We liggen er weer uit, en dat is niet prima: 'Schijtscheids'
Het EK is weer voorbij. Voor Oranje en alle supporters althans. Over deze bittere waarheid moesten velen deze week iets kwijt op sociale media. RTL Nieuws-redacteur Lisanne van Sadelhoff probeert erachter te komen waarom deze gebeurtenis afgelopen week zoveel losmaakte.
Zo groot als de verrassing was dat 'we' de halve finale zouden halen, zo groot was de verrassing vervolgens dat we er weer uit lagen. Dat is wat een sprankje hoop doet, zo lieten ook de reacties op sociale media zien, de afgelopen weken. Hoop stijgt exponentieel, met elke wedstrijdwinst, en slaat vervolgens vaak over naar overmoed.
'Vooral als het om voetbal gaat, is het glas of halfvol, of halfleeg. Geen middenweg', schreef iemand. Dat was één reactie van de duizenden Nederlandse bondscoaches die na de wedstrijd Facebook en Instagram trakteerden op een gratis analyse, alsof iemand tegenover ze zat tijdens de wedstrijd en zei: 'Weet je wat jij moet doen? Jij moet het eens allemaal gaan opschrijven.'
'Even je hart gelucht, poes?', schreef iemand onder een reactie van haar vriendin die een niet nader te herhalen scheldkanonnade had opgetekend. 'Verdomme ja', was de reactie van de vriendin daar weer op. 'Was nodig, deze wedstrijd sloeg nergens op, láátste minuut een tegengoal.'
Voorkeur voor Engelse drop
Verder was de penalty onterecht, een aantal vrije schoppen voor Engeland onterecht, en wij hadden juist die en die minuut een vrije schop moeten krijgen. Wie denkt dat de druk op profvoetballers groot is tijdens een EK, moet eens naar deze analyses kijken.
Als er gewonnen wordt: dan was het team gewoon goed. Maar bij deze wedstrijd had de scheids 'stront in zijn ogen', had hij 'van tevoren al bedacht wie de wedstrijd zou winnen', 'ging zijn voorkeur duidelijk uit naar Engelse drop in plaats van onze muntdrop'. 'Schijtscheids' is een alliteratie die opvallend veel voorkwam.
Maar wat ook voorbij kwam: 'Doe je oranje bril af, en kijk even naar de vorige wedstrijden. Zeg nou eerlijk: die waren niet best.' En: 'Engeland was gewoon beter.' De mensen die vonden dat Oranje gewoon ruk had gespeeld, spraken overigens niet over 'wij' maar 'zij' – detail.
Supporter zijn is eigenlijk een erg heldere aangelegenheid. Of je wint, of je verliest. Er zit niets tussenin. Verliezer zijn is vervolgens een even zo heldere aangelegenheid: of je kan goed tegen dat verlies, of niet. 'Dit zijn allemaal mensen die valsspelen met ganzenbord zodra ze de kans krijgen', schrijft iemand onder de reacties waarin de scheids of Engeland wordt afgefakkeld. En daar weer iemand onder: 'Het spelletje 'Mens Erger Je Niet!' kennen ze vermoedelijk al helemaal niet'.
De goede verliezers hebben het over 'wij' en doen nog twee andere dingen: A) ze erkennen het in hun ogen terechte verlies en zijn B) hoopvol voor de volgende keer.
En bij de aller-allerbeste verliezers (een handvol slechts), valt ook een vleugje trots te bespeuren. 'We zijn zo ver gekomen', 'we waren zo dichtbij', 'we hebben het zo goed gedaan', 'we konden door onze spelers die cup ineens rúíken'.
En daar zit de onderliggende pijn die zowel de goede en de slechte verliezers voelen. Het was zo heerlijk om te mogen hopen.