Liefdesles

Max: 'Wij lopen beiden niet weg voor een ruzie - hoe heftig ook'

Door Hanneke Mijnster··Aangepast:
© Annet van den EndeMax: 'Wij lopen beiden niet weg voor een ruzie - hoe heftig ook'
RTL

Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. ​​​​​​​Dat de borden soms op de grond kletteren, betekent niet dat Max (27) en zijn vriend een slechte relatie hebben. Dat ze soms hard tegen hard gaan komt vooral doordat zijn vriend nog niet overal uit de kast is en Max pas op de plaats moet maken.

"Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn in een relatie. Dat kan ook niet, denk ik. Je hebt ook iets aan de ander wanneer je ongelukkig bent. Zoveel mogelijk dezelfde interesses hebben of alles samen willen doen? Onzin. Gelukkig word je door zelfverzekerdheid en zelfliefde. En dat moet je toch echt zelf doen."

Maagverkleining

"Ik heb van kinds af aan te kampen gehad met morbide obesitas en onderging daarom een maagverkleining op mijn 21e. Sindsdien heb ik een gezond gewicht en is er een wereld voor mij opengegaan. Ik kreeg ineens aandacht van mannen, misschien zelfs te veel. Ook van mannen die mij daarvoor hadden afgewezen. Ineens leek het alsof ik iedereen kon krijgen en voelde ik me machtig.

Een jaar later kreeg ik mijn eerste serieuze relatie met een man die ik ontmoette via Twitter. Hij zat nog in het staartje van zijn vorige relatie, maar we gingen we er vol voor. Binnen een jaar vroeg hij mij ten huwelijk. Toch waren er nog voor de bruiloft al flinke ruzies, omdat ik niet lekker in de schoonfamilie lag en dat viel hem zwaar. Terwijl ik juist helemaal niet zit te wachten op geforceerde banden."

Marieke: 'Een relatie op afstand bleek moeilijker dan gedacht'
Lees ook

Marieke: 'Een relatie op afstand bleek moeilijker dan gedacht'

"Ook in mijn eigen familie spreek ik maar drie mensen. De rest doet aardig in je gezicht, maar roddelt net zo makkelijk over je wanneer je er niet bij bent op een verjaardag. Vreselijk. Familie kies je niet, maar je kiest wel zelf met wie je omgaat. Een leven lang tegen je zin contact houden met iemand alleen maar omdat dat het familie is, zorgt voor negativiteit - terwijl ik juist veel positiviteit nodig heb.

Uiteindelijk kregen we steeds vaker ruzie, misschien ook omdat we allebei autisme blijken te hebben. Ik ben daarom gedragstrainingen gaan volgen om empathie aan te leren. Ik hoef iets niet te menen, maar begrip tonen richting een ander is al goud waard, ontdekte ik. De relatie strandde uiteindelijk na bijna drie jaar."

Verlatingsangst én bindingsangst

"Door de vele afwijzingen in mijn verleden, ik denk door mijn gewicht, heb ik zowel verlatingsangst als bindingsangst ontwikkeld. Mijn gevoel is steeds: ik wil dat je bij me bent, maar liever niet. Dat is eigenlijk heel gek, maar wel de werkelijkheid. Daar moet ik zelf rekening mee houden, maar mijn partner ook. De ander de hele middag zijn gang laten gaan vind ik moeilijk, maar het is ook mooi om iemand te missen. Een bevestiging van de liefde, hè? Vroeger was ik ook heel onzeker en schuw. Nu het tegenovergestelde."

'Liefde op het eerste gezicht? Misschien wel. De klik is er, maar ook weer niet'

"In maart 2020 schreef ik mij opnieuw in op dating-apps. Een betaald abonnement op Tinder, want dan kon ik zien wie mij een like had gegeven en maakte ik vanuit daar een selectie aan wie ik mijn likes zou uitdelen. Ik werd vrij manisch van het feit dat ik al een openingszin had bedacht, en diegene bleek mij niet geliked te hebben. Binnen een week was het raak."

Mezelf beschermen

"Ik weet nog goed dat ik dagen heb zitten turen naar zijn profiel, of ik hem nu wel of niet een like moest geven. Dat geeft aan hoe serieus ik het daten neem. Ik wil mezelf beschermen, maar ook de ander niet teleurstellen als een gesprek op een gegeven moment zou doodbloeden wanneer ik er toch allemaal niets aan vind.

Maar goed, mijn match, laat ik hem Bas noemen, en ik spraken na een aantal dagen af en ik ben nooit meer weggegaan. Liefde op het eerste gezicht? Misschien wel. De klik is er, maar ook weer niet. Wij verschillen veel, en dat mag. Hij drinkt wel, ik drink niet. Ik hou van een goed boek lezen, hij gaat liever naar een verjaardag. Hij heeft fomo ('bang om iets te missen') en ik jomo ('blij zijn om iets te missen'). Hij kan geen 'nee' zeggen, mijn stopwoordje is haast 'nee'. Hij is soms onzeker, en ik ben juist heel zelfverzekerd. Anderen noemen mij soms egoïstisch of zelfingenomen, het verkeerde woord. Ik ben gewoon heel zelfverzekerd."

'Ik sloop iemand mondeling, wanneer de situatie de kans biedt'

"Ik kan keihard zijn tijdens ruzies, het servies is al vele malen vervangen. Geweld zou ik nooit gebruiken, maar ik ben ijzersterk met woorden. En, het geluid van brekend glas… ik raad het een ieder aan. Het zorgt uiteindelijk voor opluchting. Het geeft een kick en je kunt je agressie even kwijt. Kies wel iets waar je eigenlijk toch al van af wilde."

