Marijke verruilde Lelystad voor Sicilië: 'Mis de directheid, niet het geklaag'

Marijke (43) reisde in februari 2008 op de bonnefooi naar Bologna om eens te kijken of deze stad leuk genoeg was om er een talencursus Italiaans te doen. Haar relatie was net uit en ze wilde iets nieuws proberen. Terwijl ze daar op Valentijnsdag op een terrasje koffiedronk, werd ze aangesproken door een politieagent, met wie ze een gezellig praatje maakte. Deze agent had echter grootse plannen: hij stelde haar later die dag voor aan een bevriende collega van hem, Emanuele. "En die vriend is nu mijn man", vertelt Marijke lachend.

Want er werd die avond samen pizza gegeten en ondanks zijn gebrekkige Engels was het een leuke ontmoeting. "We hielden contact en die zomer kwam ik terug om een talencursus te doen." Ondertussen krikte Emanuele zijn Engels op. Het begon als een vriendschap maar het werd meer. "In Nederland was het huis van mij en mijn ex verkocht, ik woonde bij mijn ouders in Lelystad en ik had niets te verliezen."

In eerste instantie reisde Marijke, die toen als stewardess werkte, veel op en neer naar Bologna. Maar toen Emanuele opperde dat hij ruimte had in zijn appartement, nam Marijke de beslissing om Lelystad gedag te zeggen en definitief naar Italië te verhuizen. "Het was echt een impulsief besluit. Ik sta er nog steeds wel eens van te kijken, dat ik dat toen zomaar heb gedaan."

Vast op een eiland

Na vier jaar in Bologna vertrok het stel naar Sicilië waar haar man vandaan komt. Ze wonen in een dorpje aan zee, vlakbij Palermo. "Het leven is hier betaalbaarder en meer ontspannen dan in Noord-Italië." Toch was het voor Marijke een heel grote stap. "Als ik alles even beu was, kon ik niet zomaar meer in de auto stappen en in twaalf uur naar Nederland rijden." Dat idee benauwde haar ontzettend.

Want ondanks het mooie weer, het wonen bij zee, de lekkere ijsjes en het gemak waarmee ze nieuwe vrienden maakte, miste Marijke Nederland heel erg. En dan niet alleen de HEMA-rookworst, een bakje kibbeling of shoppen bij de Action, maar vooral de structuur, de mensen en de Nederlandse openheid. "Mijn directheid wordt hier niet altijd gewaardeerd. Dat heeft me wel eens problemen opgeleverd. Met mijn schoonmoeder bijvoorbeeld", vertelt ze grinnikend.

Arm maar gelukkig

"Het heeft lang geduurd voordat ik me hier echt goed voelde. Ik heb me moeten aanpassen en een knop moeten omzetten." Er kwamen kinderen – twee jongens die nu 8 en 11 jaar zijn - en de liefde voor haar gezin hield haar op het eiland. "Ik besefte dat het geen zin had om bij de pakken neer te zitten en somber te zijn. Je moet er zelf iets van maken."

Dat deed ze door te focussen op de positieve dingen en dat zijn er nogal wat. "Sicilië is een arm eiland, maar Sicilianen zijn gelukkiger dan de mensen in Noord-Italië." Zo valt het Marijke op dat mensen elkaar voortdurend opzoeken. Met zijn allen buiten zitten en dan samen pizza eten. "Dan kan er zo ineens een groep van twintig man verzameld zijn."

Die spontane gezelligheid is er in Nederland veel minder, vindt Marijke. "In Nederland moet je ver van te voren afspreken om met iemand koffie te kunnen drinken. Hier is gastvrijheid juist heel vanzelfsprekend." Dan gaat ineens de deurbel en komt iemand spontaan langs voor een praatje. Of als Marijke speculaaskoekjes bakt en de buren ruiken dat dan bellen ze gewoon aan. "Er is meer saamhorigheid en mensen maken tijd voor elkaar."

Meer genieten van het leven

Een ander groot verschil met Nederland is volgens Marijke dat Sicilianen op een andere manier in het leven staan en zich niet zo snel druk maken. "Als iets tegenzit, accepteren ze dat veel makkelijker. Nederland heeft echt een klaagcultuur. Mensen hebben altijd wel iets te zeuren." En dat is op Sicilië anders. "Hier genieten mensen veel meer van het leven."

Dat genieten zit hem ook heel erg in het eten. Als je met vrienden of familie bent, komt eerst rond 18.00 uur de aperitivo op tafel: het uitgebreide borrelmoment voor het diner. "Daar moest ik echt aan wennen hoor, want na die borrelhapjes heb ik eigenlijk al genoeg gehad." Maar dan moet het echte avondeten nog komen. "En dat is dan pas na acht uur."

Niet open over emoties

Samenzijn met familie is belangrijk, maar dat wil niet zeggen dat alles dan wordt besproken. "Over emoties wordt hier amper gepraat. Mijn beide ouders zijn overleden en ik praat over hen. Dan zeg ik dat ik ze mis. Maar Emanuele heeft nog nooit gepraat over de dood van zijn vader." Waar Marijke het fijn vindt om herinneringen op te halen, praat haar Italiaanse omgeving niet over het verleden. "Ook mijn vrienden hier zijn niet heel open over hun emoties. Ik vraag er soms naar, maar ze zullen er nooit zelf over beginnen."

Mama doet hier vrijwel alles

Daarnaast is de rolverdeling binnen een gezin nog een stuk traditioneler dan in Nederland, ontdekte Marijke. "Als ik kijk naar de klas van mijn kinderen, dan ben ik een van de weinige moeders die werkt. Van de twintig moeders werken er dan welgeteld drie." Op Sicilië staat de moeder centraal in de opvoeding van de kinderen. "Mama doet vrijwel alles hier."

Dat heeft tot gevolg dat de mannen minder snel iets oppakken. "Siciliaanse vaders zijn hartstikke lief en dol op hun kinderen, maar ik vind dat Nederlandse mannen hun betrokkenheid meer in praktijk brengen." Een Siciliaanse man zal niet snel in zijn eentje iets gaan ondernemen met zijn kinderen. "Ik spoor mijn man aan om dat dus wel te doen. Met de jongens naar de bioscoop te gaan ofzo. Dat vinden ze leuk en dat is goed voor de onderlinge band."

Zo combineert Marijke het beste van beide werelden: de Nederlandse openheid en een modern gezin met de Italiaanse spontaniteit en ontspannen manier van leven. Maar er is één ding waar Marijke na al die jaren nog steeds niet aan kan wennen en dat is de Italiaanse rijstijl. "Het is de wet van de sterkste hier. Je leert heel snel om echt goed in je spiegels te kijken, want ze komen van alle kanten en iedereen duwt zichzelf ertussen."

Krassen en deuken

Een auto zonder krassen of deuken is in de Siciliaanse hoofdstad Palermo dan ook een uitzondering. "Met fileparkeren wordt je auto volledig ingebouwd en dan moet je maar zien hoe je eruit komt." Marijkes nieuwe auto was na een week al beschadigd. Dat is balen natuurlijk, maar daar kan je over mopperen als een Nederlander of je gaat er mee om als een Siciliaan. Dus Marijke lacht er maar om. "Dat hoort nou eenmaal bij Sicilië."