'De kinderen waren niet bang voor enge films, tot nu. Dat hebben we geweten'

"Zullen we samen een filmpje kijken?", vroeg ik de kinderen, die, nu het langer licht werd niet meer in bed te krijgen waren. Puk (11) en Olle (8) knikten. Ik pakte mijn telefoon erbij, switchte naar mijn account en bleef hangen bij Ghostbusters. Meteen werd ik overspoeld door nostalgische gevoelens. De originele film had ik wel honderd keer gezien, samen met mijn broers. De nieuwe was vast net zo tof.

Ik drukte op play. We hadden in de kerstvakantie zonder gedoe Gremlins helemaal uitgekeken. Ik kon me niet herinneren hoe gruwelijk die film eigenlijk was - met doorgezaagde mensen en afgerukte ledematen enzo. Maar de kinderen leken er niet van onder de indruk.

Ghostbusters leek me daarom geen probleem. Eindelijk, lekker griezelen met de kinderen. Daar verheugde ik me al tijden op. Dat de film een leeftijdswaarschuwing van twaalf jaar en ouder had, maakte het alleen maar extra spannend. Blij klapte ik in mijn handen.

Jammerend onder een deken

Gek genoeg ging het bij de beginscène al mis, toen er nog niets engs te zien was. Geen spoken, geen bloed, geen afgerukte hoofden… Alleen een boel suggestie. Maar Olle, die de Gremlins zo koelbloedig had uitgezeten, kroop achter me: "Zet die film uit!!"

"Joh, stel je niet zo aan", zei ik, "dit kun je makkelijk hebben, er is niet eens bloed te zien." Maar toen hij bleef jammeren 'Zet hem NU uit, zet hem NU uit', en niet meer onder de deken vandaan wilde komen, deed ik wat hij vroeg. Ik zuchtte, switchte naar het account van de kinderen en zette snel de favoriet van het moment op: Shrek. 

"Mama, papa, help!", gilde Olle een paar uur later vanuit zijn bed. Hij sprintte naar onze kamer, dook ons bed in en viel al bibberend in slaap, de nachtmerrie die hem op de hielen had gezeten weer vergetend. "Voorlopig even geen enge films", mompelde ik tegen niemand in het bijzonder, want iedereen sliep.

Ik trok Olles warme lijfje tegen me aan. Aaide zijn haren, zijn zachte wangetjes. Daarna trapte hij me het bed uit en taaide ik af naar zijn bed, waar ik met geen mogelijkheid de slaap kon vatten. Zijn bed was te klein. Te hard. Te lawaaiig, met Puk die boven me lag te snurken.

Een paar uur later werd het hele gezin gebroken wakker. Ik, omdat ik in een te klein bed had gelegen. Puk, omdat ze wakker was geworden van mijn woeste gedraai. Olle, omdat de spoken hem achterna bleven zitten, ondanks een overdosis kinderfilms. Manlief, omdat hij net als ik het grote bed werd uitgeschopt. 

Vast aan Shrek

Nee, leuk geprobeerd, maar we moeten toch nog even wachten met de thrillers en horrors. Het flintertje Ghostbusters bleef nog dagen nasudderen en etteren. Helaas, geen Blair Witch Project, Saw of Exorcist voor ons. Voorlopig zitten we nog even aan Shrek vast. Stom beest.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.