Door een auto-immuunziekte kan Judith niet werken: 'Ik ben pas 30, ik wil iets dóen'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we 'm graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Judith (30) uit Zaandam was kleermaker bij Defensie. Door een auto-immuunziekte kan ze nu even niet meer werken. Voor haar slotakkoord heeft ze een bijzondere plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Let it be van The Beatles."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Dit nummer is al vijftien jaar verbonden met het leven en verlies. Ik hoorde het toen mijn oma overleed en dacht: dit is het. Ik luisterde het weken achter elkaar totdat ik het niet meer kon horen vanwege het oprakelend verdriet. Mijn oma overleed aan medische mankementen en mijn opa overleed kort daarna, aan een gebroken hart."
"Bij dat laatste kon ik me toen nog niet veel voorstellen, maar nu ik ouder ben begrijp ik rouw beter. En liefde ook. Een paar jaar na het overlijden van mijn opa en oma kreeg mijn oom kanker, opnieuw vond ik steun in dit liedje. Na zijn overlijden heb ik de zin 'speaking words of wisdom, let it be' op mijn rug laten tatoeëren, omringd door paardenbloemen en zwaluwen. Elk vogeltje op mijn rug staat voor een persoon die mij is ontvallen. Dit jaar komt daar weer een zwaluw bij. Op tweede paasdag is mijn moeder na een lang ziekbed overleden aan de gevolgen van kanker. Ook toen luisterde ik veel naar Let it be, daarom wil ik dit nummer ook graag op mijn eigen uitvaart laten horen."
En wat zegt het nummer over je leven?
"Een paar jaar geleden ging ik op mijn werk door mijn rug. Pijnlijk, maar kon gebeuren, dacht ik. Na maanden geduld, rust en fysio ging het niet over. Uiteindelijk bleek het een auto-immuunziekte te zijn, de ziekte van Bechterew. Mijn wervels maken bot aan dat er niet hoort te zitten. Een soort haakjes, wat resulteert in pijn, vermoeidheid en stijfheid. Hoe slechter het weer, hoe slechter het gaat. Het is elke keer weer een verrassing of ik springend uit bed kom of me nog een keer omdraai. Daar kan een baas natuurlijk niks mee, maar ik zou graag weer aan de slag gaan. Ik ben pas dertig! Ik heb me nu aangemeld voor vrijwilligerswerk in de bibliotheek, maar daar heb ik nog niks van gehoord."
"In september 2021 kreeg ik te horen dat ik ziek was en op datzelfde moment bleek dat mijn moeder een grote tumor in haar longen had. Ze is slechts 68 jaar geworden. Alle zorg in die tijd ging uit naar mijn moeder. Dat is niet erg, maar het betekende dat er geen ruimte was voor mijn ziekte. Ondertussen kwam ik veel aan door de medicijnen en kreeg ik flashbacks naar het pesten tijdens mijn schooltijd. Vrienden heb ik altijd weinig gehad, ik ben meer op mezelf. Ik ben in therapie gegaan en daar heb ik veel aan gehad. Accepteren is nog steeds moeilijk, maar ik kan wel zeggen dat ik kalmer ben geworden. En ik heb een mooi doel voor het nieuwe jaar: nieuwe vriendschappen sluiten."
"Het zou een droom zijn een succesvol ontwerper te worden"
"Je ziet aan mij niet dat ik ziek ben, je ziet alleen dat ik dik ben. Dat levert weleens vooroordelen op. Met daten bijvoorbeeld, maar ook gewoon op straat. Het is lastig dat mensen niet begrijpen hoe ik me voel en wat mijn ziekte met me doet. Gelukkig heb ik veel steun van mijn pa. Hij helpt me in huis en brengt me altijd als ik ergens ver weg moet zijn, ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Ik ga ook vaak naar mijn zus, of even langs de kringloop. En ik ben veel gaan sporten, wat heel fijn is. Ik ben al tien kilo afgevallen en merk vooral hoe fijn bewegen is voor mijn gemoed. Accepteren dat ik ziek ben is nog steeds lastig, maar ik blijf zoeken naar manieren die mijn leven wat makkelijker en mooier maken. En als daar een leuke man bij aanhaakt, dan is 'ie zeker welkom."
Waar droom je van?
"Naast mijn baan bij Defensie maakte ik ook trouwjurken en galajurken. Dat vond ik geweldig. Het zou een mooie droom zijn om een succesvol ontwerper te worden, maar de realiteit is dat ik me op dit moment alleen druk maak om mijn gezondheid. Ik hoop dat die zo stabiel mogelijk wordt, zodat ik weer wat richting kan geven aan mijn leven."
Wat is je guilty pleasure?
"Ik vind het nog steeds heerlijk om Pokémon te spelen op mijn oude gameboy. Daar kan ik echt dagen zoet mee zijn. Ideaal om even te ontsnappen aan de realiteit. Door mijn ziekte doen mijn rug en heupen heel vaak zeer, maar mijn handen hebben gelukkig nooit ergens last van, waardoor ik vaak een potje kan spelen. Ik heb een hele collectie spelcomputers: elke generatie ligt hier, maar mijn oude gameboy blijft m'n lievelings."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.