De dood van moederfiguur Dieuwertje Blok maakt ons voor even eensgezind
Dieuwertje Blok overleed afgelopen zondag. Hoewel bekend was dat de geliefde presentatrice niet meer beter zou worden, kwam haar dood als een grote schok. Door de vele reacties leerden we een Dieuwertje kennen die zoveel meer was dan de presentatrice van het Sinterklaasjournaal, ziet RTL Nieuws-redacteur Lisanne van Sadelhoff.
De dood doet, hoe aangekondigd die ook is, toch schrikken. Vooral als de dood een lief en wijs en mooi iemand plukt. Zomaar, op een zonnige dag – veel te zonnig voor de dood. Presentatrice Dieuwertje Blok had al enige tijd geleden aangekondigd dat ze niet meer beter zou worden.
Toen maandag bekend werd dat ze afgelopen zondag is overleden, op 67-jarige leeftijd, was dat 'toch heel erg schrikken', voor veel mensen. 'Jeetje, ik schrik hier enorm van', 'wat heftig', 'och, wat verdrietig zeg', 'heel Nederland is zich rot geschrokken, denk ik'.
En ook was daar het cliché: 'Wat is het snel gegaan'. Als het om de dood van lieve mensen gaat, zoals Dieuwertje Blok, dan kan het ons niet traag genoeg gaan: blijf maar weg, stomme dood, of neem op z’n minst een enorme omweg.
Ineens deden mensen op sociale media iets wat ab-so-luut niet kenmerkend is voor sociale media: ze waren eensgezind. Ze vonden allemaal Dieuwertje Blok een fijn mens, een leuk mens, een lieverd, iemand die je wel in het echt zou willen leren kennen.
Veel verschillende Dieuwertjes
Er werd verwezen naar het School TV Weekjournaal, naar het Sinterklaasjournaal. Maar we leerden via elkaar ook een andere Dieuwertje kennen: een Dieuwertje die heel open en oprecht over haar Joods-zijn spreekt in een interview met Natascha van Weezel, een Dieuwertje die uiterst respectvol voor de serie Blokletters vrouwen interviewt die niet kunnen lezen, een Dieuwertje die vol overgave meedeed aan het programma Sterren op het doek, een Dieuwertje die zich hard maakte voor het Wereld Natuur Fonds, een Dieuwertje die met haar fijne luisterstem vol verve over klassieke muziek praatte in het radioprogramma Podium.
'Heel veel Dieuwertjes die we hebben gezien', schrijft iemand. 'En ze heeft zo veel harten gestolen.'
'Ze was voor heel veel mensen een soort moederfiguur', werd er gezegd – waarop iemand anders reageerde met de woorden dat het mooi is dat we met z’n allen rouwen, maar dat haar gedachten toch vooral uitgaan naar de mensen van wie Dieuwertje écht de moeder was. Of de collega. De partner. De zus. De nicht. De buurvrouw. De vriendin.
Oog voor particulier verdriet
Want het gevaar is dat als iemand collectief geliefd is, dat er wordt vergeten dat er ook nog iets is als particulier verdriet, gebaseerd op wat iemand buiten de spotlights betekende. Zo vatte iemand het mooi samen: 'Er waren mensen die haar echt in hun leven hadden, wat een geluk hebben zij gehad, en wat een verdriet moeten zij nu voelen.'
Klik hier voor meer Lifestyle.