'Leg die schermpjes nou eens weg en ga buitenspelen. De zon schijnt!'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week zijn de kinderen niet naar buiten te krijgen - ondanks het lekkere weer. "Ga wat doen, maakt niet uit wat. Al ga je stoeptegels tellen."
Ze lagen tegenover elkaar languit op de bank, met de benen in elkaar verstrengeld. Het was weekend en de zon scheen voor het eerst sinds lange tijd uitbundig. Maar Puk (10) en Olle (7) hadden nog niet uit het raam gekeken. Ik werd er zenuwachtig van.
"Jongens, de zon schijnt, weten jullie wel hoe lang geleden dat is? Moeten jullie niet lekker naar buiten? Robloxen kun je nog je altijd nog."
"Moe."
"Geen zin."
"Nou, moe", klonk ik ouderwets, "het is in tijden niet zulk lekker weer geweest, ga lekker buitenspelen!"
"Wat moeten we doen dan?" klonk Duo Verveeld & Lethargisch.
"Maakt me niet uit, al ga je stoeptegels tellen."
"Blègh", klonk het in koor, "het zal wel..."
"Ga Noa ophalen."
"Die is stom."
"Sinds wanneer?"
"Sinds ze me met voetballen heeft overgeslagen op het schoolplein."
"Ga dan even langs bij Sem."
"Die wil alleen maar gamen."
"Ga met Liv spelen, of Ben, of Julia. Pak je step."
"Liv, Ben en Julia willen allemaal ook niet spelen, hoor", klonk de verdediging.
"Hoe weten jullie dat? Jullie hebben het niet eens gevraagd."
"Wanneer zijn die hier dan voor het laatst langs geweest?"
Verdomd. Puk had gelijk. Er werd niet meer massaal aan de deur geklopt om te spelen. Sinds wanneer was dit? Ik kon het me niet herinneren. Sinds tante Cor? Dat zou goed kunnen, want alles wat ik niet meer in de tijd kon plaatsen, had met die grote coronaperiode te maken. Sinds de pandemie was mijn geheugen een lodderig zooitje geworden.
Hut bouwen
"Dat er niemand aanklopt hoeft toch niet te betekenen dat je op de bank moet gaan hangen? Leg die schermpjes weg, hup, die hebben jullie nu wel genoeg gezien de afgelopen twee jaar."
Mokkend werden sokken en schoenen aangetrokken.
"Het is koud."
"Dan doe je je warme jas aan."
"Wat moeten we dan doe-hoennnnnn?"
"Ga een hut bouwen, stoepkrijten, neem je hooverboard mee, ga Pokémon-kaartjes ruilen. Weet ik veel."
'Ik rook aan hun bol. Ja, deze geur had ik gemist: die van wild konijn'
Nét op het moment dat ik Puk en Olle met zachte hand de tuin in de wilde duwen, werd er aangebeld. "Hebben jullie nog lege flessen?" Drie klasgenootjes van Puk stonden met grote tassen voor de deur. Zo snel ze kon trok Puk haar jas aan. "Oh ja, voor Oekraïne! Doei!" en weg was ze.
Restjes bier op de bank
Drie uur later lag de bank vol flessen. Puk controleerde of er statiegeld op zat, Olle telde ze en stopte ze in twee verschillende tassen. "We hebben er 23!" zei hij blij. Ik moest op mijn lip bijten om niet te beginnen over de restjes bier die langzaam de bank op sijpelden, want ik wilde hun eerste rondje lenteweer niet verpesten met ouderlijk commentaar. Bovendien lag de bank toch al totaal in puin. We zaten al maanden op de nieuwe te wachten.
"Top jongens, zet ze maar bij de deur, dan kunnen jullie ze morgen meenemen." Ze glansden van trots. Ik ga ze een kus op hun bol, en ja, precies die geur had ik gemist deze winter: die van wild konijn. Ze hadden geld opgehaald voor het goede doel, waren drie uur buiten geweest en hadden gewerkt aan hun sociale vaardigheden. Ik zag zelfs een heerlijk modderstreepje op Olles broek.
Ik kreeg er weer vertrouwen in. Het ging wel goedkomen. Met dat buitenspelen.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.