Roger luistert zelfs bij de tandarts naar Mexicaanse muziek: 'Zo relaxt'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Roger (46) uit Utrecht schreef 'Een maand in Managuay', een boek over een fictief land in Zuid-Amerika. Voor zijn slotakkoord heeft hij een verrassende plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Adiós Amor van Christian Nodal."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"De titel spreekt voor zich, vaarwel geliefde. Dit nummer heeft niks te maken met sterven, het gaat over de liefde. Qua sfeer en melancholie vind ik het wel heel goed passen. Adiós Amor is een van mijn favorieten. Ik ontdekte dit nummer toen ik met mijn gezin een rondreis door Mexico maakte, een land waar ik van houd.
Tijdens die trektocht heb ik me zelfs een heus mariachipak laten aanmeten, inclusief hoed, riem en speciale laklaarzen. Het was niet goedkoop en ik kan het, afgezien van carnaval, nooit dragen, maar ik ben er dolgelukkig mee. Ik vind dit zúlke relaxte muziek, dat ik het vorig jaar heb laten opzetten bij een twee uur durende wortelkanaalbehandeling, en ook de tandarts vond het héérlijk."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Twintig jaar geleden reisde ik voor het eerst door Zuid-Amerika met mijn vriendin, nu mijn vrouw. Zeven maanden lang maakte ik foto’s van alles wat me opviel. Hoe een slang een gekko opat bijvoorbeeld. En hoe een man die drie kippen vasthield, rustig stond te praten. Thuis wilde ik iets met die foto’s doen, maar ik wist niet goed wat. Uiteindelijk bedacht ik een satirisch blog over een land dat niet bestond en plaatste daar af en toe een van deze foto's bij.
Al mijn ervaringen gooide ik in verhalen en berichten over Managuay, zogenaamd de laatste militaire dictatuur van Latijns-Amerika. Een land waar het elke dag veertig graden is en de halveliterblikken tequila over de toonbank vliegen. Nu heb ik er dus een roman over geschreven: Een maand in Managuay. Land van taco’s, tango’s en tanks."
"Ik ben geen macho, maar wel een avonturier."
"Iedere vijf jaar maak ik met mijn gezin een grote reis. Dat kost een hoop geld, een paar weken naar de andere kant van de wereld. Je kunt er ook een keuken van kopen, of een camper, maar ik investeer liever in herinneringen. Het moet meer zijn dan een vakantie. Juist ontdekken en ervaren. Ik ben geen macho, maar wel een avonturier.
Tijdens onze laatste reis zaten we in Mexico een dag in een zwempark en ergerden we ons dood aan een jongen met een gettoblaster, totdat hij een nummer draaide dat ik heel gaaf vond. Het bleek Aventurero van Yeison Jimenez. Heerlijk! Ik ben geen Indiana Jones, maar ik ontdek wel graag onbekend terrein, en dat avontuurlijke gevoel zit ook in dit nummer. En in mijn boek, dat is ook een avontuur. Zelfverzonnen weliswaar, maar wat geeft dat?"
Waar droom je van?
"Dit is de week dat mijn debuutroman verschijnt, dus dat is al een droom die uitkomt. Hoe mooi zou het zijn als ik ooit van het schrijven zou kunnen leven? Ik heb dit boek in de avonden en weekenden naast mijn werk als journalist geschreven, en tegen het einde drie maanden onbetaald verlof genomen.
Ook heb een hele tijd mijn wekker een uur eerder gezet en dat heeft best wat productie opgeleverd. Pas toen ik drie maanden vrij had en leefde van mijn spaargeld heb ik mijn roman kunnen volbrengen. Ik vond het fantastisch. Al op de allereerste dag van mijn verlof, toen ik met mijn kop koffie in de hand mijn studeerkamer binnenkwam, dacht ik: dit is het."
Wat is je guilty pleasure?
"Chips. Altijd al geweest. Als kind mochten mijn broer en ik één glas frisdrank en een bakje chips op zaterdag, dus toen ik ging studeren werd het meteen heel veel chips en heel veel frisdrank. Nu probeer ik het binnen de perken te houden, maar ik moet toegeven dat ik iedere donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag chips eet. Twee bakjes per avond.
Alcohol drink ik niet aan het begin van de week, op woensdag voetbal ik en daarna drink ik netjes een 0.0, maar meer dan eens zie ik ook dan mijn hand al in de chipszak verdwijnen. Ik blijf natuurlijk een aventurero, dus als er een nieuwe chipsvariant is, ben ik de eerste om die te proberen. Meestal zijn die vies.
Het liefst heb ik ribbelchips, sour cream chili vind ik heerlijk. Er worden hier thuis wel eens grappen gemaakt dat 'de muur van chips' weer in de voorraadkast ligt als ik boodschappen heb gedaan, maar wat mij betreft valt dat hartstikke mee. Van de lekkerste soort haal ik er gewoon twee. Niet zo gek toch?"
Een maand in Managuay wordt uitgegeven door Prometheus en ligt vanaf vandaag in de winkel.
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl