Claudia werd gekleineerd door haar partner: 'Door hem twijfelde ik aan alles'

"Het is nu vier maanden uit tussen Diego en mij. Als ik terugkijk op onze tijd samen, is het alsof ik naar een film kijk en dit niet mijn leven was. Alles was altijd mijn schuld. Ik was verantwoordelijk voor mijn én zijn gedrag. Als hij aan het koken was en het eten brandde aan, dan was dat mijn fout omdat ik geen duidelijke instructies had gegeven. Doodvermoeiend, en hierdoor ging ik twijfelen aan alles wat ik deed. Ik was nog maar een schim van mezelf."

"We leerden elkaar kennen via sociale media. Diego viel me op vanwege zijn uiterlijk. Hij had een knappe kop en een goed lichaam. We raakten aan de praat en ook inhoudelijk was hij leuk. Zijn berichten waren lief en respectvol, totaal niet flirterig of opdringerig. Na een tijdje belden we ook geregeld met elkaar. Diego werd een goede vriend. 

Pas na een jaar spraken we echt iets af. Hij had heel interessante verhalen over zijn leven. Ik hing aan zijn lippen en had moeite om hem in zijn ogen te kijken, want ik had gevoelens voor hem gekregen. Als een puber smolt ik weg. Daarna zagen we elkaar vaker in lunchtentjes of cafeetjes, dan hadden we eindeloze gesprekken."

Dolverliefd

"Toen de pandemie kwam, spraken we vaker bij mij thuis af. Diego leerde mijn drie kinderen kennen, dat klikte goed. We werden friends with benefits en ik zag hem zeker vier keer per week. Het werd daarna een echte relatie en ik was dolverliefd op hem. Iedereen in mijn omgeving was weg van hem in het begin. En waarom ook niet: Diego leek zorgzaam, behulpzaam en charmant."

"Zo’n twee jaar lang ging het goed tussen ons. Diego was romantisch. Als ik kookte, dekte hij de tafel alsof we in een mooi restaurant zaten. Hij luisterde oprecht als ik iets vertelde en gaf mij een goed gevoel over mezelf. Ik heb drie kinderen gekregen en was soms onzeker over mijn lichaam. Dan gaf hij een compliment en zei hij dat ik mooi was. 

Maar later in onze relatie kon hij ook ineens zeggen dat ik dan gewoon moest gaan trainen en niet zo moest klagen. Van dat soort opmerkingen raakte ik in de war: eerst was ik toch juist goed zoals ik ben?"

Net als de dominante stiefvader 

"Langzaam nam Diego steeds meer de controle over in mijn leven. De goede band die ik had met mijn ex, de vader van mijn kinderen, vond hij maar niets. Hij maakte nare opmerkingen over hem, dat mijn ex maar een sukkeltje was en niets voorstelde. En dat ik geen relatie – laat staan kinderen – met hem had moeten krijgen, want dat had Diego moeten zijn. Diego eiste al mijn aandacht op. 

Hij vond het vervelend als mijn jongste dochter aandacht vroeg, zij moest zichzelf maar vermaken, vond hij. Maar hij was toch de volwassen man? Daar kregen we dan woorden over. Diego raakte geïrriteerd als ik niet meteen naar zijn pijpen danste. Steeds meer bemoeide hij zich met mijn opvoeding. Dit herkende ik van vroeger, toen ik opgroeide met een dominante stiefvader. En juist door dit jeugdtrauma voelde ik me veilig en vertrouwd bij Diego: deze dynamiek was immers wat ik kende. Ik was zo verliefd en kon hem niet loslaten."

"Ondertussen werd onze relatie steeds ingewikkelder. Het ene moment stond Diego met zijn armen geopend om mij een dikke knuffel te geven, om mij het volgende moment, als hij er klaar mee was, hard van zich af te duwen. Dan vroeg hij boos waarom ik hem zo lang vasthield, want het was al laat, hij had honger en ik moest nog koken dus waarom had ik mijn timing nooit goed op orde – en ga zo maar door."

Twijfelen aan alles

"Ik liep op mijn tenen, want Diego kon elk moment omslaan. Vaak ging dat met stemverheffing, of hij werd ineens koel en afstandelijk om mij af te straffen voor iets wat ik in zijn ogen verkeerd had gedaan. Meestal wist ik niet eens wat precies, maar dan kreeg ik in een uitgebreide preek te horen wat er allemaal niet aan mij deugde. En dat was nogal wat, volgens Diego. 

Mijn gedachtes, mijn gevoelens, mijn leven: niets daarvan deugde, zei hij. Als ik het ergens niet mee eens was, dan was ik een bitch, een kutwijf en een pestkop. Ook zei Diego dat mijn hersenen door mijn jeugdtrauma niet volgroeid waren en dat ik daarom niet de juiste denkwijze en kennis had. Op den duur ging ik hierin geloven. Ik twijfelde aan alles wat ik dacht, zei of deed. Soms dacht ik eraan om een einde aan mijn leven te maken: als ik zo’n slecht mens was, verdiende ik het niet om te leven. Het is dat ik mijn kinderen had, zij hielden mij op de been."

Denk je aan zelfdoding?

Stichting 113 Zelfmoordpreventie: bel 113 of 0800-0113 (gratis), of anoniem via de chat op de website 113.nl 

24 uur per dag bereikbaar, 7 dagen per week 

"Er was geen ruimte voor mij en ik werd steeds stiller in Diego’s gezelschap. Dan liet ik hem maar praten, want hij wist het beter. Gelukkig woonden we nog niet samen, dat schepte nog iets van afstand. Op een dag wilde ik Diego iets vragen. Ik weet niet eens meer wat, het was iets kleins. Hij riep boos naar mij dat ik niet zo onzeker moest doen, want dat was toch allemaal nep. Toen gaf hij mij een duw. Gelukkig viel ik op een stoel die naast mij stond, maar ik schrok hier flink van. 

Zijn agressie werd nu ook fysiek. Boos riep hij dat dit allemaal mijn eigen schuld was. Hij ging weg, en ik besefte dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat hij nog een grens over zou gaan en mij ging slaan. Ik wist dat ik voor mezelf en mijn kinderen moest kiezen, dit kon zo niet langer."

Cold turkey stoppen 

"Ik heb Diego toen een bericht gestuurd en gezegd dat ik helemaal geen contact meer wilde. Daarna heb ik hem overal geblokkeerd. Dit durfde ik niet face to face te doen, omdat ik bang was dat ik er dan de kracht niet voor zou hebben en dat hij mij weer zou ompraten. 

Cold turkey met hem stoppen was een van de moeilijkste dingen die ik ooit gedaan heb, Diego was een soort verslaving voor mij. Hij heeft me later nog via een ander mailadres een mailtje gestuurd. Het kostte mij al mijn kracht om deze ongelezen te verwijderen. Ik moest hem negeren en wilde hem geen opening geven voor een charmeoffensief."

"Vaak heb ik me afgevraagd of onze liefde wel echt was. Ik heb hulp gezocht bij een psycholoog die gespecialiseerd is in PTSS om weer dichter bij mezelf te komen. Die gesprekken helpen om de spanning los te laten die zit opgeslagen in mijn lijf nadat ik anderhalf jaar op eieren heb gelopen."

Regie over eigen leven 

"Nooit meer maak ik een ander belangrijker dan mezelf. Dat klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb hier echt van geleerd. Ik was zo bang om Diego kwijt te raken, maar daardoor raakte ik mezelf kwijt. Dat gebeurt mij nooit meer. Voortaan hou ik de regie over mijn leven in eigen handen."

Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl