'Zalig kerstfeest? De sfeer in de winkelstraat was bijzonder grimmig'

Ik hád er nog aan gedacht. Om gewoon niet te gaan. Om te wachten tot tweede kerstdag, omdat de supermarkt dan ook open was en er geen hond kwam. Dus schappen vol. Toch deed ik, in een vlaag van verstandsverbijstering, iets anders. Ik ging de winkelstraat net voor kerst tegemoet.

Want al had ik de boodschappen keurig voorbereid en zoveel mogelijk al in huis, toch waren er nog wat dingen nodig om het kerstdiner af te maken. Dingen die ik bij het samenstellen van eerdere boodschappenlijstjes over het hoofd had gezien en die toch nog leuk waren aan de kerstdis. Ingrediënten en elementen die niet konden ontbreken op tweede kerstdag. En dus ging ik moedig op pad. 

Al na één rondje geen parkeerplek kunnen vinden, had moeten betekenen: ga naar huis. Geef het op. Laat maar, met dat extra doosje hulstchocolaatjes, laat maar, met zelfgemaakte dillesaus, laat maar, met dat leuke tafelkleed. Maar in een vlaag van verstandsverbijstering deed ik iets anders: ik deed nog twee rondjes. 

Een slagveld

Het leek wel een slagveld, op straat, en dan was ik nog niet eens een winkel in geweest. Dubbel geparkeerde auto’s, bakfietsen op parkeerplekken, ruziënde mensen om die bakfietsen en bestelbusjes op de verkeerde plek. 

Bij de bibliotheek zag ik een gaatje: er waren wat paaltjes weg op de plek waar die vrijdag nog een soort hijskraan had gestaan. Net voor ik mijn auto erin wilde zetten, pakte een voorbijganger een paaltje en plaatste die op de parkeerplek. Ik keek hem vragend aan. "Die paaltjes staan er niets voor niets, hè?". schreeuwde hij. Ik zwaaide hem zenuwachtig gedag. Een parkeerplek zat er niet in deze middag, zoveel was duidelijk. 

De bieb, het tafelkleed en doosje hulstchocolaatjes schrapte ik ter plekke van mijn lijstje. Ik zou alleen nog even naar de buurtsuper voor ingrediënten voor verse dillesaus. Voor het schap kruiden ging het mis. Er was nog één zakje dille, het werd uit mijn handen gegrist door een man die een kop groter was dan ik.

Hij was weg voor ik er erg in had en ik sprintte naar huis. "Ik doe nooit meer boodschappen, ze bekijken het maar. Waar slaat dit op? Alsof we niet aan vrede op aard maar aan een oorlog beginnen, zo gefuckt doet iedereen."

Drie dagen gourmetten

Olle (10) gaf me een aai over mijn bol, Puk (12) kwam naast me zitten. "We doen eerste kerstdag nog wel even boodschappen", suste mijn man, en zo niet dan eten we toch lekker zalm zonder dillesaus? Lekker belangrijk. We hebben nog een grote pot mayonaise staan. "En misschien kunnen we volgend jaar wel gewoon drie dagen achter elkaar gourmetten?", opperden de kinderen. Dat vond ik een geweldig plan. 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.