Even. Helemaal. Niets. Deze vrouwen laten af en toe hun gezin thuis en gaan alleen op vakantie

"Na een week heb ik meestal wel weer zin om naar huis te gaan"

Diana van Dijken (42) gaat minimaal vier keer per jaar alleen op vakantie. Ze heeft drie zonen van 11, 15 en 18 jaar.

"Toen onze middelste zoon nog een baby was, ging ik voor het eerst alleen weg. Hij kwam ter wereld met een aangeboren hartafwijking en dat hakte er bij ons behoorlijk in. Omdat ik gillend gek werd thuis, heb ik op een willekeurige dinsdag in allerijl mijn biezen gepakt en heb ik mijn intrek genomen in een studiootje in Amsterdam.

Ik móést er even tussenuit, voor mijn gevoel kon ik niet anders. Ik had het echt even nodig om niet verantwoordelijk te zijn voor wat er thuis gebeurde. Mijn man en ik zeggen weleens met een gekke bek tegen elkaar dat dat een vluchtpoging van me was." 

Tien dagen weg 

"Daar in Amsterdam merkte ik hoe ontzettend lekker het is als je een paar dagen met niemand rekening hoeft te houden. Sindsdien doe ik het vaker. Ik ga nu al bijna vijftien jaar meerdere keren per jaar alleen weg. Dat bevalt érg goed. Ik probeer het minimaal eens per kwartaal te doen, en liefst nog wat vaker. 

Zo nu en dan combineer ik het ook met mijn werk. Dan heb ik bijvoorbeeld een congres in een buitenlandse stad en dan plak ik er nog een paar nachtjes achteraan voor mezelf. De ene keer ga ik een paar dagen weg, de andere keer wat langer. De langste periode dat ik weg ben geweest was tien dagen, naar Curaçao. Na een week heb ik meestal wel weer zin om naar huis te gaan."

"Ik ben al meerdere keren in mijn eentje naar Londen geweest, ga elk jaar wel een keer naar Vlieland en heb al veel Nederlandse steden bezocht. Ik ga ook vaak naar de kust, lekker naar Noordwijk, Katwijk, Scheveningen, of juist naar een boshuisje in Putten of Harderwijk. 

Als ik zin heb om van alles te ondernemen ga ik naar een stad, als ik behoefte heb aan rust kies ik eerder voor een huisje in de natuur. Dan neem ik een stapel boeken mee en ga ik veel wandelen. Ik ga ook gerust in mijn eentje uit eten of naar de bioscoop. Veel mensen vinden dat raar, ik vind het heerlijk. Lekker mensen kijken. Ik slaap uit, eet precies waar ik zelf zin in heb, ga shoppen als mijn pet ernaar staat. Meestal neem ik mezelf heel weinig voor en geniet ik er vooral van dat ik niets hoef."

Even niet zorgen 

"Het is zó fijn om even niet voor anderen te hoeven zorgen. Dat is voor mij de belangrijkste reden om alleen weg te gaan. Ik heb drie ongelooflijk lieve en leuke kinderen, maar als ik in de buurt ben, willen ze om de haverklap iets van me. 'Mama, ik kan mijn voetbalschoenen niet vinden.' 'Mama, mag ik dit?' 'Mama, kun je dat?' Het is een verademing om daar even van weg te zijn. Om even de stilte te kunnen omarmen ook, want dat lukt vaak niet met drie jongens in huis. 

Mijn man zou nooit alleen weggaan, hij heeft daar minder behoefte aan. Hij gaat eens per jaar met zijn vrienden een weekend weg, en verder zijn zijn solotrips vooral werkgerelateerd. Ik gun hem zijn tripjes, hij mij de mijne."

"De eerste paar keer dat ik wegging, had ik de neiging een complete planning voor ze uit te schrijven. Nu de kinderen wat ouder zijn gaan ze meer hun eigen gang en is het makkelijker. Als ik er niet ben, gaat mijn man met de jongens 'mannendingen' doen. Karten of lasergamen, van die dingen waarvan zij denken dat ik ze toch niet kan of leuk vind. 

Ze vinden het dus wel prima als ik wegga. Ze zijn het inmiddels gewend en weten dat ik over het algemeen gezelliger weer thuiskom. Ik vind het belangrijk om ze bij te brengen hoe belangrijk het is om te doen waar jij je goed bij voelt. Ook als anderen daar wat van vinden."

