Genn werd bedreigd en bijna vermoord door haar ex-vriendin

"Het was een gezellige avond geweest. Nina en ik hadden bijna een half jaar een relatie toen ik bij haar was blijven eten en daarna naar huis wilde. Dat zinde haar niet. Ze pakte een mes uit de keuken, zette me op de bank en riep dat ik bij haar moest blijven. Ik schrok me rot. Ik probeerde mijn telefoon te pakken om de politie te bellen, maar ze smeet mijn telefoon weg. Nina is hartstikke sterk, ik wist dat ze me kon steken. Als bevroren zat ik op de bank, terwijl ze boos met het mes bleef zwaaien. Pas na vijf uur kalmeerde ze. Wat was ik blij toen ik weer heelhuids thuis was.

Ik wilde Nina daarna niet meer zien, dat maakte ik haar meer dan duidelijk. Soms zag ik haar nog op school, waar ze mij bij andere studenten zwart maakte. Ik kreeg sms’jes van haar waarin ze dreigde om mij op te wachten en mijn benen te breken. Soms stond ze keihard tegen mijn voordeur aan te trappen. Ik werd er wanhopig van, hoe kwam ik ooit van haar af? Ik overwoog zelfs om met mijn studie te stoppen. Ik schaamde me rot voor de situatie waarin ik was beland en gaf mezelf daarvan de schuld. De schaamte was zo groot, dat ik niet eens de politie durfde te bellen. Had ik dat maar eerder gedaan. Dat had me wellicht een groot trauma bespaard."

"Ik ontmoette Nina tijdens een toelatingsexamen voor de Hogeschool. Allebei werden we aangenomen. We waren zes jaar ouder dan de andere leerlingen, dus automatisch trokken we naar elkaar toe. Langzaam kreeg ik gevoelens voor haar. Op een avond waren we uit, we hadden de nodige drankjes op. We keken elkaar aan en dachten: verrek, we vinden elkaar écht leuk. De eerste maand van onze relatie was geweldig. Nina was open, charmant en heel lief. Ze was attent: ze deed dingen in mijn huishouden, bestelde eten voor ons en overhoorde me als ik een tentamen had. Al snel voelde ik me helemaal thuis bij haar.

Maar de eerste scheurtjes in onze relatie kwamen al snel. Op een avond zaten we bij de McDonald’s te eten. Ik droeg een fleurig, kort rokje. Nina keek naar me en zei: 'Mijn toekomstige vriendin hoeft zich echt niet zo hoerig te kleden.' Dat schoot mij in het verkeerde keelgat. 'Dan ga je toch naar huis, als het je niet bevalt?', riep ik. Nina werd extreem boos, waarop ik vertrok. Dit had een dikke rode vlag moeten zijn, maar ik dacht dat ze gewoon last had van stress. De volgende dag kreeg ik een appje waarin ze haar excuses aanbood, die ik blij accepteerde."

Hele huis kort en klein

"Maar na dat voorval ging het van kwaad tot erger. Zo gooide ze in mijn huis zomaar dingen weg. Spullen die voor mij een sentimentele waarde hadden, zoals een gehaakte hoes die ik van mijn ex-schoonmoeder had gekregen. Dat pikte ik niet, dus ik zei er iets van. Daarop begon Nina weer heel hard te schreeuwen. Dat ik een hoer en een tyfusslet was, en dat ik niet spoorde omdat ik spullen van mijn ex in huis had. Dat betekende volgens Nina dat ik niet van haar hield.

’s Nachts gooide ze een keer een bak ijskoud water over me heen terwijl ik lag te slapen, omdat ik mijn ex met een appje had gefeliciteerd voor zijn verjaardag. Ook werd ze heel boos toen ik op een avond zonder haar op stap was, met mijn eigen vrienden. Ze belde me en ik hoorde hoe ze haar hele huis kort en klein sloeg. Ook dreigde ze zichzelf iets aan te doen. Ik wilde haar kalmeren en voelde me verantwoordelijk voor haar, precies wat ze wilde. Ik haastte me naar haar huis en vond Nina huilend op de vloer. Het stomme is dat ik toen nog medelijden met haar kreeg ook. Ik had keihard moeten wegrennen, maar in plaats daarvan ruimde ik de boel op en zorgde ik voor haar."

