'In no time kwamen twee gigantische brandweerwagens aangeracet'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week staan er opeens drie brandweerwagens in de straat. "Brand? Waar dan? Ik zie niets."
"Olle, kom eens kijken", zei ik terwijl ik de piepers aan het schillen was. "Een politiewagen heeft de straat geblokkeerd." Olle kwam aangerend, de oranje zwaailichten kwamen vrolijk ons huis in gedanst.
Nog geen twee minuten later kwamen twee gigantische brandweerwagens aangeracet. Ik liet de piepers in het water vallen. "Kom, laten we boven even kijken wat er aan de hand is. Vanuit de slaapkamer kunnen we het vast goed zien."
Ik trok Puk (11) van haar telefoon en manlief uit zijn werkkamer. "Kijk, dáár!", wees ik, naar een paar huizen verderop. Inmiddels kwam een derde brandweerwagen de straat ingereden. Het gonsde van de nieuwsgierigheid, maar er was bij niemand paniek te bespeuren.
Er stonden weliswaar heel veel brandweermensen, vlammen zagen we niet. "Volgens mij is er niet zoveel aan de hand, ze staan daar gewoon een beetje te staan, zie je? Ze zijn niet aan het rennen ofzo", zei ik, terwijl ik de brandweerwagen voor ons huis bewonderde.
Brandweerman Sam
Van die brandweerwagens kreeg ik spontaan een Brandweerman Sam-vrolijkheid. Die wagens, zo groot en indrukwekkend, zo prachtig rood, met al die toeters en bellen: schitterend. Ze zo van boven kunnen bekijken, en van zo dichtbij, was een feest.
Terwijl ik alles op mijn gemak bestudeerde, zag ik buren foto’s maken en voorzichtig informeren bij de politieagenten. Ouders hielden kinderen in bedwang die ongegeneerd de ramptoerist probeerden uit te hangen. Tja, ik gaf die kinderen geen ongelijk. Zo vaak staan er niet van die indrukwekkende wagens in de straat.
Schoorsteen? Kat?
De brandweermannen stonden een paar minuten rustig op straat en taaiden vervolgens af. Wat er precies aan de hand was geweest, dat kwamen we niet te weten. Het was de eerste koude dag, volgens Olle (9) was het daarom 'vast iets met een schoorsteen'. Puk (11) dacht eerder dat de kat inmiddels zélf uit de hoge boom was geklommen. Ik hield het zelf op vals alarm.
Hoe dan ook, ze vertrokken. Ik zwaaide naar de mannen en vrouwen, en naar de politieagenten, en liep naar beneden, terug de keuken in. "Er gaat misschien een hoop mis in Nederland", zei ik, terwijl ik het pieperschillen weer oppakte, "met dat vreselijk gênante toeslagenschandaal, de armoede, het personeelsgebrek, immigranten, noem maar op. Maar hoe goed en snel onze politie en brandweer in actie komen, dat is toch wel verbazingwekkend."
Manlief knikte, terwijl hij de worstjes in de pan liet glijden. Gelukkig waren er in Nederland ook nog dingen om trots op te zijn.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.