'Nóg een feestje? Ik heb nu al last van een borreloverdosis'

Het nieuwe normaal, het licht aan het einde van de tunnel, bleek één grote zuippartij te zijn. Kinderpartijtjes van de afgelopen twee jaar die moesten worden ingehaald, kinderverjaardagen mét ouders, borrels gewoon omdat het kan, feestjes van lopende verjaardagen en partijen, familietoernooien, bijeenkomsten van de sportclubs: we hebben het er druk mee. 

De kinderen vinden het prachtig. Moeder Janneke vertelde op het schoolplein dat haar kinderen inmiddels elke dag vrolijk vragen: "En, bij wie gaan we vandaag gezellig borrelen?" Voor ouders van schoolgaande kinderen is dit niet die gehoopte Lustige Lente of Slutty Summer, maar een Borrelige Lente. En het is fantastisch. 

Slappe grappen 

We komen samen in onze achtertuinen, terwijl de kinderen buiten op straat spelen. Mannen staan rond de BBQ tips te geven aan de brader, vrouwen hanngen rond in de keukens waar we onszelf wel even inschenken hoor, geen probleem.

We lachen te hard om slappe grappen. We knuffelen met vrienden die we te lang niet hebben gezien en zeggen: "Dit moeten we echt vaker doen." We leren nieuwe mensen kennen die allemaal even leuk zijn. We halen, kortom, de schade in van twee jaar gezelligheid.

Ik slurp het allemaal in me op. De herstelde vriendschappen, de liefde, de vrolijkheid, de uren in de keuken staan om voorbereidingen te treffen, de schalen happen sjouwen bij vrienden, het ‘nee’ knikken op de vraag "Wil je nog wijn?", maar daarbij het glas zo houden dat inschenken wel érg makkelijk is.

Puk (10) en Olle (7) spelen gezellig met andere kinderen, terwijl wij ouders tipsy schaterlachen. Puk en Olle rollen met hun ogen bij het woord tipsy, maar dat is het wel. Tipsy. Aangeschoten. Oké, oké, soms een beetje dronken, ja.

Tel daar borrels van opdrachtgevers en bazen, uit eten en kroegbezoek, avonden kunst en cultuur en concerten bij op, en je begrijpt: drukke agenda. De oppasploeg van twee jaar geleden is inmiddels volledig vervangen voor 'verse' meisjes die nog examen moeten doen.  

Het is geweldig, al begint het na een paar weken 'Jetzt geht los'-mentaliteit nu toch een beetje te piepen en kraken. Het bruisende nieuwe normaal is geweldig, maar de kinderen liggen af en toe overprikkeld te trippen in hun bed. Hebben zwarte wallen en zijn 's ochtends niet meer aan te zwengelen.

Frikadellen op mijn heupen

Het werk gaat moeizamer. Soms kom ik niet op woorden, zo veel watten zitten er in mijn hoofd (sst.. niet verder vertellen). Ik voel de frikadellen plakken op mijn heupen. Ik ben brak, fulltime brak. En ik kan geen bitterbal of glas wijn meer zien. Dat kan ook niet de bedoeling zijn. 

Dus trap ik effe op de rem. Even geen feestjes hoor, voor dit party animal. Nou ja, na dit weekend dan hè? Of wacht, eind juni. Dan gaan we weer gezond doen. Doe eigenlijk maar 1 september. Of half oktober, als er weer een golf van iets is en we weer in huis zitten opgesloten. 

Nog een feestje? Ik heb nu al een borreloverdosis. Maar we zetten door hoor. Deze vogel voelt zich eindelijk weer vrij en blijft voorlopig nog even genieten. Ik hoop jij ook. 

Proost! 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen