'Feestjes met de mannen en vrouwen apart: ik vind er geen klap aan'

Vrouwen. Ik vind ze heerlijk. Vrouwen zijn lief, zacht, ruiken lekker, ik kan met ze geinen, goed samenwerken, roddelen en zeuren over hoe het toch mogelijk is dat mannen die klusjes in huis niet zien of er te lang mee wachten.

Mannen. Ik vind ze heerlijk. Ze zijn groot, stoer, doen niet zo moeilijk en zijn altijd bereid je overal mee te helpen - een eigenschap van mannen die weleens wat meer aandacht zou mogen krijgen. En: ze hebben humor. Zeker op feestjes.

En daarom baalde ik toen ik het huis van vriendin Sanne binnenkwam. Want meteen was duidelijk dat het zo’n feestje was: waarbij de mannen met een biertje in hun hand bij de keuken stonden, bij de schaal chips en worstjes, en de vrouwen op de bank zaten. Zonder chips.

Feestjes waar de mannen en vrouwen gescheiden feestvieren, ik vind er geen klap aan. Want zo moest ik al die stoere, grappige verhalen van de mannen missen. Bovendien werd flirten zo ook een karig verhaal en miste ik ook nog eens de chips.

Op de leuning

Manlief liep de keuken in, ik liep vertwijfeld naar de bank. Het harde gelach kwam daar niet vandaan, maar uit de keuken. Ik baalde. Ik wilde ook lachen. Zoveel gingen we niet meer uit sinds we kinderen hadden, dus die spaarzame keren dát we op een feestje stonden, wilde ik eruit halen wat erin zat.

Ik gaf me niet zomaar gewonnen en dook niet meteen helemaal de vrouwengroep in, maar ging voorzichtig op de leuning van de bank zitten. Zodat ik vanaf daar, de periferie, alles in de gaten kon houden en alle kanten op kon vluchten, mocht het nodig zijn.

Ik rook sigarettenlucht uit de keuken komen, terwijl ik luisterde naar ene Sabine die vertelde dat ze lerares was, maar eigenlijk niets leuk vond aan het vak. De werkdruk was te hoog, die ene jongen uit haar klas was niet te houden, en de sfeer was matig. Ik vond het heel zielig allemaal, maar toch hoopte ik dat iemand me kwam redden.

Terwijl ik verveeld aan mijn jurkje plukte, bedacht ik exitstrategieën. Zou ik gewoon de oversteek wagen? Durfde ik dat? Gewoon, hop, mijn glas neerzetten en de keuken in sprinten? Zaten die mannen daarop te wachten, als ik aanschoof?

Iets grappigs meegemaakt?

Terwijl ik bedacht welke route ik het best naar de keuken kon nemen (via de wc en dan snel de keuken in voor 'handen wassen' of gewoon in een rechte lijn voor een glas water?) kwam manlief de keuken uit. "Zo, even een beetje mixen die boel", zei hij, terwijl hij met ene Menno bij ons kwam zitten.

Ha! Gelukkig! Manlief dacht er net zo over. Dit was mijn kans! Ik besloot dat een rechte lijn gewoon het makkelijkst was, sprintte de keuken in en schoof aan bij het kookeiland. "Iemand nog iets grappigs meegemaakt?", vroeg ik. En zo werd het al met al toch nog een gezellig feestje.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.