'Met comfortfood probeer ik een winterdepressie te voorkomen'

Nu de kou officieel is ingetreden en de dagen gehalveerd zijn qua licht, wil ik het liefst in een holletje van duizenden dekens kruipen met een oneindige hoeveelheid chocoladerepen. En dan zie ik iedereen wel weer rond april 2024.

Omdat dat in het echte leven niet mogelijk is, doe ik het hoogst haalbare: ik steek kaarsjes aan, trek een gezellig tafelkleed uit de kast, zet een schaal kastanjes op tafel en bedelf mezelf onder de kookboeken. Want er moet comfortfood komen. Veel comfortfood. In de hoop daarmee een naderende winterdepressie te voorkomen.

Worteltjestaartmuffins met speculaaskruiden, stoofvlees met jeneverbessen, aardappelpuree met venkel, minestronesoep, stamppotjes: ik vind dat we het nodig hebben. Zoals elk jaar vind ik ook dat we eens een keer wild moeten proberen. En dus fiets ik naar de bibliotheek voor een boek vol wildrecepten.

Als ik het boek met wildrecepten thuis doorblader, denk ik, mwah, toch een beetje heftig misschien. Dus leg ik het boek weg en scrol door mijn Insta of ik daar nog interessante wildrecepten kan opslaan, maar ik vergeet dat ik daar vooral vegetarische koks volg. En met wild schiet dat niet op. 

Geen wildboek

Dan maar even langs de boekwinkel voor inspiratie. Ik koop een nieuw boek van Jamie Oliver, het kookboek van Karsu dat al heel lang op mijn wishlist staat en een goedkoop dingetje over soepen. Een wildboek zit er niet bij. Ik geef het op, misschien kan ik me beter in soepen specialiseren. 

Heel af en toe roep ik rond 18 uur tegen de kinderen: 'Vandaag hebben we een experimentje'. Experimentjes zijn altijd spannend, want het kan bevallen, of niet. Ik haal nog meer boeken bij de bibliotheek voor experimentjes. Pompoenpuree met hazelnoten, dat klinkt zalig, zeg. Beef Wellington, ook leuk. De stapel kookboeken wordt hoger en hoger, ze puilen uit met geeltjes. 

Meteen weer vergeten

Zodra ik een van die experimentjes op tafel heb gezet, vergeet ik ’m meteen. Heel gek. "Wanneer eten we weer eens die wraps met geitenkaas?", vraagt Puk (11). "Of die gehaktballen die je uren in de bouillon laat sudderen?", wil Olle (9) verlekkerd weten. Ik denk: oh ja! Maar zelfs de meest geslaagde experimentjes krijg ik niet aan mijn vaste kookrepertoire toegevoegd. 

Daar is, naast de avg’tjes (aardappelen/vlees/groenten) op dinsdag en donderdag, de pasta op maandag, soep op woensdag en pizza of patat op vrijdag geen ruimte voor in mijn hoofd. Tegen de tijd dat ik de wekelijkse boodschappen bestel, vergeet ik die stapel kookboeken en vink ik routineus aan wat ik al eerder heb besteld.

Met een kookboek in bed

Ooit vertelde Judith Osborn op tv dat het haar grootste hobby was om kookboeken te lezen in bed. Dat vond ik toen heel gek, want kookboeken waren er toch om uit te koken? Maar nu, twintig jaar later, begrijp ik wat ze bedoelt. Kookboeken lezen, ik ben er dol op. Maar er uit koken, dat is weer een heel ander verhaal. Zelfs als het om de meest verrukkelijke comfortfood gaat.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.