Commentaar

"Want ja, de buitenwereld vindt er van alles van dat ik af en toe de boel de boel laat. Vooral als je dat als moeder doet, is mijn ervaring. Die eerste keer hadden veel mensen er commentaar op dat ik in mijn eentje wegging, terwijl niemand het gek vond dat mijn man naar San Francisco ging toen de jongste een baby was."

"Het is vooral onbegrip volgens mij; mensen kunnen zich niet voorstellen waarom je dat zou willen. 'Wat doe je dan als je alleen weggaat?', vragen ze. 'Vind je man dat wel goed?' 'Mis je de kinderen dan niet?' Als ik heel eerlijk ben: nee. Ik denk weleens aan ze, maar ik heb geen heimwee ofzo. 

Ook op het feit dat ik 'dat geld allemaal aan mezelf uitgeef', krijg ik weleens commentaar. Dat hoort blijkbaar niet als je een gezin hebt. Terwijl het heus niet ten koste gaat van onze gezinsvakanties; het is niet of-of, maar en-en. En ik realiseer me heus dat dat een enorme luxe is. 

In juni ga ik een midweek naar Londen en daar kijk ik al weken naar uit. Heerlijk, weer even alleen. Daarna kan ik er weer een paar maanden tegen. Ik denk dat veel ouders – vooral moeders – er baat bij zouden hebben voor hun mentale gezondheid. Even weg van het thuisfront, daar knap je echt van op."

"Niets overleggen, doen waar ik zin in had. Volgend jaar wil ik weer"

Marjanne Dijkstra (44), moeder van drie kinderen (9, 12 en 14 jaar), is vorig jaar voor het eerst in haar eentje weggeweest. Dat was voor herhaling vatbaar. 

"Ik had al langer de wens om er even zonder man en kinderen tussenuit te gaan. Nadat ik mijn zus was verloren, werd die behoefte nog groter. Ik spaarde al een tijdje voor een trip naar New York. In eerste instantie was ik van plan om met iemand anders te gaan, maar toen dat allemaal ingewikkeld bleek, dacht ik: weet je wat, dan ga ik alleen. 

Mijn man vond het prima. De kinderen sputterden ook niet tegen, die zeiden gelijk: mooi, dan eten we elke dag pizza of patat. Mijn man kan prima koken, maar in de praktijk doe ik het meestal. En als ik eens een avond niet mee-eet, zorg ik dat er bijvoorbeeld wat pastasaus klaarstaat. Nu dacht ik: zoek het uit, bedenk het maar. En dat gaat natuurlijk ook best. Dan eten ze inderdaad maar wat vaker fastfood – wat zou het."

"Ik weet niet of ik het ook zou hebben gedaan toen de kinderen nog klein waren. Toen vond ik het al niet fijn om één nachtje weg te zijn. Ze zijn dan nog zo hulpbehoevend dat je het gevoel hebt dat je de ander er niet mee kunt opzadelen. Nu ze zichzelf wat meer redden, speelt dat minder. 

Grappig hoe je als moeder toch vaak het eerste aanspreekpunt bent van je kinderen. Zelfs wanneer je 6.000 kilometer verderop zit, kennelijk. Terwijl ik midden in New York liep, belde de oudste of ik wat geld kon overmaken voor een jurk die ze wilde hebben. Ik vroeg waar papa was. Zegt ze: 'Die zit naast me op de bank'. Nou, vraag het hém dan even."

"Ik heb niet het idee dat de kinderen me verschrikkelijk hebben gemist. Toen ik er eentje belde op het moment dat ik naast het Vrijheidsbeeld stond, zoals ik had beloofd te doen, zei hij: 'Ja leuk mam, maar ik was eigenlijk een spelletje aan het spelen.'

Zelf had ik ook geen heimwee. Ik vond het echt heel relaxed, zo in mijn eentje. Ik kon mijn eigen dagen indelen zonder met iemand rekening te hoeven houden. Niets overleggen, gewoon doen waar ik zin in had. Volgend jaar wil ik weer." 

Iedereen aanraden

"Mijn man is kortgeleden ook een weekendje weggeweest. Die ging naar een huisje in Drenthe; hij houdt van vogels kijken. Hij was bang dat hij zich zou gaan vervelen in zijn eentje, maar hij kwam blij verrast terug. 'Het was echt heerlijk', zei hij haast verbaasd. 'Ik zei het toch!', reageerde ik. Als het lukt willen we ze er wel in houden, die tripjes alleen. Ja, ik kan het iedereen aanraden. Ik denk dat het heel goed is voor je mentale gezondheid om soms wat tijd alleen met jezelf door te brengen."

