Chantalle luistert naar haar lijf: 'Anders word je een slaafje van je brein'

Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid? 

"Zoutelande van Bløf."

Waarom juist dit nummer?

"Zoutelande ís Zeeland, de plek waar mijn man vandaan komt en waar ik nog altijd graag ben. Als kind al bracht ik er mijn eerste vakanties door, en had er ook mijn eerste liefdes. Het nummer roept precies dat gevoel op: met z’n tweeën in een huisje aan zee, puur natuur, echte liefde, meer heb je niet nodig. Ik houd van het ritme van het lied en van de beelden die het oproept. Het voelt als vrijheid. Even samen ontsnappen aan alles, terug naar wat écht telt."

Wat zegt het nummer over je leven? 

"Ik ben ook zo iemand: de natuur in, spontaan op pad, lekker op gevoel. Het geluk zit voor mij niet in strakke plannen, maar juist in het laveren door het leven. We zitten zo vaak in ons hoofd, vast in schema’s en to do’s, dat we vergeten dat we ook een lijf hebben. Een lijf dat de hele dag signalen geeft over hoe het écht met je gaat, hoeveel energie je nog hebt, en wat je beter even kunt laten. 

Maar je brein is slim, het komt met tienduizend smoesjes om je niet te laten luisteren. 'Zeg maar ja', terwijl je eigenlijk 'nee' voelt. Ik hou ervan om dat spel tussen brein en biochemie te ontrafelen en daar de regie op te pakken. De wisselwerking tussen brein en biochemie is bepalend voor je energie. Dit zie je bijvoorbeeld terug bij angst maar ook bij bevlogenheid. Omdat ons brein voortdurend op zoek is naar beloning, naar dat lekkere gevoel van dopamine en endorfine, blijven we vaak maar doorgaan, ook al is de batterij ver leeg."

"Ik ken mensen die gaan op zoek naar een quick fix, bijvoorbeeld massages of pillen, om alles maar te kunnen blijven doen: vijf keer per week sporten, ieder weekend vrienden zien, volle agenda's, volle hoofden… terwijl hun lijf allang roept om rust. Alleen horen we die signalen vaak niet meer. In de dagelijkse rush missen we wat ons lijf probeert te zeggen. En zo worden we een slaafje van ons brein."

Regie terugpakken

"Ik geloof in practice what you preach. Ik kan mijn brein goed verstaan en luister naar mijn lijf. Laatst nog: toen ik achttien was zat ik vaak met veel plezier achter op de motor bij mijn eerste vriendje. Nu heeft mijn zoon van achttien een motor, en ik merkte dat mijn lichaam elke keer volledig op 'aan' stond als hij ging rijden totdat hij weer thuiskwam. 

Daar wilde ik geen energie meer op verliezen. Door met een korte resetoefening mijn brein op de juiste manier in de war te brengen en direct nieuwe breinverbindingen te creëren - voorbeelden daarvan staan in mijn boek - heb ik de regie teruggepakt. Ik vind er nog wel iets van, maar mijn systeem gaat er niet meer van op aan, waardoor ik er nu geen onnodige energie meer op verlies."

"Naarmate ik ouder word, raakt het me steeds meer hoe veel mensen in hun hoofd blijven hangen. Ze zien hun eigen aandeel niet, denken dat ze geen invloed hebben op hoe het met ze gaat, terwijl hun lichaam en brein voortdurend signalen geven. Ze rennen naar de huisarts of therapeuten, voor een ditje of een datje, terwijl ze zichzelf in het weekend geen moment rust gunnen, alleen maak leuke dingen doen en 60 uur per week werken. 

Hun onderbewuste brein houdt ze in de actiestand, jaagt de energie erdoorheen, zonder dat ze zich daar echt bewust van zijn. Ze nemen geen regie, en dat is een gemiste kans. Natuurlijk vraagt dat om wat kennis over deze systemen én een andere aanpak, maar wat het je oplevert is onbetaalbaar. We zijn met z’n allen gaan geloven dat we altijd maar door kunnen. Maar ook ons energiesysteem kent grenzen."

Waar droom je van? 

"Van het tegenovergestelde. Ik zou het fantastisch vinden als we weer echt de regie pakken over onze energie en daarmee onze veerkracht en vitaliteit. We zijn zo gewend geraakt aan het maar doorgaan en overleven, terwijl juist een terugkeer naar de basis zo’n verschil kan maken in hoe we werken en leven. Voldoende energie beïnvloedt direct ons gedrag en communicatie, het maakt ons menselijker, zachter. 

Op de werkvloer zie ik het ook gebeuren: volwassenen die elkaar afvallen met sarcastische grapjes of subtiele buitensluiting. Zelfs leiders in de samenleving doen eraan mee. We lijken dan vooral onze onhandige breinprogramma’s onbewust in te zetten, iets wat we sneller doen bij een energietekort, en vergeten wat tolerantie is."

"Laten we het spel tussen brein en biochemie samen eerder gaan spelen. Want pas als het misgaat of iemand valt uit, komen we vaak pas in actie. Terwijl je juist veel eerder het verschil kunt maken, ook in je prestaties. We hebben allemaal een rol in het doorbreken van zo’n cultuur en in het beschermen van onze eigen energie."

Wat is je guilty pleasure? 

"Hazelnoten met melkchocolade, van een bepaald merk. Dat is het moederdagcadeau waar ik ieder jaar weer naar uitkijk. Mijn kinderen weten precies uit welke winkel en welke ik het liefst heb. Heel soms trakteer ik mezelf erop. Maar als ze eenmaal in huis zijn, ben ik niet te stoppen."

Wat is jouw Slotakkoord?

Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle