'Al m'n eigenaardigheden gooi ik direct op tafel, maar zij schrikt nergens van'

"De afgelopen vier jaar kwamen mijn relaties niet verder dan een maand of acht. Langer hield ik het niet vol om de leukerd te zijn en gezellig te doen. Want dat verwachten vrouwen toch? Niemand zit te wachten op een zak aardappels op de bank."

"Mijn laatste lange relatie duurde zes jaar en is inmiddels vijf jaar geleden. Na daten, verkering en samenwonen stonden we op het punt van wel of geen kinderen krijgen. Voor mij had dat niet zo’n haast, maar ik wilde het wel. Mijn vriendin stopte met de pil, dacht ik, maar na een paar maanden ontdekte ik een strip in haar toilettas."

Lamlul als vader

"In een ruzie over iets anders haalde ik die pil aan en wierp mijn vriendin me toe dat ze het niet aandurfde, een kind met zo’n lamlul als ik. Het brak me. Niet eens zozeer het liegen, of het feit dat ik zinloos wachtte op een zwangerschap, maar dat ze zo negatief over me dacht. Dat ik te slap was om een goede vader te zijn. Te lui, te egocentrisch. Ik heb nu eenmaal veel tijd voor mezelf nodig en daar stoorde ze zich blijkbaar aan.

Ook mijn latere dates en relaties liepen stuk wanneer ik me terugtrok om even met mezelf te zijn en op te laden. Veel vrouwen zien dat als een afwijzing."

"Maar Sivan niet. Ik trof haar op een moment dat ik doodmoe was en daardoor zonder beschermingsmechanismen. Al mijn eigenaardigheden gooide ik meteen op tafel. En nog. Veel tijd voor mezelf, soms heel druk zijn en uren kunnen vertellen over films.

Een relatie zit er voorlopig niet in, hield ik mezelf voor. Een nieuwe baan en een opdoemende depressie vroegen veel van mijn tijd en aandacht, dus af en toe samen naar de bioscoop of een nieuw restaurant, dat was wel genoeg. Deze mooie vrouw, vijf jaar jonger dan ik maar minstens tien jaar wijzer, schrikt nergens van."

Klassieke opbrander 

"Tussen onze eerste vier ontmoetingen zat steeds minstens een maand en toch voelde ze meteen al heel dichtbij. Elke dag even contact, luchtig maar zuiver. Ook toen de klassieke opbrander weer kwam. Na vijf maanden was ik doodop en wilde ik graag een weekend voor mezelf, ook toen was er geen gedoe. Anders dan ik gewend was met eerdere liefdes, en precies wat ik nodig had."

"Door de ruimte die ik daardoor voelde, was mijn verlammende vermoeidheid zo weer weg en verlangde ik juist naar samenzijn. Een dag later lag ze alweer bij me op de bank, mijn recente punt van overkoken te ontleden. Want wat maakte dat ik voelde dat ik een pauze nodig had? Waarin deed ik zo hard mijn best? En waarom dacht ik dat ik dat allemaal alleen op moest lossen?"

"Bij Sivan voel ik me keer op keer veilig. Doordat ik in het begin meteen mijn ongefilterde versie heb laten zien, hebben we een basis gelegd die fijner is dan ik had kunnen vermoeden. Er is vertrouwen. Veiligheid. Juist op het moment dat ik er niet eens op durfde hopen, en niets verwachtte, was het daar. Liefde."

"Volgens Sivan komt het omdat ik zelf zoveel kwetsbaarheid toon. Maar wat heb je aan het uitstorten van je hart als de ander het niet kan ontvangen? En dat kan zij wel. Als de beste.

Dat voel ik in de grote gesprekken, maar juist ook in de dagelijkse dingen. Dat ze me een mooie pen geeft, en een boekje, om mijn gedachten te ordenen. Speciaal voor mij koffie zonder cafeïne koopt."

Lachend aan tafel

"Als ik uren vertel over iets wat haar niet meer boeit, zegt ze gewoon 'nu weet ik het wel' en is er verder niks aan de hand. Door de band die we delen en het respect dat ik voel, blijkt zo’n opmerking een grens en geen afwijzing.

Nu alles er mag zijn, voel ik me pas echt vrij. Ik voel me gezien. Mijn familie kijkt ernaar uit om haar te zien, en Sivan is al net zo nieuwsgierig naar mijn ouders en broers. En ik zit tevreden lachend in het midden aan tafel, dat weet ik zeker."

De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.