Freke doet aan microdosing: 'Maakt me 'n betere moeder en fijnere vriendin'
Katja Schuurman liet vorige maand op Instagram weten een liefhebber te zijn van microdosing, en zij is niet de enige. Het in heel kleine doseringen innemen van psychedelica als truffels en LSD wint de afgelopen jaren aan populariteit. Maar wat merken gebruikers nu echt van die kleine doseringen? Microdoser Freke van Nimwegen en onderzoeker Kim Kuypers vertellen. "Er zijn aanwijzingen dat mensen met ADHD of een depressie er baat bij kunnen hebben."
Sinds haar eerste microdose-ervaring is Freke van Nimwegen (37) overtuigd van de kracht ervan. "Het was in 2020, met de lockdown. Ik deed het online met een begeleide groep, acht weken lang. Ik had al zeer positieve ervaringen met 'plantmedicijnen' als ayahuasca en truffel en was benieuwd wat psychedelica me in het dagelijks leven konden bieden."
Voor Freke is het idee van microdosing dat je eraan begint met een bepaalde intentie. "Waar liggen je behoeftes en wat wil je loslaten? Ikzelf worstelde die eerste keer met mijn werk. We hadden een heel mooi bedrijf neergezet (Instock, dat voedselverspilling tegengaat, red.), maar ik merkte dat mijn eigen dagelijkse taken me al een tijdje geen voldoening meer gaven. Toch durfde ik de knoop niet door te hakken om te stoppen. Dat was in mijn hoofd gewoon geen optie."
Tót ze dus ging microdoseren met psychedelische truffels. "Ik heb in die periode heel duidelijk gevoeld dat ik mocht stoppen. Dat is wat microdosing kan doen: het helpt je om beter te voelen. Normaal gesproken word je erg geleid door je hoofd; microdosing brengt je meer in contact met je lichaam, je hart, je gevoel. Dat klinkt misschien cliché, maar dat is voor mij wel hoe het voelde. Het is alsof je je intuïtie, 'de fluisteringen' beter kunt opmerken. Je bent meer in het nu en bent je bewuster van je gedachten en emoties, waardoor je beter kunt observeren waar je behoeftes liggen."
Die eerste keer microdosing bracht Freke tot de beslissing om te stoppen met Instock. Ze bleef daarna periodes microdosen. "Elke keer weer merkte ik dat het me op een subtiele manier hielp om dicht bij mezelf te blijven en meer aanwezig te zijn bij zowel mijn werk, mijn partner als mijn kinderen."
Microdoseren met truffels
In een van die microdosingperiodes kwam ze weer tot een belangrijk inzicht: ze kon ook ánderen helpen met dit middel waar ze zelf zoveel aan had gehad. "Toen ben ik allerlei opleidingen gaan doen en er helemaal in gedoken. Inmiddels begeleid ik groepen in het microdoseren met truffels."
Zelf microdoseert ze zo nu en dan 'intuïtief'. "Ik heb het nu net een maand lang eens in de drie dagen gedaan. Dat doe ik met een bepaald idee. Ik wilde een groot event organiseren, maar merkte dat belemmerende overtuigingen me daarbij in de weg zaten. Microdoseren helpt dan om te blijven bij dat verlangen in plaats van de twijfel de overhand te laten krijgen.
Ik zie het als een duwtje in de rug, het is geen magische pil. Ik denk ook niet dat het voor iedereen geschikt is. Uiteindelijk moet je zelf het werk doen. Vaak wordt het vergeleken met fietsen op een elektrische fiets. Het geeft je ondersteuning, maar zonder te trappen gebeurt er niets."
Je 'sweet spot' vinden
Als je microdosen ziet als 'even snel iets innemen bij het ontbijt', dan mis je volgens Freke waar het echt om gaat. "Het is belangrijk dat je een relatie opbouwt met zo’n medicijn, dat je je lichaam de tijd geeft om eraan te wennen. Je moet het langzaam opbouwen om jouw 'sweet spot' te vinden: een dosering waarbij je perceptie niet verandert, maar je heel subtiel merkt dat je meer in het nu bent en beter kunt voelen."
Veel microdosers ervaren als gevolg daarvan een grotere productiviteit en creativiteit en een beter probleemoplossend vermogen. "Dingen gaan soepeler, je zit meer in een flow. Of nou ja, meestal dan – het komt ook voor dat mensen zich juist ontzettend moe voelen. Maar ook dat is dan iets wat er kennelijk uit moet, omdat je altijd maar aan staat bijvoorbeeld."
Microdosing gaat niet om de werkelijkheid ontvluchten, maar om het omarmen van de werkelijkheid, zegt Freke. "Het is niet: ik neem dit en dan voel ik me beter. Het gaat om beter leren vóélen. Je wordt je meer bewust van alles wat er is. Dus ook de lastige dingen die je normaal uit de weg gaat." Omdat dat voor sommige mensen best uitdagend kan zijn, is het volgens Freke belangrijk om het begeleid te doen, "in combinatie met Acceptance Commitment Therapie of alles wat je lichaamsbewustzijn vergroot, zoals yoga, reiki en ademwerk."
