'Een kerstboom in huis halen voor de Sint het land uit is? Schandalig!'

Ook maar dénken aan Kerstmis voordat de goedheiligman keurig en wel de boot terug naar Spanje had gepakt, was een gotspe. Dat was er van huis uit al vroeg bij me ingeramd. Eerst dienden we ons te laven aan schoenen, sinterklaasliedjes en surprises, voor we onze honger naar Jingle Bells mochten stillen. 

Die regel nam ik over, stellig overtuigd dat dat voor iedereen in het gezin het beste was. Toch begon mijn zelf opgelegde regel dit jaar te schuren. Waar dat aan lag, wist ik niet precies. Misschien omdat het zo snerpend koud was geweest dat ik het gevoel had dat we de herfst integraal hadden overgeslagen - op een weekje paddenstoelen spotten na. Misschien was het een poging om aan alle ellende in de wereld te ontsnappen. 

Wat ook goed mogelijk was, was dat de sfeer er gewoon niet echt in kwam. De kinderen geloofden niet meer, we negeerden de intocht en het Sinterklaasjournaal (wat volgens Olle (10) geen gemis was, want hij had op school gehoord dat de boot was gezonken en dat alle pakjes kwijt waren. Hoeveel drama kon een kind handelen in zijn jonge leven?). 

Puk (12) en Olle hoorden bovendien geen pieten meer op het dak en waren zelfs te lethargisch om hun schoen te zetten. De sintspanning was er, kortom, wel zo’n beetje af. 

Michael Bublé op repeat

Ik vergat zelfs cadeaus te kopen en een toffe surprise te bedenken, vond het opeens allemaal gedoe. Diep van binnen verlangde ik naar familiefilms vol magie, de Coca-Cola-reclame (ook al las ik dat het een draak van een reclame was dit jaar vol tenenkrommend AI-beeld) en glimmende ballen. Ook betrapte ik mezelf erop dat ik Michael Bublé per ongeluk al op repeat had gezet.

Vriendin Anne, mijn partner in crime als het gaat om dit soort dilemma’s, had er dit jaar al net zo’n moeite mee als ik. Zij had al meerdere kerstfilms achter de kiezen en vertelde fluisterend aan de telefoon dat ze stiekem lichtjes had opgehangen en her en der een extra kaarsje had neergezet. "Ik trek de grens bij de boom", zei ze. "Die staat in de schuur te wachten." Een kerstboom in huis halen vóór Sinterklaas vond haar man een schande. Ze wist zich maar nét te bedwingen.

Ik hing op met nieuwe tips voor leuke kerstfilms en besloot net als Anne in te zetten op een vervroegde kerstintroductie. Manlief deed graag mee en hing zingend verlichting in de tuin, met een nieuw systeem waarbij de lichten automatisch inschakelden bij zonsondergang. Puk hing de krans aan de voordeur, ik legde een gezellig kleed op tafel. Olle maakte de boel af met de nieuwe prachtige goudkleurige kaarsen. 

Gemoedelijke tussenfase

Tevreden keken we naar het resultaat. Het was goed zo. Nog niet écht kerst, maar een gemoedelijke tussenfase, waarbij de verlanglijstjes aan het prikbord hand in hand gingen met minimale versiering. Beetje schoen, beetje glitter, niets meer aan doen. Zo kwamen we de gure tijden wel door. 

Gotspe of niet.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.