Julie: 'Je mag ook gewoon verdrietig zijn'

Pam en Carola struinen spontaan door de stad en hebben de flirters op hun hand. Op het terras komen ze Rosanne tegen, een vriendin van vroeger. Ze vertelt dat Pam’s ex Frank vader wordt en dat nieuws slaat in als een bom.

"Schatje, kom hier", troost Carola en ze gooit haar armen om mijn nek.

Rosanne wenkt de ober en zorgt dat hij nog een rondje bij schenkt.

"Och lieverd, ik dacht echt dat je het al wist", zegt ze nog een keer.

Ik haal even diep adem en zeg met een trillende lip: "Het is oké. Echt. Ik wist natuurlijk dat dit een keer ging gebeuren."

Vier jaar geleden gingen Frank en ik vrij plotseling uit elkaar. Acht jaar lang waren we een begrip. Vanaf dag één waren we altijd samen. Ik hielp hem met het opzetten van zijn bedrijf, hij hielp mij met de grote stappen in mijn carrière. We gingen minstens vier keer per jaar op vakantie en kochten samen een knoeperd van een jaren '30-huis. Wel gewoon in een rijtje, maar toch opvallend voor het jonge stel dat we waren. Toen we er net woonden kwam één van de buurvrouwen zelfs vragen of ik misschien de oppas was. Ik kon er wel om lachen.

Jaren hebben we eraan verbouwd en op het moment dat het laatste plintje lag te drogen, ontstonden de eerste scheurtjes in onze relatie. Misschien hebben we zo lang vooruit gekeken, dat we vergaten opzij te kijken. Naar elkaar. Ik maakte het uit en hij had binnen een maand een nieuw vriendinnetje. En nu leeft hij ons leven in een andere stad met een andere vrouw. En binnenkort dus met een baby. Terwijl Rosanne tegen me kletst,  schieten de afgelopen twaalf jaar door mijn hoofd.

"Het is leuk om je weer eens te zien, Pam", zegt Rosanne. "Ik heb je gemist. Kom je binnenkort een keer bij ons eten?"

Ik knik. "Dat lijkt me heel leuk. Alles goed ook met Lennart?"

"Ja joh, prima. Ik app je binnenkort een datum goed? Ga nu maar even bijkomen, we spreken elkaar later."

"Ik ben oké", zeg ik nog een keer. "En eigenlijk ben ik wel blij dat ik het nu weet, want ik zat er toch tegenaan te hikken."

"Lieverd…" Carola knijpt in mijn hand. "Kom, we bellen Julie even."

Vanaf het terras videobellen we naar Julie, die in haar eentje op de bank een goed glas wit drinkt. Ze koopt haar favoriete merk graag in dozen van zes, zodat ze nooit zonder zit.

Zodra ze opneemt tetter ik in beeld dat Frank een baby krijgt.

"Jezus! Hoe weet je dat? En hoe voel je je?", wil Julie weten.

Ik geef een korte samenvatting en word een beetje geraakt door de grote ogen en indringende blik van Julie.

"Liefje", zegt ze. "Ik heb je nu drie keer horen zeggen dat je 'oké' bent, maar je mag ook gewoon verdrietig zijn hè. En geschrokken."

En ik breek. Dikke tranen en de lieve arm van Carola om me heen. 

"Nu is het dan écht over met hem. En ik wil ook zo graag een babyhyhyhyhy", snik ik. Mijn wangen zijn kletsnat en ik moet oppassen dat ik geen mascara in Carola’s witte pofmouw smeer.

"Even slikken en weer doorgaan, mop", sust ze. "Jij hebt Frank allang niet meer nodig. En die baby komt er ook echt. Misschien wel met Pierre, die je nu zo leuk appt."

"Nee, ook niet", lach ik door mijn tranen heen. "Hij appt net een een foto met de tekst dat hij een labrador in co-ouderschap heeft. Daar ga ik toch niet aan beginnen joh."

Lachsalvo over het terras. Precies wat ik nodig had.

Na jarenlang verkering (waarvan één zelfs een huwelijk werd) zijn Pam, Julie en Carola ineens weer single. Niet ideaal, maar stiekem ook een heerlijk avontuur voor de dertigplussers die ooit huisje-boompje-beestje hadden en nu samen hun vrijheid beproeven. Tussen de stedentrips, dansnachten en samen-eet-avonden door leren ze over het leven, de liefde en elkaar.

Wil je niets van de serie UpDate missen? Klik dan op de UpDate-tag hieronder en vervolgens op 'Volgen'.