"Het zou normaal moeten zijn om in je eentje op reis te gaan"

Raimke Groothuizen (39), moeder van een 9-jarige dochter en drie bonuskinderen (7, 9 en 11), probeert er ieder jaar een week alleen op uit te gaan.

"Als tiener ging ik er al graag in m’n uppie op uit. Ik vond het lekker om alleen te zijn, in mijn eentje nieuwe dingen te ontdekken. En dat is zo gebleven. Toen ik net moeder was, ben ik een aantal dagen naar Berlijn geweest voor een event. Ik merkte dat het me heel goed deed om even weg te zijn van man en dochter. Voor hem, inmiddels mijn ex, is het nooit een issue geweest. Hij had zelf de behoefte niet, maar vond het prima dat ik soms even tijd voor mezelf nam. En dat vindt hij nog steeds.

Mijn huidige partner moest er wel even aan wennen. Hij vond het een beetje gek dat ik behoefte had aan vakanties alleen, maar wilde me toch die ruimte geven. Ik denk dat hij die behoefte misschien ook wel heeft, maar die nog niet bij zichzelf heeft ontdekt. Voor mij is het in de huidige situatie ook makkelijker om in mijn eentje weg te gaan. Hij heeft drie kinderen met zijn ex, en daardoor minder ruimte voor zichzelf. Ik snap dat, al zou ik het in zijn geval juist nog harder nodig hebben." 

"Mijn omgeving is het inmiddels wel van me gewend dat ik er geregeld even tussenuit ga. Ik ben stronteigenwijs, dus als ze het niets zouden vinden zou ik het misschien zelfs expres doen. Anderen hebben er toch niets mee te maken? Ik kan gewoon erg goed met mezelf zijn, en vind het vooral fijn dat ik in mijn eentje kan acteren op wat ik voel. 

Als ik honger heb, hoef ik met niemand af te stemmen of we gaan eten. Als ik moe ben, kan ik gewoon naar mijn hotel gaan voor een middagdutje, zonder 'toestemming' te hoeven vragen. In mijn eentje kan ik dicht bij de behoeftes van mijn eigen lijf blijven. Bijkomend voordeel is dat er niemand boos op me wordt als ik weer eens verdwaal, want dat gebeurt me vaak."

Weg van de dagelijkse prikkels

"In de afgelopen jaren heb ik mijn weekjes weg gecombineerd met projectjes. Zo ben ik een jaar of drie geleden een week Spaans gaan leren in Valencia, en liep ik een jaar daarna met een boekidee rond in Madrid. Daar zat ik op een terras met een notitieboekje een beetje voor me uit te dromen.

Ik merk dat mijn creativiteit veel meer stroomt wanneer ik weg ben van de dagelijkse prikkels. Creativiteit heeft nu eenmaal ruimte nodig, en die is er veel meer als je alleen met je eigen gedachten bent. Zo heb ik in Bilbao vorig jaar ook een deel van een boek geschreven. Ik ben dus niet per se de hele dag aan het chillen, het gaat vooral om het even niets hoeven en kijken wat er komt."

"Ik merk dat ik na zo’n vakantie alleen echt zen terugkom. Na een vakantie met de kinderen is dat wel anders. Die vakanties zijn óók heerlijk, maar ik kom er over het algemeen niet van tot rust. Daarom gun ik mezelf die reisjes alleen; ik vind dat ik het verdien om af en toe mijn batterijtje op te laden. Ik vind mezelf net zo belangrijk als ik mijn kinderen en partner vind. 

Het wordt tijd dat dit wordt genormaliseerd. Het zou normaal moeten zijn om in je eentje op reis te gaan of überhaupt ergens heen. Ik ga in mijn eentje ook graag naar de bioscoop of een museum. Daar is niets geks aan. Je leert jezelf nergens beter kennen dan wanneer je je ergens alleen moet redden. In deze tijd, waarin we altijd maar aanstaan, is bij jezelf inchecken extra belangrijk."

Naar zee

"Dit jaar ga ik een weekje naar Nice. Ik heb bewust iets bij zee gekozen, omdat ik merk dat ik alleen al van de geur en het geluid ervan relaxed word. Misschien ga ik weer aan een boek werken, misschien ook niet. Ik ga er lekker ongedwongen in en zie wel of het lukt."

Klik hier voor meer Lifestyle