Spoorloos

"Een flesje echte parfum van meer dan honderd euro is ook een aanrader, maar daar had ik wel spijt van. Niet om het geld, maar omdat het zo lekker rook. Het verbaasde mij dat de vloer niet beschadigd was, want door de kracht van mijn worp was alleen de dop nog terug te vinden. Het glas was spoorloos. Ik weet zeker dat het hotel waar wij toen logeerden, nog ruikt naar een parfumerie. Wij hebben beiden het geluk dat wij goed verdienen, en dat zorgt er voor dat wij onze dromen kunnen waarmaken en ook om geld kunnen lachen.

Tijdens een lockdown vorig jaar zaten wij in een hotel aan de gracht waarbij het eten van een restaurant elders, in de kamer werd bezorgd. En nog klagen dat wij zo’n last hadden van de lockdown. Vooral ik, want klagen is mijn zuurstof. Als ik niet meer klaag, ben ik hoogstwaarschijnlijk de pijp uit. Maar, geld maakt zeker gelukkig. Ik kan mijn partner verrassen met de meest gekke dingen, dat maakt niet alleen hem gelukkig maar mij uiteindelijk ook. Het enige negatieve aan geld, is dat ik geen genoegen meer neem met een flesje eau de toilette of een cadeau waar achteraf blijkt dat er korting op heeft gezeten. Dan kan hij het cadeau zelf houden, of zoals ik vorige jaar met Valentijnsdag zei: 'Ik spreek jou morgen wel weer, fijne dag nog.'" 

"Vanwege het werk van mijn vriend is het voor hem moeilijk om daar uit de kast te komen. Dat vind ik moeilijk, want dat betekent dat ik nergens bij hem op social media wordt vermeld. Ook niet in zijn vrienden- of volgerslijst. Ik ben anoniem voor diegenen buiten de vrienden- en familiekring. Terwijl ik juist heel open ben en we bijna meteen zijn gaan samenwonen.

Op mijn beurt vertel ik alles wanneer iemand daarnaar vraagt. Mijn gebrek aan zichtbaarheid in zijn leven is vaak onderwerp van gesprek. Met carnaval bijvoorbeeld. Na veel 'gezeur' ben ik maar mee gegaan, ondanks dat ik geen voordelen zie in minimaal zes uur lang op een houten kruk te moeten zitten. Allemaal leuk in het begin, tot mijn partner besloot een selfie te maken van de groep. Arm in de lucht met zijn telefoon, tijdens zijn eerste 'poging' merkte ik al dat hij weg draaide en mij er bewust niet op wilde zetten. Later die avond volgde er een nieuwe fotopoging.

Een dag later zag ik die foto terug op social media. Alle personen waren getagged, maar ik niet. Want ik stond er niet op. Nou ja, een klein deel. Je zag mijn oor. Pijnlijk hè? 'Had ik niet eens door.' De volgende dag riep ik dus ook: 'Houdoe, bekijk het maar.' Ja, zo ben ik. Grenzeloos. Ik hou vooral van de pay-backs.

Wanneer iemand mij pijn doet of iets doet wat ik niet leuk vind, dan kun je dat terug verwachten. Ik noem het dan gelijkwaardigheid, ondanks dat ik dan het liefst heb dat ik diegene vijf keer harder raak. Ik maak het meestal wel als eerste goed. Omdat ik weet dat hij wegloopt als het moeilijk wordt."

Keihard, maar vol liefde

"Al die ruzies, hoe hevig die ook zijn - van kapot gegooid servies tot weglopen uit een restaurant - zorgen uiteindelijk voor een 'les', wiens schuld de ruzie ook was. Na een ruzie vind ik het bijvoorbeeld belangrijk, wanneer hij de oorzaak was, om uit zijn mond te horen of hij weet wat er verkeerd ging, en hoe dat in de toekomst anders gaat. Hij weet de consequenties immers.

Ik zou niet zomaar bij hem weggaan, maar wanneer hij weer eens een 'grapje maakt' door mij bewust van een foto voor op social media weg te houden, ga ik gewoon helemaal niet meer mee met een activiteit met zijn vrienden. Keihard, maar toch vol liefde, dat ben ik. Ik ga niet zomaar bij hem weg. Zolang we goed reflecteren en er nog liefde is, gaan we door.

Inmiddels zijn we twee jaar verder en maken we de balans op. Waar staan we? Zijn we nog even verliefd als toen? Natuurlijk gaat dat over in houden van. Af en toe fladdert er nog wel een vlindertje op, maar we kunnen ook prima urenlang naast elkaar op onze telefoon zitten. Zo zijn wij vorige week naar de musical Tina Turner geweest, geweldig. Sindsdien luistert hij niets anders meer op Spotify.

Zolang ik hem nog kan missen, onze ruzies worden goedgemaakt, hij iedere mogelijke emotie in me kan losmaken en we nog altijd vooruitgang zien, blijf ik bij hem. Wij lopen beiden niet weg voor een ruzie - hoe heftig dan ook. Ik zie hem in mijn dromen, aan het eind van het leven nog steeds aan mijn zijde staan. Waarom ook niet?"

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.

Lees meer over
LiefdeslesRelatieRuzie