Microdosing heeft Freke naar eigen zeggen een betere moeder en een fijnere vriendin gemaakt. "Ik ben vooral veel liever naar mezelf toe, daar begint het mee denk ik. Ik handel veel meer vanuit zelfliefde en kan beter voelen waar ik echt blij van word. Dat straalt ook uit op je omgeving: wanneer je lekker in je vel zit, kun je veel meer geven."
Onderzoek naar microdosing
De ervaringen van microdosers als Freke en haar cursisten zijn veelal positief. Maar wat zegt de wetenschap over microdosing? Zijn er daadwerkelijk positieve effecten gemeten? Psychofarmacoloog Kim Kuypers, als hoofddocent verbonden aan Maastricht University, doet onderzoek naar microdosing.
"We zijn begonnen met een 'dose finding study', om uit te zoeken wat een microdosis nou precies is. We gaven proefpersonen diverse doses LSD om te zien wanneer ze iets merkten. Daaruit kwamen verschillende resultaten. Vanaf een dosis van 20 microgram rapporteerden sommige proefpersonen een betere gemoedstoestand en verbeterde hun focus bij het uitvoeren van computertaken. Ze konden hun aandacht er beter bij houden dan zonder de LSD. Ook hadden ze minder last van kou in de klassieke 'cold pressure test', waarbij je je hand in ijskoud water moet houden totdat het te veel pijn doet."
Er lijken dus inderdaad bepaalde effecten aan microdosing toe te schrijven. Maar, haast Kuypers zich te zeggen, er waren ook veel taken waarbij ze geen enkel effect vonden. "Dat is bij alle acute studies het geval. Er worden kleine dingen gevonden, zoals een verbeterde emotieregulatie, maar niet wijdverspreid. Er is geen heel duidelijk signaal dat bij een dosis van 20 mg LSD alle cognitieve processen beter gaan. In MRI’s en EEG’s is wel aangetoond dat hersengolven die samenhangen met leer- en geheugenprocessen acuut veranderen na het gebruik van microdoses psychedelica, maar er is nog veel onduidelijk."
Effect op ADHD-symptomen?
Omdat uit vragenlijsten bleek dat mensen microdosing ook gebruiken als zelfmedicatie bij ADHD en depressie, zijn Kuypers en haar collega’s daar verder onderzoek naar gaan doen. "We hebben mensen met ADHD zes weken lang 20 mg LSD gegeven, eens in de drie dagen. We hadden verwacht dat we een verbetering zouden zien van de ADHD-symptomen, maar uit de voorlopige resultaten van deze klinische studie blijkt dat niet."
Een andere, naturalistische studie gaf een heel ander beeld. Daarbij werden vier weken lang mensen gevolgd die in hun eigen omgeving microdoseerden met paddo’s, truffels of LSD om hun ADHD-symptomen te verminderen. Ze bepaalden daarbij zelf de dosis en de frequentie. "In déze studie zagen we dat de ADHD-symptomen significant afnamen in vier weken, ook bij de mensen die ondertussen Ritalin bleven gebruiken. Een interessant resultaat, maar we hadden geen controlegroep. We weten dus niet in hoeverre een placebo-effect hierin een rol speelt."
"Ik denk dat sommige mensen het zien als een quick fix voor hun mentale problemen. Maar zo werkt het niet."
Het microdoseringsveld is controversieel, zegt Kuypers. "Veel onderzoekers zeggen: de resultaten die jullie rapporteren komen allemaal voort uit verwachting. Maar er is wel degelijk meer. We zien bijvoorbeeld in het bloed dat de neuroplasticiteit verbetert, en daarvan is bekend dat het hand in hand gaat met de afname van depressieve symptomen. Op biologisch vlak gebeurt er wel degelijk iets. Maar het is niet uitgesloten dat verwachting bijdraagt aan een stukje van de genezing, zoals een placebo dat ook kan doen."
Alternatieve behandeling
Meer onderzoek is nodig. "We zitten nog met veel vraagtekens. Waarom werkt het bijvoorbeeld bij de een, maar bij de ander niet? Wat wij nu willen onderzoeken is of er bepaalde biologische markers zijn die ons meer uitleg geven over waarom sommige mensen positief reageren op microdoses LSD en anderen niet. Er zijn aanwijzingen dat mensen met ADHD of een depressie baat zouden kunnen hebben bij microdosing met psychedelica. Niet iedereen is geholpen met conventionele medicatie. Voor die groep zou microdosing een alternatieve behandeling kunnen zijn."
Tot er meer duidelijk is zou je kunnen denken: baat het niet, dan schaadt het niet. Zijn er risico’s verbonden aan het microdoseren van LSD, paddo’s en truffels? Kuypers denkt van niet. "Klassieke psychedelica zijn vrij veilige stoffen, in die zin dat ze geen afhankelijkheid creëren. Nu is het idee van microdosing natuurlijk wel dat je ze herhaaldelijk gebruikt, maar dat gaat niet gepaard met drang."
Het enige 'gevaar' dat Kuypers ziet, is dat teleurstelling op de loer ligt. "Ik denk dat sommige mensen het zien als een quick fix voor hun mentale problemen. Maar zo werkt het niet. En als het niet brengt wat je ervan had verwacht, voel je je daarna mogelijk nog slechter. Ik zeg altijd: er zijn ook andere middelen om je creativiteit te verhogen of op fysiek vlak beter te worden, en dat zijn voeding en beweging. Kijk dus vooral verder dan psychedelica."