'Joehoe is daar iemand? Is er soms een geest in huis?'

Manlief was sporten, dochterlief naar haar kamer vertrokken met Snapchat en een bakje nootjes. Olle (9) en ik zaten op de bank toen ik het geluid hoorde. Een soort getik, een soort belletje. Buiten waren jongeren aan het kletsen, ik ging ervanuit dat het een fietsbel was, ofzo.

Maar het hield niet op. Ook niet toen de jongeren lang en breed waren vertrokken. Het irriteerde me, dat getik, dat belletje. "Wat is dat geluid toch?", vroeg ik, "Olle, hoor jij het ook?" Olle keek naar me. "Welk geluid? Ik hoor niets."

"Zet de tv eens wat zachter, want met dat gegil van die tekenfilm hoor je natuurlijk niets." Olle zette de tv zachter. Zou je net zien, geen getik of belletje te horen. Ik stak mijn vinger in de lucht. "Wacht maar even, zo meteen begint het vast weer." Olle rolde met zijn ogen. "Mag ik nu weer verder kijken?" Ik knikte.

Een paar minuten later was het weer zover. "Zie je nou, ik ben niet gek, gooi die tv uit!", zei ik opgewonden. "Hoor dan!" Olle keek me niet-begrijpend aan. "Ik hoor echt niets, mama. Echt niet." Ik twijfelde wat ik moest doen. Als ik doorging, maakte ik Olle ongerust, zoveel was zeker. Zijn blik zei genoeg, die verraadde nu al 'mama is toch niet cuckoo crazy aan het worden?'.

Klopgeest?

Daarom zei ik: 'Laat maar', en stond op van de bank om in mijn eentje op mijn gemak een rondje door het huis te doen. Was er soms een geest in huis? Een klopgeest misschien, of een tikgeest in dit geval? Het getik hield niet op. Met tussenpozen was het even stil, en dan begon het weer. 

"Joehoe is daar iemand?", zei ik tegen niemand (of die tikgeest) in de gang en ik verklaarde mezelf voor knettergek, maar ik moest toch wat? Het geluid zou uit zichzelf niet gaan stoppen, zoveel was inmiddels wel duidelijk.

Ik keek in de gang, in de tuin (misschien kwam het toch van buiten?), boven (misschien was het Puk die harde muziek had aanstaan, maar die lag zoals gewoonlijk op haar bed te dweilen met oortjes in), en liep weer naar beneden.

"Wat is er, mama? Hoe laat is papa thuis?" Daar was het. Een beginnend vleugje angst bij Olle. "Niets, ik zal het wel verkeerd hebben gehoord", loog ik. "Kom, we gaan samen First Dates kijken. In de app zocht ik naar de meest recente aflevering en hielp Olle onder de fleecedeken, zodat hij alvast warm en relaxed werd en het naar-bed-breng-proces vlekkeloos zou verlopen. 

Probleemloos naar bed 

Daarna liep ik nog even naar de keuken voor een kop thee en plugde mijn telefoon in de lader. "Verdomd! Zie je nou wel! Ik was niet gek! Die geest bleek hier te bivakkeren! Olle, je hebt de tablet aan laten staan. Dat is wat ik hoor, een of ander spelletje."

"Sorryyyy", zei hij en sprintte naar boven. Het naar-bed-gaan-proces verliep die avond probleemloos en wondersnel. Daar had de tikgeest wel voor gezorgd.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.