Tirza: 'Zijn depressie raakt mij ook, blijkbaar wil het leven me iets leren'

"Een vriendin van mij gaf een feestje en ik belde op het laatste moment af. 'Jammer dat je er niet was', zei ze later. 'Ik had je juist aan iemand willen voorstellen.' Ik was 25 jaar en op dat moment zo’n vier jaar single en had na wat flings van steeds een paar maanden mijn buik vol van de liefde en alle bijbehorende pogingen. Mijn vriendin bleef volhouden en stelde een dubbeldate voor. Ik was wat sceptisch, maar omdat Pieter er zo relaxed op reageerde, stemde ik toe.

Een leuke dag was goed genoeg als resultaat. En zo belandden we even later op een dubbeldate en was dat precies wat het was: gewoon een leuke dag. Na een tijdje vroeg hij via haar om mijn nummer, maar door vakanties en gewoonweg het ontbreken van haast, duurde het best lang voordat we elkaar weer zagen."

"We namen de tijd om elkaar te leren kennen en dat was goed, want ik moest na die vrijgezelle jaren best wennen aan opnieuw aftasten en rekening houden met iemand. En Pieter moest wel even wennen aan mijn directe karakter, daar werd hij onzeker van. Toch stelde ik na een paar maanden aftasten wel de vraag: 'wat wil je nou?' Pieter wilde echt verder en toen nam ik hem meteen mee naar mijn ouders. Vanaf dat moment was het aan en vijf jaar later zijn we getrouwd.

Pieter en ik vonden elkaar in het sociale. We hielden allebei van reizen en van spontane plannen. Ook als we naar een feestje gingen, was hij binnen de kortste keren het sprankelende middelpunt. Maar zes jaar geleden veranderde dat. Eerst dachten we nog dat hij een burn-out had. Hij nam gas terug van zijn werk en nam vaker tijd voor zichzelf. Dat hielp even, maar nog steeds stond hij niet tevreden in het leven. Pieter bleef boos op de wereld, op mij, op de kinderen. Hij voelde een overweldigend verdriet en wist niet waar het vandaan kwam."

'Ik heb geen energie voor jou'

"Mijn eerste reactie was om zoveel mogelijk te pleasen en Pieter dus vooral te faciliteren. Als hij boos was, deed ik rustig. Als hij geen zin had om ergens heen te gaan, dan bleven we thuis. Ik ben altijd al een pleaser geweest. Totdat het helemaal mis ging op vakantie. We zaten vijf weken op een camping en ik deed elke dag mijn best om contact te maken. 'Ga je mee wandelen?' 'Zullen we even samen afwassen?' 'Zal ik bij je in bed komen liggen?' Maar hij wilde niks. Hij ging liever alleen op pad of dook in zijn boek. 'Ik heb geen energie voor jou', zei hij."

"Zo wilde ik het echt niet langer. Ik realiseerde  me ineens: als ik doe wat ik altijd deed, krijg ik wat ik altijd kreeg. En dus ben ik met mezelf aan de slag gegaan. Ik maakte een afspraak met een coach en ja, ik heb er ook over gedacht om bij hem weg te gaan. Maar tegelijkertijd realiseerde ik me ook dat de man aan mijn zijde niet de man is met wie ik ooit getrouwd ben. Ik weet dat hij niet zichzelf is en ik houd hoop dat de frivole Pieter in een bepaalde vorm weer terugkomt.

Soms baal ik enorm als hij uit zijn slof schiet omdat ik de kinderen vijf minuten te laat bij de opvang ophaal, of omdat hij het leven zo zwart ziet. Maar tegelijkertijd probeer ik me ook zoveel mogelijk te realiseren dat hij ziek is. Waar er twee zijn, hebben er twee verantwoordelijkheid. En in zijn ziekte heb ik ook mijn deel. Om voor hem te zorgen en om mijn eigen lessen te leren."

"Met coaches en psychologen ontdekte ik hoe ik mezelf miste. Dat maakte me heel boos, op hem en op mezelf en daardoor kon ik een mooie groeistart maken. Eindelijk heb ik mijn sprankelende, ondernemende zelf weer teruggevonden. Ik geef mezelf niet langer overal de schuld van en heb geleerd om mezelf de vraag te stellen: doe ik die ander echt zo’n groot plezier dat het mij de energie waard is? Het antwoord is verrassend vaak 'nee', kan ik je vertellen. Dus nu trek ik mijn eigen plan. Ik heb een tent gekocht en ga regelmatig spontaan kamperen met de kinderen. Zonder Pieter."

Gouden randje

"Ook in huis heb ik een eigen zone voor mezelf gecreëerd om op te kunnen laden. Ik heb mijn eigen slaapkamer en dat is een verademing. Daar trek ik me terug uit de negativiteit. Ik wil niet in dat sinkhole wegzakken. Hij voelt zich soms in de steek gelaten, en dat snap ik ook. Maar hij moet het echt zelf oplossen. Ik kan dat gat van eenzaamheid nooit opvullen. Als ik dat niet duidelijk maak, komt hij nooit in beweging.

En hoe zwaar het soms ook is, ik zou niet zonder de levens- en liefdeslessen van mijn depressieve man willen en ik ben dankbaar voor het proces. Ook al is de uitkomst nog onzeker. Voor een diehard pleaser is dit een broodnodige les in zelfbehoud. Zo heb ik van Pieters zwarte randje een gouden randje voor mezelf weten te maken."

De naam Tirza is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Of heb je juist ontdekt dat je door niks meer te eisen uiteindelijk dichter bij je lief bent dan ooit? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.