raars zag drijven in kanaal het Slochterdiep veranderde zijn beeld over Willem van Eijk. 

Wim was boeien aan het uitleggen voor een wedstrijd op de roeibaan toen een collega naar hem toe kwam. Hij wilde even samen kijken naar dat 'raars' in het water. Wim stapte bij zijn collega in het speedbootje en ze voeren het lange kanaal af. "Het was een vreselijk mooie dag om te varen."

Aangekomen bij de plek vroegen de mannen zich af wat dat nou was, dat voor hen in het water dreef. "We dachten eerst dat het zo’n ouderwets kussentje was van een Rotanstoeltje, eenmaal dichterbij zagen we dat het een lijk was. Een vrouw lag voorover in het water, met haar hoofd en benen naar beneden. We hebben meteen de politie gebeld."

Voor de deur aangespoeld

Het lichaam blijkt van Sasja Schenker, een prostituee. Ze is zo goed als voor de deur van Willem van Eijk aangespoeld. "Ik stond met een buurman te praten toen Willem met zijn brommertje aan kwam rijden. 'Hé Willem, moet je eens luisteren!' riep de buurman, 'Wim heeft een lijk in het Slochterdiep gevonden en jij bent de eerste verdachte, want jij woont het dichtstbij. Dan Wim, en dan boer Kamps.'"

De mannen lachten. Willem keek hen aan en zei: "Wie dat heeft gedaan, moeten ze aan zijn ballen ophangen." Wim: "Later bleek dat hij die moord had gepleegd, hij was het zelf!"

'Ik bleef normaal doen'

Willem van Eijk bleek niet één moord te hebben gepleegd, maar drie. Pas na Sasja kwam Willem in beeld als verdachte. "De politie hing camera’s op bij de roeibaan. Mannen zaten dag en nacht in de buurt te 'vissen', maar er hing geen draad aan de hengel. Ze waren hem de hele tijd aan het observeren."

De recherche kwam veel bij Wim thuis om te praten. "Ik werkte mee aan hun onderzoek en wist dat Willem verdachte was. Toch bleef ik normaal doen tegen hem. Wat moest ik anders?"

Levenslang

Het duurde uiteindelijk drie maanden voordat Willem van Eijk op die vroege maandagochtend in november 2001 van zijn bed werd gelicht. Buurtbewoners, ex-vrijwilligers van de dierenambulance en prostituees waren verhoord over Willem.

Uiteindelijk was er genoeg bewijs om Willem voor drie nieuwe moorden op te pakken. Hij kreeg de bijnaam 'Het Beest van Harkstede'. Willem gaf al snel toe, hij had het gedaan. Hij werd veroordeeld voor levenslang.

Huis gesloopt

Buurman Wim werd tijdens de rechtszaken op de hoogte gehouden door het rechercheteam. Hij heeft de seriemoordenaar nooit meer zelf gesproken. Dat was ook lastig, Willem was een moeilijke gevangenisgast en bezocht daardoor verschillende penitentiaire inrichtingen.

Het huis van de seriemoordenaar is inmiddels gesloopt. Ook dat van buurman Wim. "Dit moest vanwege de aanleg van het Woldmeer." Op de plek waar Van Eijk jarenlang zijn gang kon gaan, ligt nu een recreatieplas en een nieuwe woonwijk.

Willem heeft het nooit meer gezien. Hij overleed op 19 juni 2019 in zijn cel. Willem is 77 jaar geworden. "Ik heb er geen traan om gelaten", zegt Wim. "Als je vijf mensen hebt vermoord, dan heb je geen recht te leven."