Erna: 'Ik zag er niet uit, werken lukte niet en ik was alleen nog maar met hem bezig'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Deze week: Erna (54) rolde altijd van de ene liefde in de andere, en zag pas bij haar laatste relatie in dat zij zelf het probleem was: ze leed aan relatieverslaving. "Ik zag wel dat het niet oké was, maar kon er niet mee ophouden."
"Mijn moeder zei altijd: 'geen hand vol, maar een land vol.' Dus toen na vijf jaar mijn relatie strandde, dook ik meteen in een nieuwe relatie. Want dat deed ik altijd. Ik swipete wat en datete wat en had geen gebrek aan aandacht. Alleen: ik trof allemaal mannen die van alles op de agenda zetten, maar mij niet bovenaan. Met nog vers verdriet van twee eerdere relatiebreuken, kwam ik op een datingsite een knappe, joviale man tegen. Ons contact ging als een trein en we appten de hele dag door.
Uiteindelijk spraken we af om elkaar te zien en nog voor die eerste date belde hij me, want hij moest me iets vertellen. 'Ik ben verslaafd geweest aan drank en cocaïne, en dat moet je weten voordat ik je ontmoet', zei hij. En hij voegde eraan toe dat hij er nu helemaal vanaf was. Ik schrok even, maar wilde er toch overheen stappen en hem een eerlijke kans geven. Niet te veroordelend zijn. Ook al voelde ik eigenlijk meteen al dat dit niets voor mij was."
"Die eerste date die kwam er en hij vertelde tijdens dat etentje heel open en eerlijk over zijn kindertijd, en dan vooral over hoe eenzaam hij zich had gevoeld. En dat raakte me als bliksem. Zo herkenbaar. Zo kwetsbaar. Ik was betoverd. Na die fladdermannen van weleer had ik met mezelf afgesproken dat ik op een eerste date niet meteen intiem wilde worden. Dat zei ik hem ook, maar aan het einde van die indrukwekkende avond zoende hij me toch op mijn mond. Stoer, dacht ik. Hij was helemaal het type waar ik op viel: stoer, groot en breed, en dan vertelde hij nog zo mooi ook. Ik was weg van hem, meteen.
Hij was ook zo anders dan ik. Waar ik zelf vrij rustig en degelijk ben, kon hij wild zijn en soms zelfs wanhopig om bevestiging vragen. Vond ik hem wel leuk? Had ik het wel naar mijn zin? Continu bleef hij aan me trekken. En ik stapte er allemaal overheen."
Te pittig, te moeilijk, te gevoelig
"Langzaam maar zeker kwamen er steeds meer problemen aan de oppervlakte, en ging ik steeds meer voor hem zorgen. Hij sliep slecht, dus ik belde hem elke ochtend wakker zodat hij niet te laat kwam op zijn werk. Hij had weinig geld, en ook nog wat schulden, dus ik betaalde alles. Hij had veel conflicten en zocht ook ruzie met mij. Was jaloers als ik met een vriendin naar de sauna ging en niet met hem.
Hij beschuldigde me van van alles en nog wat. Zei dat ik te pittig was, te moeilijk deed, te gevoelig was. Precies wat mijn moeder ook altijd zei. En ik wilde die conflicten oplossen, gaf hem gelijk en dacht zelf ook dat ik te veeleisend was en dat ik moest veranderen. Na een paar maanden trok ik het niet meer en maakte het uit. Hij was woest en ik voelde me leeg."
"Kort daarna nam hij toch weer contact op en maakten we alles weer goed. Ik was blij en hoopvol, en keek alleen maar naar de leuke kanten. Hij was echt een leuke en inspirerende man om bij te zijn. Maar ja. Uiteindelijk ging hij me steeds slechter behandelen en ging ik steeds meer voor hem doen. Ik kon me niet meer concentreren op mijn werk, zag er doodmoe uit en was alleen nog maar met hem bezig. En ergens zag ik wel dat het niet oké was, maar kon er niet mee ophouden.
Vriendinnen zeiden: 'Erna, wat ben je aan het doen?' Het ging steeds twee weken goed en dan was er weer gedoe. Die diepe dalen werden steeds weer gevolgd door hoge pieken, en achteraf leerde ik dat juist dat zo kenmerkend is voor relatieverslaving. Het lukte maar niet om los te komen van hem."
Mezelf kwijtgeraakt
"Uiteindelijk is het dat jaar wel elf keer uit geweest voordat onze relatie echt stopte. Na de zoveelste beschuldiging aan mijn adres, onterecht en ook een excuus kon er niet af, knapte ik zo op hem af dat het klaar was. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik die man niet langer hoefde te antwoorden als hij contact zocht, en dat heeft geholpen.
Ook met vrienden had ik de afspraak dat wanneer ik op het punt stond om zelf contact te zoeken, dat ik hen dan zou bellen. En dat deed ik. Ik maakte een lijst met alle zaken die niet oké waren aan hem en aan de relatie steeds bleef ik naar die lijst kijken. Die actieve aanpak heeft me eindelijk uit dat patroon getrokken. Eindelijk. Maar jeetje, wat was ik mezelf kwijtgeraakt."
'Ineens zag ik in dat ik steeds partners koos die mij niet goed genoeg vonden.'
"Vanaf dat moment ging ik met mezelf aan de slag. Ik vond online een zogenoemde Norwoodgroep, een zelfhulpgroep voor relatieverslaving en meldde me aan. Vanaf dat moment ben ik gaan lezen en gaan graven. Het boek Als hij maar gelukkig is was een feest der herkenning. Ik keek naar mijn jeugd en zag ineens de terugkerende patronen. Ineens zag ik in dat ik steeds partners koos die mij niet goed genoeg vonden. Allemaal omdat ik mezelf niet goed genoeg vond, omdat dat steeds de boodschap van mijn moeder was."
Wanneer mijn ex zei dat ik te moeilijk was, zette ik alles op alles om aan hem te bewijzen dat ik wel oké was, en dat ik mezelf goed vond. Maar eigenlijk ging dat dus helemaal niet om hem, ik was het vooral aan mijn moeder aan het bewijzen. Net als vroeger nam ik altijd de schuld op me. Dat inzicht maakte me verdrietig en onmachtig, en zorgde voor een uitgebreide zoektocht."
Geen vriendelijke stem van binnen
"Ik ben bij verschillende coaches en therapeuten geweest en vond voornamelijk antwoorden door écht naar mezelf te kijken. En bijvoorbeeld eerlijk te zijn naar wat ik van binnen tegen mezelf zeg. Die stem was vaak helemaal niet zo vriendelijk. Al die tijd zocht ik mijn waardering vooral bij anderen. Dat wilde ik echt niet meer. Pas toen ik mezelf helemaal omarmde, met al mijn gevoeligheden, kwam ik echt los van hem.
Ik heb niet langer iemand anders nodig om mij het gevoel te geven dat ik oké ben. Nu heb ik helemaal geen stoere man, maar een lieve en empathische en van binnen stevige man. Ik leerde hem kennen via een kennis en we namen heerlijk de tijd met alles. Dat voelde goed. Even trok ik wel de bindingsangstkaart, omdat hij zo beschikbaar was en dat was ik niet gewend. Gelukkig kon ik dat met hem bespreken en gaf hij me de ruimte. Hij is emotioneel krachtig en aantrekkelijker dan dat wordt het niet."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Of heb je juist ontdekt dat je door niks meer te eisen uiteindelijk dichter bij je lief bent dan ooit? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.