'Je verwoest het leven van mijn dochter en dat van mijn kleindochter'
In deze maandelijkse rubriek schrijven lezers een brief aan iemand die een belangrijke rol in hun leven heeft gespeeld, positief of negatief. Dit keer Mona* (49). Ze schrijft een brief aan haar ex-schoonzoon die al jaren probeert haar dochter kapot te maken en volledig gezag over haar kleindochter (4) te verkrijgen.
Richard,
Aanvankelijk wilde ik niet zien hoe je écht was. Ik wilde het beste voor jullie. Je was een jaartje samen met mijn dochter Karin met wie je net een huis had gekocht, toen Karin ineens zwanger bleek te zijn. Ook al was de zwangerschap niet gepland, mijn dochter was dolgelukkig. Jij daarentegen, was er niet blij mee. Je wilde dat ze het zou laten weghalen, maar mijn dochter weigerde. Vanaf dat moment probeer je haar kapot te maken. Tot op de dag van vandaag.
Ook al was Karin zwanger, het weerhield je er niet van haar af en toe een duw te geven als je het ergens niet mee eens was. Je bemoeide je totaal niet met haar zwangerschap en ging nooit mee naar de verloskundige. Thuis op de bank blijven zitten, vond je blijkbaar belangrijker. Ook toen bleek dat Karin een te hoge bloeddruk had en de bevalling een dag later moest worden ingeleid, deed je niks. Je liet haar zelf haar spullen pakken en eenmaal in het ziekenhuis, zat je de hele tijd met je telefoon te spelen. Ik kan het weten, want ik was er zelf bij.
'Jij toonde totaal geen emotie toen je voor het eerst je pasgeboren dochter mocht vasthouden'
Je pasgeboren kindje voor het eerst zien en vasthouden is normaal gesproken één van de mooiste momenten uit je leven, maar jij toonde totaal geen emotie. Mijn dochter en jullie pasgeboren dochtertje Luna moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven. Jij mocht ook blijven, maar geen haar op je hoofd die er aan dacht om ook te blijven: jij ging gewoon naar huis.
Maar toen moest het ergste nog komen. Na twee weken had je genoeg van de aanwezigheid van Karin en je pasgeboren dochter en zette je hen op straat. Naar de reden waarom kunnen we alleen maar gissen. Uit angst voor jou heeft Karin niet tegengestribbeld toen je haar de deur wees. Even later stond ze met haar baby bij ons op de stoep. Ze wilde weg uit de stresssituatie thuis: daardoor heeft ze totaal niet kunnen genieten van haar zwangerschap en ook niet van haar kraamtijd.
'Je liet jeugdzorg optekenen dat wij onze kleindochter zouden hebben misbruikt'
Hoewel jij dit kindje nooit hebt gewild, ging je er vanaf dat moment alles aan doen om Luna weer terug te krijgen. Je wilde haar zelfs helemaal voor jezelf. Je haalde er van alles bij: je schakelde jeugdzorg in, je haalde de Raad voor de Kinderbescherming erbij. Zij maakten rapporten op die door jouw input bol stonden van de leugens. Zo stond erin dat geen enkel kind in onze familie is opgegroeid met een vader. Oh? Mijn eigen vader leeft nog, met wie ik een ontzettend goede band heb, en ik ben nog steeds samen met mijn man, de vader van Karin. Bovendien zouden mijn man en ik jou hebben mishandeld en - nog de ergste leugen - wij zouden onze kleindochter Luna hebben misbruikt.
Kortom: mijn dochter zou ongeschikt zijn als moeder en niet in staat zijn voor haar dochtertje te zorgen. Terwijl in werkelijkheid mijn dochter alweer na twee maanden een eigen huisje had gevonden en goed in haar eigen onderhoud kon voorzien omdat ze een eigen goedlopende kapsalon had. Zij en Luna zijn dol op elkaar. Maar toch kreeg jij het voor elkaar met al je leugens dat het gezin van mijn dochter onder toezicht van een gezinsvoogd kwan te staan. En jij kreeg een omgangsregeling.
'Als kleine Luna terugkwam van een paar dagen bij jou, zag ze er niet uit en stonk ze'
Ondertussen ging het met de kleine steeds slechter. Ze huilde veel, praatte nauwelijks. En als jij haar kwam ophalen verstopte ze zich het liefst in het washok. Ook als was ze ziek, dan nog dwong je haar met jou mee te gaan. Als ze terugkwam van een paar dagen bij jou, zag ze er niet uit en stonk ze.
Op een gegeven moment was mijn dochter de hele situatie helemaal zat. Ze vertrok samen met Luna naar Aruba voor een lange vakantie. Al na twee weken zag Karin dat haar dochtertje helemaal opleefde. Ze praatte ineens veel en was gewoon weer blij. Hoewel wij via via hoorden dat jij en je nieuwe vriendin blij waren dat Karin en Luna verdwenen waren uit je leven, deed je na twee maanden aangifte van ontvoering.
Mijn dochter werd op Aruba opgepakt en een dag vastgezet. Luna werd meteen naar Nederland overgebracht en bij jou in huis geplaatst. En niet alleen bij jou. Jij woonde weer bij je ouders, dus Luna kwam ineens bij haar grootouders te wonen die ze helemaal niet kende. Behalve de fout die Karin had gemaakt door zonder iets zeggen naar Aruba te vertrekken, kon jeugdzorg geen bewijs vinden dat Karin een slechte moeder was. Toch duurde het nog weken na haar arrestatie voordat ze Luna weer een uurtje in de week mocht zien.
'Een normaal leven heb je hen al die tijd ontnomen'
Pas twee maanden later bepaalde de rechter dat Luna weer bij mijn dochter kon gaan wonen. Maar jij ging in hoger beroep en wist voor elkaar te krijgen dat Luna’s hoofdverblijf bij jou was en dat mijn dochter het moest doen met een omgangsregeling.
Deze situatie is nu nog steeds zo. Komende week gaan we weer naar de rechtbank. Jij gaat opnieuw vechten voor het volledige gezag over je kind. Wanneer houd je nou eens op? Weet je wat ik zo erg vind? Al deze ellendige jaren had jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming naar Luna moeten kijken. Wat doet dit met haar? Hoe gaat het met dit meisje? Maar dat hebben ze nooit gedaan. Want als je naar die twee, naar Karin en Luna, kijkt zie je meteen dat zij bij elkaar horen. En dat ze ongelukkig is bij jou.
Ondanks alles kan ik van geluk spreken. Ik ben blij dat mijn dochter zo sterk is dat ze zich niet kapot laat maken door jou. En anders zorgen wij daar wel voor. Wij vormen een heel hecht gezin en houden allemaal hoop dat Luna weer terugkomt bij haar moeder. Wij geven niet op. Zij zullen ooit een normaal leven leiden, waar ze beiden zoveel behoefte aan hebben. Een normaal leven dat jij hen al die tijd hebt ontnomen.
Mona
Briefgeheim is een maandelijkse rubriek van RTL Nieuws Weekend. Hier schrijven lezers (anoniem) een open brief aan iemand die van grote betekenis is geweest in hun leven, positief of negatief. Wil jij ook samen met één van onze redacteuren een brief schrijven? Mail ons dan op weekendmagazine@rtl.nl.
* De namen Mona, Richard, Karin en Luna zijn op verzoek van de briefschrijfster gefingeerd. De echte namen zijn bekend op de redactie.