"In de tentamenweek besloot ik naar mijn ouders te gaan die in Frankrijk wonen. Via via moet Nina dat hebben gehoord, want door dat nieuws sloegen bij haar de stoppen door. Op de dag voor mijn vertrek belde ze mij wel vijftig keer, maar ik nam niet op. Daarna werd er non-stop aangebeld. Huilend en doodsbang belde ik mijn oom, met wie ik erg close ben. Hij kalmeerde mij en bood aan te blijven slapen. Dat was niet nodig, zei ik. Ik dacht heel naïef dat Nina het had opgegeven. Mijn oom ging weg, ik dronk een kop thee en ging naar bed."

Longen uit mijn lijf gegild 

"Die nacht werd ik wakker van een harde tik tegen mijn slaapkamerraam. Ik hoorde glasgerinkel toen de ruit sneuvelde. Nina stond op de galerij te schreeuwen dat ik de deur moest opendoen. Ik keek uit het raam en zag dat ze een mes vasthad. No way dat ik zou opendoen. Ik gilde de longen uit mijn lijf om de buren te waarschuwen. Ondertussen tikte Nina met een hamer de ruit naast de voordeur eruit. Ze stak haar arm door het gat om de voordeur open te maken. Het leek wel een horrorfilm.

Gelukkig zat de deur op slot. Ik rende naar mijn slaapkamer en pakte mijn telefoon. Ik dacht echt dat ik doodging en nam in tranen afscheid van mijn katten. Toen klom ik via mijn balkon naar het balkon van de buren. Ik bonkte op de ramen, maar er werd niet opengedaan. Via de balkons probeerde ik het bij diverse buren, tot uiteindelijk een buurjongen opendeed. Daar belde ik de politie, waarna ik bibberend in een hoekje ging zitten."

"Toen de politie kwam, gaf ik de eerste agent die ik zag een knuffel. Op het moment dat ik ook mijn oom en tante zag, stortte ik in. Trillend als een rietje huilde ik in hun armen. De politie vertelde me dat het Nina was gelukt om mijn woning binnen te komen via het raam naast de deur. Overal op de grond lagen brandende sigarettenpeuken. Ze had mij gezocht, op iedere deurklink zaten bloedsporen omdat ze haar handen had opengehaald aan het gebroken glas. 

Nina was al afgevoerd door de politie. Ook ik ging naar het politiebureau om een verklaring af te leggen. In Nina’s huis vonden ze haar afscheidsbrief, ook bleek ze die nacht een ex-vriendin gebeld te hebben met de mededeling dat zij mij en zichzelf van kant ging maken. Als ik niet via het balkon was ontsnapt, was ik er nu niet meer geweest. Er was gewoon iemand in mijn huis geweest die mij had willen vermoorden. En ook nog eens iemand die ik had vertrouwd en om wie ik veel had gegeven. Een doodenge gedachte."

"Een maand lang zat ik thuis. Ik kon niet werken of naar school, daar was ik niet toe in staat. Overdag sliep ik, want ’s nachts durfde ik dat niet. Een jaar lang heb ik amper geslapen. Nog steeds ben ik de gebeurtenissen aan het verwerken. Ik heb last van een depressie en krijg hulp van een psycholoog.

Nina heeft een contact- en gebiedsverbod gekregen. Daar hield ze zich eerst niet aan, maar dan kreeg ze hooguit een waarschuwing van de politie terwijl ik heb moeten rennen voor mijn leven. Nu hoor ik gelukkig niets meer van haar. De straf die ze kreeg is een lachertje. Ze heeft nog geen drie maanden vastgezeten en kreeg een boete van achthonderd euro. Bij het vonnis viel mijn mond open van verbazing: was dat alles? Als slachtoffer voelde ik me totaal niet serieus genomen. Ik vind dat ze dwangverpleging had moeten krijgen, want die vrouw is levensgevaarlijk."

Slechte film

"Ik deel mijn verhaal omdat ik niet de enige ben die met een narcist te maken kreeg en dat bijna met de dood moest bekopen. Ik ben vrolijk, aardig, netjes en beleefd. Ik had mijn leven goed op de rit. Nooit had ik verwacht dat ik in zo’n slechte film zou belanden. Dit kan iedereen overkomen. Helaas praten veel mensen niet over geestelijk en fysiek geweld binnen een relatie. Ik ben er wel open over, want ik schaam me niet meer voor wat mij is overkomen. Nooit meer wil ik in zo’n levensgevaarlijke situatie belanden waarin ik moet vechten voor mijn leven. Deze chick laat niet meer met zich sollen. Nog steeds heb ik soms nachtmerries, maar ik heb lieve vrienden en familie die mij steunen. Die achterban is goud waard."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.