De opvoedkwestie

'Ik vind mijn eigen kind irritant'

Door Anne Broekman··Aangepast:
© iStock'Ik vind mijn eigen kind irritant'
RTL

Rachel geeft met het moeite toe, maar als ze eerlijk is, vindt ze haar vierjarige dochter soms best irritant. Die gedachte vindt ze heel erg van zichzelf. Hoe gaat ze hiermee om?

Haar dochter heeft er een handje van om aandacht te vragen op nét de verkeerde momenten, legt Rachel uit. "Dus als ik heel druk ben met mijn werk, aan het koken ben of haar broertje verschoon. Dat leg ik dan uit, maar ze blijft maar doorgaan met roepen en aandacht opeisen. Eerlijk gezegd vind ik haar dan echt irritant, en die gedachte vind ik dan weer heel erg van mezelf. Ik voel me dan zó schuldig. Wat kan ik doen?"

Jaloerse broer? 'Onze peuter mept zijn babybroertje'
Lees ook

Jaloerse broer? 'Onze peuter mept zijn babybroertje'

Allereerst een geruststelling voor Rachel: alle ouders denken weleens dingen waar ze niet trots op zijn, aldus orthopedagoog Loes Waanders. "Weet dat dit gewoon een gedachte is. En gedachten zijn niet de waarheid. Maak onderscheid tussen het gedrag van jouw kind, dus wat je kunt ervaren als 'irritant', en jouw kind als persoon. Deze twee dingen staan namelijk los van elkaar."

"Bedenk waar deze gedachte vandaan komt. Meestal zegt het wat over hoe we onszelf voelen, bijvoorbeeld als je heel moe of gestrest bent. Dit bepaalt vaak hoe we het gedrag van ons kind ervaren. Deze gedachten zeggen vaak niets over de liefde die jij voelt voor je kind, maar veel meer over hoe jij zelf in je vel zit op dat moment. Stel jezelf de vraag wat je nodig hebt om rustiger te kunnen reageren op je kind."

"Door de alledaagse drukte zijn ouders vaak in hun hoofd bezig met het volgende op de lijst."

Door de alledaagse drukte zijn we vaak in ons hoofd bezig met het volgende op onze lijst, continu staan we 'aan', zegt Waanders. "Dan is het gedrag van jouw kind op dat moment de trigger. Je bent moe, geïrriteerd en je ziet je kind door een donkere bril waardoor negatieve gedachten gemakkelijk kunnen ontstaan. Vaak ontstaat daarna meteen het schuldgevoel. Dit komt door de automatische programmering van ons brein; een goede moeder ergert zich toch immers niet aan haar eigen kind?"

Rustmomenten inbouwen

"Door deze schuldgevoelens veranderen we onbewust ook ons gedrag. Je gaat bijvoorbeeld overcompenseren door iets te kopen voor je kind, of je komt in een negatieve spiraal terecht waarbij je denkt dat er iets mis is met jou en dat je geen goede ouder bent. Weet dat dit gedrag heel normaal is en dat je er iets aan kunt doen om het te voorkomen. Het belangrijkste? Goed voor jezelf zorgen. Die volle emmer vaker tussendoor legen. Bouw rustmomenten in en communiceer op tijd met je kind welk gedrag je wél wilt zien en wat je van haar verwacht, voordat je zelf al overloopt."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens links bovenin op 'Volgen'.

Lees meer over
De opvoedkwestieGezinOpvoeding